Χρυσαετός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 79 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q41181
Elanus (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 44:
[[Αρχείο: Swiss National Park 041.JPG|thumb|right|300px| Τυπικός βιότοπος του Χρυσαετού]]
 
Ο Χρυσαετός είναι [[είδος]] εξαιρετικά ευπροσάρμοστο και, έτσι, μπορεί να βρεθεί σε πολλούς και ποικίλους οικοτόπους, αλλά συχνάζουν σε περιοχές με, λίγο-πολύ, κοινά οικολογικά χαρακτηριστικά. ‘ΕτσιΈτσι, το καταλληλότερο μέρος για κυνήγι είναι οι ανοικτές ή ημι-ανοικτές περιοχές, όπου μπορεί κάποιος να τους παρατηρήσει όλο το έτος. Αυτές όμως οι περιοχές, κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους, βρίσκονται σε ορεινές περιοχές, όπου μπορούν ταυτόχρονα και να φωλιάζουν στους διάφορους βραχώδεις σχηματισμούς. Ωστόσο, δεν είναι απαραίτητα τα μεγάλα υψόμετρα και, οι Χρυσαετοί μπορούν να αναπαραχθούν και στα πεδινά, αν οι επί μέρους συνθήκες είναι κατάλληλες. Μπορούν επιπλέον να βρεθούν στην [[τούνδρα]], σε θαμνώνες, σε δάση κωνοφόρων με ανοίγματα και στη [[στέπα]], λιβάδια και άλλους παρόμοιους βοσκότοπους. Αν και δεν είναι, γενικά, ένα πουλί των υγροτόπων, μπορεί να περάσει μέσα από ή και να κυνηγήσει μέσα σε βάλτους, συνήθως όταν μεταναστεύει ή διαχειμάζει. Μπορούν να βρεθούν σε υψόμετρα, από το επίπεδο της θάλασσας έως τα 3700, τουλάχιστον, μέτρα. <ref>"Golden Eagle, Life History". All About Birds. Cornell Lab of Ornithology</ref>
 
==Ζωτικός χώρος==
Παρά τη μεγάλη περιοχή εξάπλωσης του, μόνο λίγα στοιχεία σχετικά με την έκταση του ζωτικού του χώρου -δηλαδή την περιοχή που καταλαμβάνεται από ένα ζεύγος αναπαραγωγής- είναι γνωστά. Τα νούμερα διαφέρουν σημαντικά ανάλογα με το βιότοπο και τη διάθεση τροφής. Έτσι, λ.χ., στην [[Ελβετία]], το μέγεθος του χώρου δράσης ήταν, μετά από οπτικές παρατηρήσεις σε 26 περιοχές, 29 - 88 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλ. κατά μέσο όρο 53 χλμ². Στο [[Αϊντάχο]] των ΗΠΑ όμως, μετρήθηκαν 11,6 - 49,0 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κατά μέσο όρο 32,8 χιλιόμετρα². <ref>M. W. Collopy, T. C. Edwards</ref>
Η πυκνότητα του πληθυσμού παρουσιάζει επίσης σημαντικές διαφορές, που κυμαίνονται από 1,9 αναπαραγωγικά ζευγάρια ανά 1000 χλμ² στην περιοχή του Βιτέμπσκ (Vitebsk) της [[Λευκορωσία]]ς, έως και 22,7 (!) ζευγάρια ανά 1000 χλμ² σε περιοχές της [[Σκωτία]]ς. Παγκοσμίως, οι τιμές κυμαίνονται συνήθως από 5 έως 20 ζευγάρια ανά 1000 χλμ². <ref> H. Haller</ref>
 
Γραμμή 94:
Μετά από τα [[θηλαστικά]], η δεύτερη σημαντική ομάδα θηραμάτων για τους Χρυσαετούς Golden Eagles είναι τα [[πτηνά]]. Διάφορα [[ορνιθόμορφα]], κυρίως φασιανοί και πέρδικες είναι η πιο συνηθισμένη λεία, ωστόσο, σχεδόν κάθε πουλί, από το μέγεθος ενός κορυδαλλού ή μίας κελάδας, μέχρι ένα γερανό ή έναν κύκνο, (περίπου διπλάσια από το βάρος του αετού) είναι στα υποψήφια θηράματα. Υπάρχουν καταγραφές για επιθέσεις σε άλλα μεγάλα αρπακτικά πτηνά, όπως [[Διπλοσάινο|Διπλοσάινα]] και [[Γερακίνα|γερακίνες]] είτε σε ενήλικες, είτε σε νεοσσούς, αλλά και βρώση των αυγών τους. <ref>Cornell University. Bna.birds.cornell.edu. Retrieved on 2012-08-22</ref>
 
Πολυάριθμοι άλλοι τύποι θηραμάτων μπορεί να συμπληρώνουν τη διατροφή του. Τα [[ερπετά]], σε γενικές γραμμές περιλαμβάνονται σπάνια, αλλά ειδικά στην [[Ιαπωνία]], φαίνεται ότι τα μεγάλα φίδια και οι σαύρες αποτελούν μέρος της δίαιτας, όπως και στις ερημικές περιοχές της κεντρικής Ευρασίας. Στη νοτιοανατολική [[Ευρώπη]], στο [[Τουρκμενιστάν]] και άλλες άνυδρες περιοχές, οι [[χελώνα|χελώνες]] αποτελούν προνομιακό θήραμα, οι οποίες συλλαμβάνονται και θανατώνονται με την ίδια μέθοδο που χρησιμοποιείται από τον [[Γυπαετός|Γυπαετό]], δηλαδή με ρίψη από ψηλά πάνω σε βράχους ή άλλες σκληρές επιφάνειες, ώστε το κέλυφος να σπάσει και να φανερωθεί η σάρκα. <ref> Ferguson-Lees et al</ref>
 
Τέλος, άλλες επιλογές μπορεί να περιλαμβάνουν [[αμφίβια]], [[ιχθύες]] (που καταναλώνονται τακτικά στη Νοτιοανατολική [[Ασία]], ακόμη και [[έντομα]], όπως τα μεγάλα σκαθάρια. Στα θνησιμαία, ο Χρυσαετός μπορεί να στραφεί κατά τους χειμερινούς μήνες, τότε που η διαθέσιμη τροφή είναι λιγοστή. <ref>Cornell University. Bna.birds.cornell.edu. Retrieved on 2012-08-22</ref>