Βαρωνία της Χαλανδρίτσας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Σύμφωνα με το Αραγωνικό χρονικό δεν ήταν στις πρώτες βαρωνίες στις οποίες μοιράστηκε η Πελοπόννησος το 1209. Ο Γουλιέλμος ετοιμαζόταν να εκστρατεύσει κατά της [[Πελαγονία]]ς, όταν ήρθε στην Πελοπόννησο ο Βουργουνδός ιππότης [[Γκυ ντε Τρεμουίγ]], Τρεμουλάς στην Ελληνική βιβλιογραφία, (Gui de la Tremouile) , επίτροπος του Βασιλιά της Σικελίας. Ο Γουλιέλμος θέλοντας να τον κάνει να τον ακολουθήσει στην εκστρατεία αγόρασε από τον [[Βαρωνία της Πάτρας|Βαρώνο της Πάτρας]] 8 τιμάρια δίνοντας τα στον Τρεμουλά σαν φέουδο και τον τίτλο του Βαρώνου. Το Ελληνικό και Γαλλικό χρονικό αναφέρουν άλλη εκδοχή ότι δόθηκε το 1209 στον [[Ρομπέρτο ντε Τρεμουίγ|Ρομπέρτο ή Οδεβέρτο ντε Τρεμουίγ]] (Robert de la Tremouile).
Μετά τον θάνατο του Γκυ το 1286 ή το 1288 η βαρωνία πέρασε στην κόρη του που παντρεύτηκε τον [[Γεώργιος Α΄ Γκίζι|Γεώργιο Γκίζι]] (Giorgio Ghisi). Διάδοχος αυτού ήταν οι κόρες του που μοιράστηκαν την βαρωνία, η μία παντρεύτηκε τον [[Μαρτίνος Ζαχαρίας|Μαρτίνο Ζακαρία]] και η άλλη τον [[Πέτρος
Το 1311 η βαρωνία πωλήθηκε από τον [[Αϋμών ντε λα Ρενς]] στην Γενοβέζικη οικογένεια Ζαχαρία ηγεμόνων της [[Χίος|Χίου]] με πρώτο βαρώνο τον [[Κεντυρίων Α΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίωνα Α΄]] (Centurione Zaccaria). Ο Αϋμών αναφέρεται βαρώνος της Χαλανδρίτσας μαζί με τον αδελφό του [[Όθων ντε λα Ρενς|Όθωνα]], ο οποίος όμως πέθανε νωρίτερα και κληρονόμησε όλη τη βαρωνία, την είχαν πάρει από τον [[Νικόλαος ντε Τρεμουίγ|Νικόλαο ντε Τρεμουίγ]], που επειδή έγινε Έλληνας του αφαιρέθηκε το φέουδο. Μετά από τον Κενταυρίωνα ήταν ο [[Ανδρόνικος Ασάν Ζαχαρίας|Ανδρόνικος Ασάνης]] βαρώνος Χαλανδρίτσας και έπειτα και της [[Βαρωνία της Αρκαδιάς|Αρκαδιάς]] με γάμο. Τελευταίος βαρώνος ήταν ο [[Κεντυρίων Β΄ Ζαχαρίας|Κεντυρίων Β΄]] (Centurione Zaccaria) που έχασε τη Βαρωνία από τους Παλαιολόγους, αλλά διατήρησε τον τίτλο.
| |||