Θεόφιλος ο Κορυδαλλεύς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 2:
Ο '''Θεόφιλος ο Κορυδαλλεύς''' ήταν λόγιος, φιλόσοφος και κληρικός της [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξης Εκκλησίας]].
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε το [[1570]] στην [[Αθήνα]]. Το οικογενειακό όνομά του ήταν ''Σκορδααλός'', το οποίο στη συνέχεια άλλαξε στο πιο αρχαϊκό ''Κορυδαλεύς''. <ref>Ευάγγελος Παπανούτσος, «Θεόφιλος Κορυδαλεύς», Νεοελληνική Φιλοσοφία, τ.Α, εκδ.Βασική Βιβλιοθήκη-35, Αθήνα, χ.χ, σ.52</ref>Φοίτησε αρχικά στο κολέγιο του Αγίου Αθανασίου στη [[Ρώμη]] και συνέχισε με σπουδές ιατρικής και [[φιλοσοφία|φιλοσοφίας]] στο πανεπιστήμιο της [[Πάδοβα]]. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ του πανεπιστημίου στις [[5 Ιουνίου]] του [[1613]]. Τα χρόνια των σπουδών του συνέπεσαν με την αναβίωση της μελέτης του [[Αριστοτέλης|Αριστοτέλη]] και επηρεάστηκε ιδιαιτέρως από τον νεοαριστοτελικό φιλόσοφο και δάσκαλό του [[Τσέζαρε Κρεμονίνι]] ''(Cesare '''Cremonini''')''. Δίδαξε στην Ελληνική κοινοτική σχολή της [[Βενετία|Βενετίας]], στην [[Αθήνα]], στην [[Κεφαλονιά]] και στην [[Ζάκυνθος|Ζάκυνθο]] μέχρι το [[1622]], οπότε και ο [[Οικουμενικός Πατριάρχης]] [[Κύριλλος Λούκαρις]] τού ανέθεσε τη διεύθυνση της [[Πατριαρχική Ακαδημία|Πατριαρχικής Ακαδημίας]]. Κατάφερε να αναδιοργανώσει την Πατριαρχική Ακαδημία και να της δώσει πανεπιστημιακό χαρακτήρα, περιορίζοντας τον θεολογικό σχολαστικισμό και φέρνοντας στο επίκεντρο της διδασκαλίας την φιλοσοφία και την ερμηνεία των αριστοτελικών έργων. Το πρόγραμμα της Πατριαρχικής Ακαδημίας που κατάρτισε ο Κορυδαλλεύς αποτέλεσε το πρότυπο των ελληνικών σχολείων κατά τη διάρκεια της [[Τουρκοκρατία|Τουρκοκρατίας]].
Εν τω μεταξύ ακολούθησε το μοναχικό σχήμα με το όνομα ''Θεοδόσιος'', αργότερα όμως απεσχηματίσθη. Όταν επέστρεψε στην [[Κωνσταντινούπολη]] εκφώνησε λόγο με την ευκαιρία της ενθρόνισης του νέου Πατριάρχη, στον οποίο όμως εξέφρασε [[Αίρεση|αιρετικές]] θέσεις με αποτέλεσμα να καταδιωχθεί από τον λαό και τέλος να καταλήξει στο σπίτι του άρχοντα [[Δημήτριος Ιουλιανός|Δημητρίου Ιουλιανού]]. Το [[1640]] επανεντάχθηκε στον κλήρο και χειροτονήθηκε [[Μητροπολίτης]] [[Ναύπακτος|Ναυπάκτου]] αλλά καθαιρέθηκε γρήγορα με αποτέλεσμα να αποσυρθεί στην Αθήνα, στην οποία συνέχισε να διδάσκει μέχρι το θάνατό του το [[1645]].
| |||