Α΄ Μιθριδατικός Πόλεμος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
μτφ ατο ορθο:Πρώτος Μιθριδατικός Πόλεμος
 
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[File:PonticKingdom.png|thumb|right|320px300px|Χάρτης του βασιλείου του Πόντου πριν τη βασιλεία του [[Μιθριδάτης ΣΤ΄ Ευπάτωρ|Μιθριδάτη του ΣΤ΄]] (σκούρο πορφυρό), μετά τη βασιλεία του (πορφυρό) και μετά το [[Πρώτος ΜιθιδρατικόςΜιθριδατικός Πόλεμος|Πρώτο μιθριδατικό πόλεμο]] (ροζ).]]
Ο Πρώτος '''Μιθριδατικός Πόλεμος''' ([[89 π.Χ.]]-[[84 π.Χ.]]) άρχισε, όταν ο βασιλιάς του [[Πόντος|Πόντου]], παραβλέποντας τους προηγούμενους διακανονισμούς της [[Ρώμη]]ς από το [[94 π.Χ.]] που τους είχε δεχθεί ο Μιθριδάτης-και γι΄αυτό είχε αποσύρει τα στρατεύματά του από την [[Καππαδοκία]] και την [[Παφλαγονία]]- προσάρτησε [[91 π.Χ.]].-90 την Καππαδοκία και έμμεσα τη [[Βιθυνία]], υποστηρίζοντας στη χώρα αυτή έναν ανταπαιτητή του θρόνου και διώχνοντας το νόμιμο βασιλιά [[Νικομήδης Γ΄|Νικομήδη Γ΄]].
==Η έναρξη==
Η πρόκληση αυτή του Μιθριδάτη εξηγείται με το γεγονός ότι η Ρώμη είχε εμπλακεί την εποχή κείνη σε πόλεμο με τους Ιταλούς συμμάχους της. Δυστυχώς όμως για τον Μιθιδράτη ο πόλεμος αυτός τελείωσε με νίκη της Ρώμης πολύ νωρίτερα από ότι είχε υπολογίσει. Ο βασιλιάς του Πόντου αναγκάστηκε τότε να αποσυρθεί από την Καππαδοκία και η Ρώμη επανέφερε στη Βιθυνία τον Νικομήδη Γ΄ που εισέβαλε, με την παρακίνηση του αρχηγού της ρωμαϊκής πρεσβείας Μάνιο Ακιλίου στην επικράτεια του Μιθριδάτη. Ύστερα από αυτό και την προσβλητική απάντηση του Αικιλίου, ο πόλεμος με τη Ρώμη ήταν αναπόφευκτος.
==Τα δύο μέτωπα==
Ο πόλεμος αυτός έγινε σε δύο μέτωπα, στη δυτική Μικρά Ασία και την Ελλάδα. Με σύμμαχο τον βασιλιά [[Τιγράνης ο Μέγας|Τιγράνη]] και την υποστήριξη πολλών ελληνικών πόλεων της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], όπου εμφανίζονταν με το χαρακτηρισμό «Νέος Διόνυσος» ως ελευθερωτής,, ο Μιθιδράτης είχε αρχικά σημαντικές επιτυχίες. Νίκησε τους Ρωμαίους στη Μικρά Ασία όπου όμως αυτοί διέθεταν μικρές δυνάμεις και κατέλαβε ένα μεγάλο τμήμα της. Συνέλαβε αιχμάλωτο τον ίδιο τον Ακίλο και τον θανάτωσε. Επιτυχές είχε και στην Ελλάδα ο στρατηγός του Μιθριδάτη [[Αρχέλαος ο Καππαδόκης|Αρχέλαος]].Πιστεύοντας πως ήρθε η ώρα της απελευθέρωσης τους από τους [[Ρωμαίοι|Ρωμαίους]], αρκετοί Έλληνες στην κεντρική και νότια Ελλάδα, ιδιαίτερα οι Αθηναίοι, προσχώρησαν στον Μιθριδάτη, ενώ άλλες περιοχές, όπως η [[Εύβοια]] και η [[Μαγνησία]] καταλήφθηκαν εύκολα από τον Αρχέλαο ([[89]]-[[88]]). Η τροπή αυτή του πολέμου όμως άλλαξε σύντομα, όταν ο Μιθριδάτης έδειξε στους Έλληνες τον πραγματικό εαυτό του και όταν την ηγεσία του ρωμαϊκού στρατού ανέλαβε ο [[Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας]]. Το [[88]], ύστερα από μυστική διαταγή του Μιθριδάτη προς τους στρατηγούς του στην Μικρά Ασία, εξοντώθηκαν όλοι οι ιταλικής καταγωγής έμποροι και τα μέλη των οικογενειών τους που βρίσκονταν εκεί, περίπου 80 χιλιάδες. Η εγκληματική και συνάμα πολιτικά ανόητη αυτή πράξη είχε ως συνέπεια πολλές ελληνικές πόλεις ([[Έφεσος]], [[Σμύρνη]], [[Κολοφών]] κ.α.) να προσχωρήσουν στους Ρωμαίους, πράγμα που προκάλεσε την αντίδραση του Μιθριδάτη, δηλαδή τη λήψη σκληρών μέτρων σε βάρος των Ελλήνων (εκτελέσεις και ομαδικές εκτοπίσεις) και την ανεπιτυχή προσπάθεια εκ μέρους του να προσεταιρισθεί τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με τη διακήρυξη της απελευθέρωσης των δούλων και την παραγραφή των χρεών. Επίσης ο Μιθριδάτης είχε αποτύχει να καταλάβει με πολιορκία τη [[Ρόδος|Ρόδο]] ([[88]]-[[87]])<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό «λήμμα Μιθριδάτης ΣΤ΄οΣΤ΄ ο Ευπάτωρ», τόμ. 6, σ. 181, εκδ. Εκδοτική Αθηνών, 1987</ref>. Στην Ελλάδα ο Σύλλας νίκησε το στρατηγό του Μιθριδάτη Αρχέλαο στη [[Μάχη της Χαιρώνειας (86 π.Χ.)]] και στην [[Μάχη του Ορχομενού]] της Βοιωτίας και κατέλαβε, ύστερα από πολιορκία, την Αθήνα ([[86]]).
==Συνθήκη του Δαρδάνου==
Με τη [[Συνθήκη του Δαρδάνου]] στην πόλη ([[Δάρδανος (πόλη)|Δαρδάνος]]) κοντά στον[[ Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]] που έγινε μεταξύ του Σύλλα και του Μιθριδάτη ([[85]]), ο τελευταίος δεχόταν όλους τους όρους του Ρωμαίου στρατηγού, δηλ. να παραιτηθεί από όλες τις εξωτερικές κτήσεις του, να πληρώσει πολεμικές αποζημιώσεις (2 χιλιάδες τάλαντα) και να παραδώσει το μεγαλύτερο μέρος του στόλου του (70 πλοία).