Nevermore: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

▲Αυτό το line-up, σε συνεργασία με τον ντράμερ Μαρκ Άρινγκτον, κυκλοφόρησε το [[1995]] τον πρώτο δίσκο τους με τίτλο [[Nevermore (άλμπουμ)|Nevermore]] και ξεκίνησε περιοδείες. Ο δίσκος τράβηξε την προσοχή των κριτικών και του κοινού, έτσι η μπάντα περιόδευσε στην [[Ευρώπη]] με το [[Power Metal]] σχήμα [[Blind Guardian]] και στην Αμερική με το [[Death Metal]] συγκρότημα [[Death]]. Αργότερα ο κιθαρίστας Πατ Ο'Μπράιεν έγινε μέλος των Nevermore, οι οποίοι το 1996 κυκλοφόρησαν το δεύτερο studio album τους [[The Politics of Ecstasy]]. Σύντομα όμως ο Πατ Ο'Μπράιεν αποχώρησε για να γίνει κιθαρίστας των [[Cannibal Corpse]].

▲Ο κιθαρίστας Τιμ Κάλβερτ εντάχθηκε στη μπάντα και μαζί κυκλοφόρησαν το 1999 το τρίτο studio album [[Dreaming Neon Black]]. Οι στίχοι δεν μιλούν τόσο για πολιτικά ζητήματα και αποκτούν ένα πιο προσωπικό ύφος του στιχουργού Γουόρελ Ντέιν. Ο δίσκος μιλάει για έναν άντρα ο οποίος παρανόησε μετά το θάνατο της γυναίκας που αγαπούσε. Τα συναισθήματα που περιγράφονται στους στίχους αποτελούν βιώματα του ίδιου του Ντέιν. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ακολούθησε μπάτες όπως οι [[Opeth]], οι [[Mercyful Fate]] και οι [[Iced Earth]]. Ο Τιμ Κάλβερτ, μετά το τέλος της περιοδείας, αποχώρησε αππό το συκρότημα.

▲Η μπάντα συνέχισε προσλαμβάνοντας προσωριωούς κιθαρίστες για να την βοηθάνε στις περιοδείες. Μεταξύ αυτών ήταν ο Κούραν Μέρφι, που αργότερα πήγε στους [[Annihilator]] και ο [[Κρις Μπρόντερικ]], που τώρα είναι κιθαρίστας των [[Megadeth]]. Το [[2000]] τα τέσσερα μόνιμα μέλη της μπάντας ηχογράφησαν και κυκλοφόρησαν το [[Dead Heart In A Dead World]], τον καλύτερο και πιο επιτυχημένο εμπορικά μέχρι τότε δίσκο τους. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της μπάντας, όπως τα Narcosynthesis, Heart Collector, The River Dragon Has Come και το Believe In Nothing, το μόνο singleπου έχει κυκλοφορήσει η μπάντα μέχρι σήμερα. Στο δίσκο αυτό εντοπίζεται για πρώτη φορά η χρήση εφτάχορδης κιθάρας, σήμα κατατεθέν του κιθαρίστα Τζεφ Λούμις.

▲Το [[2003]] το συγκρότημα κυκλοφορεί το, εμφανώς κατώτερο από τον προκάτοχό του, [[Enemies of Reality]]. Λόγω μάλιστα της μέτριας παραγωγής του δίσκου, το [[2005]] επανακυκλοφόρησε, αφού επαναμιξαρίστηκε. Στην περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, τη θέση του δεύτερου κιθαρίστα πήρε ο Στιβ Σμιθ, ο οποίος αργότερα έγινε μόνιμο μέλος των Nevermore για τρον επόμενο δίσκο τους. Το 2006, λοιπόν, κυκλοφορει το [[This Godless Endeavor]], που ξεπέρασε σε πωλήσεις και το Dead Heart In A Dead World. Στα πλαίσια της προωθησης του δίσκου, η μπάντα συμμετείχε στην Gigantour του frontman των [[Megadeth]], [[Ντέιβ Μαστέιν]] με μπάντες όπως οι ίδιοι οι Megadeth, οι [[Anthrax]], οι [[Dream Theater]], οι [[The Dillinger Escape Plan]] και οι [[Fear Factory]]<ref>http://www.gigantour.com/flash.html#main</ref>.

▲Από το 2006 ξεκίνησε μια περίοδος γεμάτη προβλήματα για το συγκρότημα. Ο μπασίστας Τζιμ Σέπαρντ παρουσίασε επιπλοκές από εντερίτιδα, ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε για 15 χρόνια. Ο κιθαρίστας Στιβ Σμιθ διαγνώστηκε με μια ασθένεια των [[νεφρών]], ενώ ο τραγουδιστής Γουόρελ Ντέιν ασθενούσε συχνά λόγω του διαβήτη απ' τον οποίο έπασχε. Αποτέλεσμα αυτού ήταν η ακύρωση της συναυλίας στο [[Μπόχουμ]] της [[Γερμανίας]] στις [[12 Σεπτεμβρίου]] του 2006, η οποία ήταν προγραμματισμένη να βιντεοσκοπηθεί. Τελικά, η συναυλία πραγματοποιήθηκε στις [[11 Οκτωβρίου]] και συμπεριλήφθηκε στο [[DVD]]-ντοκιμαντέρ της περιοδείας της μπάντας το [[2008]] με τον τίτλο [[The Year of the Voyager]]. Την ίδια χρονιά, οι Τζεφ Λούμις<ref>http://www.metal-archives.com/band.php?id=3540261257</ref> και Γουόρελ Ντέιν<ref>http://www.metal-archives.com/band.php?id=125841</ref> κυκλοφορούν τους σόλο δίσκους τους. Εντωμεταξύ, το [[2007]] ο κιθαρίστας Στιβ Σμιθ αποχώρησε από το συγκρότημα.

▲Όλα αυτά καθυστέρησαν την κυκλοφορία του έβδομου album των Nevermore πέντε χρόνια από την κυκλοφορια του This Godless Endeavor. Η δισκογραφική επιστροφή της μπάντας έγινε το [[2010]] με το [[The Obsidian Conspiracy]]. Το album έλαβε καλές κριτικές, ενώ έχει χαρακτηριστεί ηχητικά κοντινό στο Dead Heart In A Dead World. Ο ίδιος ο Τζεφ Λούμις έχει χαρακτηρίσει τα τραγούδια του δίσκου πιο radio-friendly.