Συστημικός ερυθηματώδης λύκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Petef (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Petef (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 32:
Τα ANA είναι αυτοαντισώματα (ανοσοσφαιρίνες IgG) έναντι των πυρήνων των κυττάρων τα οποία διακρίνονται σε αντισώματα κατά του DNA, αντισώματα κατά των δεσοξυ-ριβονουκλεοπρωτεινών ή των δεσοξυ-ριβονου-κλεοιστόνων και σε αντισώματα κατά των άλλων συστατικών του πυρήνα (2). <br />
Τα κύτταρα του συστηματικού ερυθηματώδη λύκου (Le) είναι πολυμορφοπύρηνα λευκοκύτταρα που περιέχουν στο πρωτόπλασμα τους ομοιογενή στρογγυλή μάζα χωρίς δίκτυο χρωματίνης και ανευρίσκονται στο περιφερικό αίμα και σε επίχρισμα μυελού από στερνική παρακέντηση. Με χρώση Gram η μάζα του λευκοκυττάρου παίρνει ανοικτό ιώδες χρώμα, ενώ ο πυρήνας του λευκοκυττάρου παίρνει βαθύ ιώδες χρώμα (1).
==Διάγνωση==
Η διάγνωση της νόσου πραγματοποιείται με ιστοπαθολογικές ή ιστοανοσολογικές εξετάσεις αλλά και με εργαστηριακά ευρήματα. Σε περίπτωση που υπάρχει μόνο εξάνθημα, η νόσος πρέπει να διαφοροδιαγνωσθεί από άλλες νόσους ή παθήσεις. Σε περίπτωση απουσίας των δερματικών εκδηλώσεων θα πρέπει να γίνει διαφορική διάγνωση από άλλες οργανικές παθήσεις με την αντίστοιχη συμπτωματολογία (1).
==Πρόγνωση==
Ο ΣΕΛ μπορεί να έχει από ήπια μέχρι πολύ βαριά πορεία με προσβολή ζωτικών οργάνων, όμως η επιβίωση των ασθενών έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της έγκαιρης γνώσης, της βελτίωσης των εργαστηριακών δοκιμασιών, της έγκαιρης έναρξης θεραπείας και της κατάλληλης και έγκαιρης αντιμετώπισης των επιπλοκών (7).
==Θεραπεία==
Για τη νόσο του συστηματικού ερυθηματώδη λύκου δεν υπάρχει θεραπεία, απλά χορηγείται αγωγή η οποία αποσκοπεί στη πρόληψη των επιπλοκών αλλά και στη υποχώρηση των συμπτωμάτων. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι τα ακόλουθα:
Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα τα οποία χρησιμοποιούνται για να ελέγξουν τον πόνο της αρθρίτιδας. Συνήθως χορηγούνται για μικρό χρονικό διάστημα με την οδηγία σταδιακά να μειώνεται η δόση καθώς η αρθρίτιδα βελτιώνεται (5). Η ασπιρίνη συμπεριλαμβάνεται σε αυτή τη κατηγορία και βοηθάει στην αντιμετώπιση της δυσκαμψίας των αρθρώσεων όμως μόνο όταν χρησιμοποιείται όπως καθορίζεται. Γενικά τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα έχουν παρόμοιες ιδιότητες με της ασπιρίνης. Τέτοια φάρμακα είναι η ινδομεθακίνη, η ναπροξίνη, η τενιξικάμη, η ιβομπρουφαίμη κ.α. Όλα μπορεί να παρουσιάσουν στομαχικό ερεθισμό ή άλλες παρενέργειες π χ ζάλη και διάρροια. Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο συκώτι ή να τροποποιήσουν τη λειτουργία των νεφρών η οποία συνήθως αποκαθίσταται με τη διακοπή ή την ελάττωση της δόσης (6).<br />
Γραμμή 42:
Γλυκοκορτικοστεροειδή (κορτιζόνη) όπως είναι η πρεδνιζόνη χρησιμοποιούνται για τη μείωση της φλεγμονής και τη καταστολής της δραστηριότητας του ανοσιακού συστήματος (5). Αποτελούν τη κύρια θεραπεία για το ΣΕΛ καθώς λόγω της ισχυρότητας τους μπορούν να μειώσουν το πόνο και τη φλεγμονή σε λίγες μόνο ώρες. Οι παρενέργειες τους περιλαμβάνουν την αύξηση του σωματικού βάρους, τη στρογγυλοποίηση του προσώπου, την εμφάνιση των μωλώπων την αλλαγή της διάθεσης με μεγάλη νευρικότητα από αϋπνίες μέχρι κατάθλιψη, τη κατακράτηση υγρών με αποτέλεσμα οίδημα των ποδιών, την υψηλή αρτηριακή πίεση, την εμφάνιση ή τη χειροτέρευση του σακχαρώδη διαβήτη, την αύξηση του κινδύνου λοιμώξεων και σε σπάνια περίπτωση την εμφάνιση γαστρορραγίας. Η χρήση τους για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να προκαλέσει οστεοπόρωση και καταρράκτη (6).<br />
Ανοσοκατασταλτικά φάσμακα τα οποία λαμβάνονται σχεδόν πάντα με κορτικοστεροειδή, καθώς χρησιμοποιούνται μόνο για δραστήριες παθήσεις, κυρίως με σοβαρά προβλήματα νεφρών. Η χρήση τους αφορά κυρίως άτομα τα οποία δεν έχουν ανταποκριθεί σε άλλου είδους φαρμακευτική θεραπεία ή έχει μειωθεί η δόση κορτικοστεροειδών. Γενικά τα φάρμακα αυτά έχουν σοβαρές παρενέργειες (6).
===Διατροφή===
Στη νόσο του ΣΕΛ απαιτείται απλά μια ισορροπημένη διατροφή η οποία θα περιλαμβάνει υδατάνθρακες, λίπη και πρωτεΐνες. Τα φυτικά προϊόντα δεν έχει αποδειχθεί ότι βοηθούν. Το σίγουρο είναι πως η διατροφή πρέπει να προσαρμόζεται πάντα με ιατρικές οδηγίες (6).
===Φυσική άσκηση===
Η άσκηση βοηθά ώστε να αντιμετωπίσει ο ασθενής το αίσθημα εξασθένησης και της απώλειας μυϊκής μάζας που συνήθως επέρχεται μετά από εξάρσεις της νόσου (6).
===Εγκυμοσύνη===
Σε περιόδους όπου η νόσος είναι σε έξαρση πρέπει να αποφεύγεται η εγκυμοσύνη. Για το λόγο αυτό πρέπει να υπάρχει συνεργασία γυναικολόγου-ρευματολόγου και η εγκυμοσύνη να προγραμματισθεί μετά από ένα μήνα ύφεσης (6).
==Βιβλιογραφία==
1.Κουσκούνης Κ, Καρπούζης Α. Δερματολογία & Αφροδισιολογία. Ιατρικές εκδόσεις Π.Χ Πασχαλίδης 2006. Αθήνα, ISBN 960-399-398-0. <br />
2. Παυλάτου Μ. Ανοσολογία. Ιατρικές εκδόσεις Λίτσας 1997. Αθήνα, ISBN 960-7081-97-8.<br />
===Εξωτερικοί σύνδεσμοι===
 
=Εξωτερικοί σύνδεσμοι=
3.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B5%CF%81%CF%85%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82 <br />
4.http://www.elire.gr<br />