Πτολεμαίος Β΄ Φιλάδελφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{Infobox Royalty
|όνομα = Πτολεμαίος
|χρώμα = background:#6B8E23; color:yellow
|εικόνα = PtolemyIIPhiladelphos-RedGraniteRelief BrooklynMuseum.png
|μέγεθος_εικόνας =
|λεζάντα = Ο Πτολεμαίος
|τίτλος = Βασιλεύς της Αιγύπτου
|περίοδος_εξουσίας = [[283 π.Χ.]] - [[246 π.Χ.]]
|ημ_στέψης =
|τόπος_στέψης =
|προκάτοχος = [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος
|διάδοχος = [[Πτολεμαίος
|τίτλος2 =
|περίοδος_εξουσίας2=
Γραμμή 23:
|προκάτοχος3 =
|διάδοχος3 =
|σύζυγος = [[Αρσινόη
|επίγονοι = '''Από [[Αρσινόη
|βασιλικός_οίκος = [[Δυναστεία των Πτολεμαίων|Δυναστεία των Λαγιδών]]
|πατέρας = [[Πτολεμαίος ο Σωτήρ|Πτολεμαίος
|μητέρα = [[Βερενίκη
|ημ_γέννησης = [[309 π.Χ.]]
|τόπος_γέννησης =
Γραμμή 56:
Για να προωθήσει το εμπόριο με την Ανατολή κατασκεύασε ένα κανάλι ώστε να ενώσει το [[Νείλος|Νείλο]] με τον κόλπο του [[Σουέζ]]. Η κατασκευή για την ακρίβεια είχε ξεκινήσει υπό τον φαραώ [[Νεκώ]] και συνεχίστηκε από το [[Δαρείος Α΄|Δαρείο]], που όμως εγκατέλειψε τα σχέδιά του όταν του είπαν πως η [[Ερυθρά θάλασσα]] βρισκόταν σε υψηλότερο επίπεδο από το Νείλο. Το κανάλι ονομάστηκε προς τιμήν του βασιλιά «Ποτάμι του Πτολεμαίου». Κι ακόμη κι αν πολλά από τα επιτεύγματα του Πτολεμαίου χάθηκαν για εμάς από την αναπόφευκτη φθορά του χρόνου, μια από τις συνεισφορές του που άντεξαν περισσότερο στο χρόνο είναι ορατή ακόμη και σε εμάς σήμερα. Ήταν ο πρώτος που έφερε [[καμήλα|καμήλες]] στην Αίγυπτο.
Έθεσε έτσι τις βάσεις για όλα εκείνα τα πράγματα που έκαναν την Αλεξάνδρεια γνωστή. Δεν προήλθαν βέβαια όλα αυτά από την ανιδιοτελή αγάπη του βασιλιά για τα γράμματα. Ήταν και ένα τρόπος αυτοπροβολής, όχι και τόσο διαφορετικό από τη σημερινή χρήση της του τύπου και της τηλεόρασης. Όπως ακριβώς οι λόγιοι επωφελούνταν της πατρωνίας του βασιλιά, έτσι ήταν υποχρεωμένοι να τον εκθειάζουν στα γραπτά τους και να του αποδίδουν θεϊκά χαρακτηριστικά. Φυσικά, αυτή η διαφήμιση δεν έφτανε και πολύ καλά μέχρι τα πέρατα του βασιλείου. Η χώρα αποτελούνταν από δυο διαφορετικούς κόσμους που δεν συμφιλιώθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας των Πτολεμαίων φαραώ. Πολλοί από τους Έλληνες δεν έμπαιναν στον κόπο να μάθουν την [[Αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα|αιγυπτιακή γλώσσα]], και πιστεύεται πως η πρώτη ηγεμόνας που το έκανε δεν είναι άλλη από τη διάσημη [[Κλεοπάτρα
== Εξωτερική Πολιτική ==
Η φιλοδοξία του Οίκου των Πτολεμαίων ήταν να επεκτείνει την κυριαρχία του εκτός της Αιγύπτου, σε περιοχές της [[Ασία]]ς, καθώς και να κυριαρχήσει στο θαλάσσιο χώρο της [[Μεσόγειος|Μεσογείου]] και να αποκτήσει επιρροή στα πολιτικά πράγματα του ελληνικού κόσμου. Ως αποτέλεσμα οι διαμάχες με τα γειτονικά κράτη ήταν αναπόφευκτες. Η βασιλεία του Πτολεμαίου περιελάμβανε πολλούς πολέμους, μα συνήθως διεξάγονταν από τους στρατηγούς και τους ναυάρχους του. Μόνο σε μια εκστρατεία στο [[Νείλος|Νείλο]] μαθαίνουμε πως συμμετείχε αυτοπροσώπως ο Πτολεμαίος, αντίθετα με τον πατέρα του ή με άλλους σύγχρονους του όπως ο [[Αντίοχος
Ωστόσο η κατάσταση άλλαξε απρόσμενα, όταν ο Πτολεμαίος Κεραυνός δολοφόνησε τον Σέλευκο στο Άργος της [[Θράκη]]ς το [[281 π.Χ.]], λίγο καιρό μετά τη διάβασή τους από τον [[Ελλήσποντος|Ελλήσποντο]]. Οι φιλοδοξίες του Κεραυνού αφορούσαν πλέον μονάχα τη Μακεδονία, την οποία διεκδίκησε με νύχια και με δόντια με μια σειρά μαχών ενάντια σε σημαντικά πρόσωπα της εποχής. Όταν πλέον τα είχε καταφέρει έστειλε ένα μήνυμα στον Πτολεμαίο αναφέροντας πως αποποιόταν πια τα δικαιώματά του στο θρόνο της Αιγύπτου, μιας και το βασίλειο της Μακεδονίας ήταν πιο ικανοποιητικό για εκείνον. Αυτό ήταν σίγουρα μια ανακούφιση για τον Πτολεμαίο. Οι συγκρούσεις βέβαια δεν σταμάτησαν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς μια σειρά από ισχυρούς βασιλείς μάχονταν να ενισχύσουν τη θέση τους, ο καθένας ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Μια τυπική ανακωχή συνέβη μεταξύ τους κατά τη διάρκεια μιας εισβολής [[Γαλάτες|Γαλατών]] από το [[Δούναβης|Δούναβη]] το [[279 π.Χ.]] , σπέρνοντας το πολιτικό χάος: ο Κεραυνός χάθηκε και οι επόμενοι βασιλείς της Μακεδονίας διαδέχονταν ο ένας τον άλλο με μεγάλη ταχύτητα. Τελικά η κατάσταση σταθεροποιήθηκε κάπως ως εξής: στη Μακεδονία κυβέρνησε ο [[Αντίγονος Β' Γονατάς]], στην βόρεια [[Συρία]], ένα μεγάλο μέρος της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]], στις [[Μεσοποταμία]], [[Βαβυλωνία]] και [[Περσία]], οι [[Δυναστεία των Σελευκιδών|Σελευκίδες]], σε άλλα μέρη της Μικράς Ασίας, οι νέες τοπικές δυναστείες, ενώ στην Αίγυπτο, στην [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνη]], στην [[Κυρήνη]] και στην [[Κύπρος|Κύπρο]], οι Πτολεμαίοι. Στην ηπειρωτική και νησιωτική [[Ελλάδα]], στο [[Βόσπορος|Βόσπορο]] και τη [[Μαύρη Θάλασσα]], οι παλαιές πόλεις – κράτη συνέχισαν να έχουν σχετική ανεξαρτησία, συμμαχώντας πότε με τον ένα μονάρχη και πότε με τον άλλο.
| |||