Ευγενή αέρια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι ιδιότητες των ευγενών αερίων εξηγούνται πολύ καλά από τις σύγχρονες θεωρίες της [[άτομο|ατομικής δομής]]: Η εξωτερική [[ηλεκτρονική στοιβάδα]] των ατόμων τους θεωρείται «πλήρης», εξηγώντας τη (σχετικά) μικρή πρρθυμία των στοιχείων αυτών να δώσουν [[χημική αντίδραση|χημικές αντιδράσεις]], καθώς (μόλις) μερικές εκατοντάδες [[χημική ένωση|χημικές ενώσεις]] όλων τους έχουν παρασκευαστεί. Τα δε [[σημείο ζέσεως|σημεία βρασμού]] και [[σημείο τήξης|τήξης]] τους λιγότερο από 10 °C, οπότε βρίσκονται στην υγρή κατάσταση σε μικρό μόνο εύρος θερμοκρασιών.

 

 

Τα ευγενή αέρια έχουν πολλές σημαντικές εφαρμογές σε [[βιομηχανία|βιομηχανίες]] παραγωγής ειδών φωτισμού, συγκόλλησης και εξερεύνησης του διαστήματος. Ένα αναπνεύσιμο μίγμα ηλίου - [[οξυγόνο|διοξυγόνου]] (συμπιεσμένο σε φιάλες) χρησιμοποιείται συχνά από τους δύτες για καταδύσεις σε βάθη πάνω από 55 [[μέτρο|m]] για να αποφευχθεί η (διαφορετικά παρατηρούμενη) [[αζωταιμία]], που είναι ακόμη και θανατηφόρα επίπτωση της εισπνοής συμπιεσμένου [[άζωτο|αζώτου]], που θα προέρχονταν από τις πιο συνηθισμένες φιάλες συμπιεσμένου αέρα<ref>. Η λύση του καθαρού οξυγόνου είναι επίσης πολύ επικίνδυνη έως θανατηφόρα, για παρόμοιους λόγους. Το ήλιο, ως το λιγότερο διαλυτό στο νερό αέριο, προκαλεί και τα ελάχιστα δυνατά (πρακτικά αμελητέα) ανάλογα προβλήματα </ref>. Επίσης, μετά την οδυνηρή διαπίστωση της επικινδυνόητας, λόγω [[αναφλεξιμότητα|αναφλεξιμότητας]] του [[υδρογόνο|διυδρογόνου]], το ήλιο το αντικατέστησε στο γέμισμα μπαλονιών, [[αερόστατο|αεροστάτων]] και [[αερόπλοιο|αεροπλοίων]].