Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ r2.7.3rc2) (Ρομπότ: Αλλαγή no:Trapezunt σε no:Trebizond-riket |
|||
Γραμμή 6:
Στην αρχή της ύπαρξής της έγινε προσπάθεια για την ανακατάληψη της [[Κωνσταντινούπολη|Κωνσταντινούπολης]], αλλά όταν αυτό αποδείχθηκε ότι ήταν αδύνατο, οι ηγεμόνες της περιόρισαν τις φιλοδοξίες τους στην περιοχή του Πόντου. Για αρκετά χρόνια ήταν υποτελής είτε στους [[Σελτζούκοι του Ικονίου|Σελτζούκους του Ικονίου]], είτε στους Ιλχανίδες [[Μογγόλοι|Μογγόλους]] της [[Περσία|Περσίας]]. Ήταν το τελευταίο ανεξάρτητο ελληνικό κράτος που καταλύθηκε από τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς Τούρκους]]. Με την πτώση της Τραπεζούντας καταλύθηκε και το τελευταίο απομεινάρι της άλλοτε κραταιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.<ref>Charles Diehl, Ιστορία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας: Μεγαλείο και Παρακμή, εκδόσεις Ηλιάδη, τόμος Α, σελ.104 ISBN 960-87191-1-9</ref>, το 1461.
'''''''''Έντονο κείμενο''''''== Ιστορία ==
=== Ίδρυση (1204-1222) ===
'''Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Σταυροφόρους το 1204, η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας ήταν ένα από τα τρία ελληνικά κράτη που δημιουργήθηκαν μετά τις ανακατατάξεις που ακολούθησαν, μαζί με την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] και το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]]. Ο Αλέξιος Κομνηνός, ο εγγονός του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α’ Κομνηνού και γιος της Γεωργιανής [[Ρουσουδάν]], κόρη του [[Γεώργιος Γ’ της Γεωργίας|Γεώργιου Γ’ της Γεωργίας]], έκανε την Τραπεζούντα πρωτεύουσα του βασιλείου του και ανακήρυξε τον εαυτό του Αυτοκράτορα και νόμιμο διάδοχο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Ο '''Αυτοκράτορας''' [[Ανδρόνικος Α΄|Ανδρόνικος Α’]] εκδιώχτηκε, ύστερα από στάση, από τον βυζαντινό θρόνο και δολοφονήθηκε βάναυσα το 1185. Ο γιος του Μανουήλ τυφλώθηκε εκείνο το διάστημα και ίσως να υπέκυψε στους τραυματισμούς του. Σύμφωνα με τις πηγές, η Ρουσουδάν, η σύζυγος του Μανουήλ και μητέρα του Αλέξιου και του Δαυίδ, εγκατέλειψε εσπευσμένα την Κωνσταντινούπολη με τα παιδιά της, ώστε να αποφύγει τις διώξεις από τον ανερχόμενο Αυτοκράτορα [[Ισαάκιος Β'|Ισαάκ Β’ Άγγελο]]. Δε είναι σαφές αν η Ρουσουδάν κατέφυγε στην Γεωργία ή στις νότιες ακτές του [[Εύξεινος Πόντος|Εύξεινου Πόντου]] όπου και κατάγονταν η οικογένεια των Κομνηνών. Υπάρχουν πάντως ενδείξεις ότι οι Κομνηνοί είχαν δημιουργήσει ημι-ανεξάρτητο κράτος σε αυτή την περιοχή, με έδρα την Τραπεζούντα πριν από το 1204.
Κάθε άρχοντας της Τραπεζούντας αυτοαποκαλούνταν: Μέγας Κομνηνός (ή Μεγαλοκομνηνός σύμφωνα και με την ποντιακή παράδοση) και αρχικά διεκδικούσε τον τίτλο «Αυτοκράτωρ Ρωμαίων». Μετά, όμως, το 1282, ο επίσημος τίτλος του άρχοντα της Τραπεζούντας άλλαξε σε: «Αυτοκράτωρ πάσης Ανατολής, Ιβηρίας και Περατείας», τίτλος που διατηρήθηκε ως το 1461. Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας ονομάζονταν και κράτος των Κομνηνών, λόγω της άρχουσας δυναστείας.
Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας ήλεγχε την παράκτια περιοχή του Εύξεινου Πόντου, μεταξύ [[Σινώπη|Σινώπης]] και [[Σωτηριούπολη|Σωτηριούπολης]]. Τον 13ο αιώνα η Τραπεζούντα ήλεγχε την Περάτεια, δηλαδή τις απέναντι ακτές της [[Χερσώνα|Χερσώνας]] στην [[Κριμαία|Κριμαϊκή]] χερσόνησο (αρχαία [[Ταυρική]]). Ο Δαυίδ Κομνηνός, ο νεώτερος γιος του Αλέξιου, επεκτάθηκε γρήγορα προς τα δυτικά, καταλαμβάνοντας την Σινώπη, την [[Ηράκλεια η Ποντική|Ηράκλεια]] (Ποντοηράκλεια), μέχρι που απέκτησε κοινά σύνορα με την [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] του [[Θεόδωρος Α' Λάσκαρης|Θεόδωρου Α' Λάσκαρη]]. Αυτά τα εδάφη δεν διατηρήθηκαν, καθώς την Σινώπη την κατέλαβε η Νίκαια το 1206 και τελικά έπεσε στα χέρια των [[Σελτζούκοι του Ικονίου|Σελτζούκων]] το 1214.
'''
=== Ευημερία και προστριβές (1222-1390) ===
[[Αρχείο:ByzantineEmpire1265 el.svg|thumb|right|360px|Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας και ο ευρύτερος χώρος μετά την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης από την Νίκαια (1265).]]
Γραμμή 31:
Ο Ιωάννης Δ’, φρόντισε να θωρακίσει την Τραπεζούντα συνάπτοντας συμμαχίες. Πάντρεψε την κόρη του με τον Τούρκο ηγεμόνα της φυλής των Ασπροπροβατάδων, ως αντάλλαγμα για μελλοντική στρατιωτική βοήθεια. Επίσης, σύναψε συμφωνίες και με τα τουρκικά κρατίδια της Σινώπης και της Καραμανίας και με το βασίλειο της Γεωργίας.
Όμως μετά τον θάνατο του Ιωάννη το 1459, ο διάδοχος και αδελφός του [[
Με την πτώση της Τραπεζούντας, το τελευταίο κατάλοιπο της Ρωμαϊκής (που μετέπειτα ονομάστηκε Βυζαντινή από τους ιστορικούς) Αυτοκρατορίας [[Ρωμανία|(Ρωμανίας)]], έπαψε να υφίσταται.
| |||