Θεοδόσιος Ζυγομαλάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 5:
Μαθήτευσε κοντά στον πατέρα του [[ Ιωάννης Ζυγομαλάς (1498 - 1584)|Ιωάννη Ζυγομαλά]]. Το [[1555]] η οικογένεια μετακόμισε στην [[Κωνσταντινούπολη]], όπου ο πατέρας ασκούσε ήδη καθήκοντα λαϊκού αξιωματούχου και ρήτορα στο [[Πατριαρχείο]], διδάσκοντας ταυτόχρονα τα αρχαία [[Ελληνική γλώσσα|ελληνικά]] και αντιγράφοντας κατά παραγγελία χειρόγραφα. Το [[1564]] ο εικοσάχρονος Θεοδόσιος μαρτυρείται ως [[Νοτάριος|νοτάριος]] του Οικουμενικού [[Πατριαρχείο|Πατριαρχείου]] και [[Κωδικογράφος|κωδικογράφος]] (αντιγραφέας χειρογράφων βιβλίων), ενώ ήδη το [[1574]] έχει προαχθεί σε πρωτονοτάριο της Μεγάλης Εκκλησίας. Τέλος στα μέσα του [[1591]] ανέρχεται στο αξίωμα του [[Δικαιοφύλακας|δικαιοφύλακα]].
Είναι γνωστός χάρη στην μακρόχρονη αλληλογραφία και φιλία του με τον [[Γερμανία|Γερμανό]] φιλόλογο [[Μαρτίνος Κρούσιος|Μαρτίνο Κρούσιο]] (γερμ. ''Martin Crusius''), καθηγητή της αρχαίας ελληνικής και της λατινικής φιλολογίας στο [[Πανεπιστήμιο της Τυβίγγης
Προς χάριν του Κρουσίου, ο Θεοδόσιος μετέφερε στην δημώδη γλώσσα της εποχής αρκετά κλασσικά και βυζαντινά κείμενα, όπως και επιστολές ή δικαιοπραξίες της εποχής του, που έτσι έκαναν γνωστό και το ομιλούμενο ιδίωμα στους τότε Ευρωπαίους. Η χρησιμότητα των κειμένων αυτών είναι πολύτιμη στους [[Φιλόλογος|φιλόλογους]] και τους [[Γλωσσολόγος|γλωσσολόγους]]. Φιλίες ανέπτυξε ο Θεοδόσιος και με άλλους [[Ουμανισμός|ουμανιστές]], όπως τους Γερμανούς Johannes Löwenklau ή Leunclavius (όνομα που ο Θεοδόσιος εξελλήνισε με την μορφή "Λεοντόνυχος"), Stefan Gerlach, τον Salomon Schweigger (γνωστός και στην εξελληνισμένη μορφή "Σολομών ο Σιωπικός"), τον Γάλλο Philippe du Fresne-Canaye, τον Ολλανδό Georgius Dousa, τον Πολωνό Andrea Taranowski κ.ά. Η συμμετοχή του στην ανταλλαγή θεολογικών θέσεων και προτάσεων μεταξύ του πατριάρχη [[Ιερεμίας Β΄ Τρανός|Ιερεμία Β' του Τρανού]] και των [[Λούθηρος|λουθηρανών]] θεολόγων της Τυβίγγης φαίνεται περιορισμένη και πάντως όχι αποφασιστική.
| |||