Μαρία των Μεδίκων (1575-1642): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο γάμος δεν ήταν ιδιαίτερηιδιαίτερα επιτυχής, καθώς αμέσως ήρθε σε διαμάχες με τις ερωμένες του συζύγου της με εκφράσεις που σόκαραν τους Γάλλους αυλικούς. Μεγαλύτερη διαμάχη της ήταν με την [[Αικατερίνη Εριέττα του Μπαλζάκ]], στην οποία ο βασιλιάς Ερρίκος είχε υποσχεθεί γάμο μαζί της μετά τον θάνατο της επίσημης ερωμένης του, [[Γαβριέλλα του Εστρέ]]. Αντί γι' αυτήν, ο βασιλιάς παντρεύτηκε την Μαρία, με αποτέλεσμα να υπάρχουν στο παρασκήνιο σκληροί καυγάδες μεταξύ των δύο γυναικών. Ο βασιλιάς απέφυγε να υποστηρίξει ανοιχτά την σύζυγό του, μέχρι που αυτή του ζήτησε να επαναφέρει από την εξορία την πρώτη σύζυγό του, [[Μαργαρίτα των Βαλουά]].

Απέλυσε τον πιο έμπιστο υπουργό του Ερρίκου Δ΄, δούκα του Συλλύ (Sully). Ενώ οι αντιπρόσωποι της [[ρωμαιοκαθολική Εκκλησία|Καθολικής Εκκλησίας]] ήλπιζαν να πιέσουν την καταδίωξη των [[Προτεσταντισμός|Προτεσταντών]] στην [[Γαλλία]], η Μαρία, ως μισή [[Αψβούργοι|Αψβούργα]], ακολούθησε φιλο-Αψβουργική πολιτική. Τακτοποίησε τον γάμο των παιδιών της, του μέλλοντα βασιλιά Λουδοβίκου και της [[Ελισάβετ της Γαλλίας (1602–1644)|Ελισάβετ]], με μέλη της Αψβουργικής Ισπανικής βασιλικής οικογένειας. Η κατασκευή, διακόσμηση, επίπλωση του [[ανάκτορο του Λουξεμβούργου|ανακτόρου του Λουξεμβούργου]], αναφερόμενου και ως '''παλάτι των Μεδίκων''', ήταν το κύριο καλλιτεχνικό της ενδιαφέρον. Η κατασκευή του ξεκίνησε το [[1612]] με διακοσμήσεις του Σαλομόν ντε Μπροσσέ, ενώ ζωγράφος ορίσθηκεορίστηκε ο [[Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς]].

Μετά από δύο χρόνια αιχμαλωσίας, η Μαρία δραπέτευσε από τον πύργο το [[1619]] και ενώθηκε με τον γιο της [[ΓκαστώνΓκαστόν της Ορλεάνης|ΓκαστώνΓκαστόν]], που επαναστάτησε κατά του αδελφού του. Η κίνηση απέτυχε, αλλά ο βασιλιάς Λουδοβίκος συμφιλιώθηκε με τη μητέρα του με την επέμβαση του Ρισελιέ, παραχωρώντας σε αυτή μια μικρή αίθουσα στο Ανγκέρ.