Ο δούκας του Μιλάνου πέθανε το [[1447]] χωρίς να έχει αφήσει αρσενικό απόγονο, οπότε επανήλθε η [[ΑμβροζιανήΑμπροζιανή Δημοκρατία]]. Ο Σφόρτσα, αφού δέχθηκε την ηγεσία πολλών πόλεων του δουκάτου, όπως της [[Παβία|Παβίας]] και του [[Λόντι]], άρχισε να καταστρώνει προσεκτικά σχέδια για την κατάληψη της εξουσίας σε ολόκληρο το δουκάτο, συμμαχώντας με το [[Γουλιέλμος Η΄ ο Μομφερατικός|Γουλιέλμο Η΄ του Μομφερράτου]] και τη [[Βενετία]]. Το [[1450]], μετά από χρόνια πείνας, ταραχές συνέβησαν στους δρόμους του Μιλάνου και η γερουσία της πόλης αποφάσισε να την ανακηρύξει ξανά σε δουκάτο, με το Σφόρτσα να είναι πάντα ο πρώτος υποψήφιος μνηστήρας για την εξουσία. Ενώ όλες οι πόλεις τον αναγνώρισαν ως κληρονομικό δούκα του Μιλάνου, δεν κατάφερε να πάρει την αναγνώριση από την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Αυτό συνέβη πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, το [[1494]], οπότε ο αυτοκράτορας [[Μαξιμιλιανός Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Μαξιμιλιανός]] αναγνώρισε το γιο του, [[Λουδοβίκος Σφόρτσα|Λουδοβίκο]].
Ο Σφόρτσα ήταν δίκαιος ηγεμόνας, προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, έφερε το Μιλάνο στη σφαίρα της [[Αναγέννηση|Αναγέννησης]], με φορολογικό σύστημα που απέφερε πολλά έσοδα. Εκσυγχρόνισε ολόκληρο το δουκάτο και αγαπήθηκε από το λαό του. Έγινε στενός φίλος με τον [[Κοσμάς των Μεδίκων|Κοσμά των Μεδίκων]], ηγεμόνα της [[Φλωρεντία|Φλωρεντίας]], και οι δύο μεγαλύτεροι ηγεμόνες της ιταλικής χερσονήσου έκλεισαν μεταξύ τους την [[Ειρήνη του Λόντι]].
