Ισπανία των Αψβούργων: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τα χρόνια των Αψβούργων ήταν επίσης μια [[Ισπανική Χρυσή Εποχή]] της [[κουλτούρα της Ισπανίας|πολιτισμικής άνθησης]]. Μεταξύ των προεξεχουσών μορφών της περιόδου ήταν ο [[ΝτιέγκοΝτιέγο ΒελάσκεθΒελάθκεθ]], ο [[Ελ Γκρέκο]], ο [[Μιγκέλ ντε Θερβάντες]], η [[ΤερέζαΤερέσα της Άβιλα]], ο [[Πέδρο Καλδερόν ντε λα Μπάρκα]], ο [[Φρανθίσκο ντε Βιτόρια]], ο [[Ντομίνγκο ντε Σότο]] και ο [[Φρανθίσκο Σουάρεθ]].

Η Ισπανία ήταν τώρα ενωμένη υπό έναν μοναδικό κυβερνήτη, τον [[Φερδινάνδος Β' της Αραγονίας|Φερδινάνδο Β' της Αραγονίας]]. Ως μοναδικός μονάρχης, ο Φερδινάνδος υιοθέτησε μια πιο επιθετική πολιτική από αυτή που είχε ως σύζυγος της Ισαβέλλας, διευρύνοντας την σφαίρα επιρροής της Ισπανίας στην Ιταλία, ενδυναμώνοντας την εναντίον της Γαλλίας. Ως κυβερνήτης της [[Αραγονία|Αραγονίας]], ο Φερδινάνδος αναμείχθηκε στον αγώνα εναντίον της Γαλλίας και της [[Βενετία|Βενετίας]] για τον έλεγχο της Ιταλίας· αυτές οι συγκρούσεις έγιναν το κέντρο της εξωτερικής πολιτικής του Φερδινάνδου ως βασιλιά. Η πρώτη χρήση των Ισπανικών δυνάμεων από τον Φερδινάνδο ήρθε στον [[Πόλεμος της Ιεράς Συμμαχίας|Πόλεμο της Ιεράς Συμμαχίας]] εναντίον της Βενετίας, όπου οι Ισπανοί στρατιώτες διακρίθηκαν στο πεδίο δίπλα στους Γάλλους συμμάχους τους στη [[Μάχη του Ανιαντέλο]] (1509). Μόνο ένα έτος μετά, ο Φερδινάνδος εισήλθε στην [[Ιερά Συμμαχία]] εναντίον της Γαλλίας, διαβλέποντας μια ευκαιρία να πάρει την [[Νάπολη]] — στην οποία έφερε μια δυναστική διεκδίκηση — και τη [[Ναβάρρα]], που τη διεκδικούσε μέσω του γάμου του με την [[ΖερμαίνΖερμέν του Φουά]]. Ο πόλεμος είχε μικρότερη επιτυχία από αυτήν εναντίον της Βενετίας και το 1516 η Γαλλία συμφώνησε ανακωχή, η οποία άφηνε το Μιλάνο υπό γαλλικό έλεγχο και αναγνώριζε την ισπανική ηγεμονία στη βόρεια Ναβάρρα. Ο Φερδινάνδος πέθανε αργότερα το ίδιο έτος.

Εκείνη την στιγμή, ο [[Κάρολος Ε' της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Αυτοκράτορας και Βασιλιάς Κάρολος]] ήταν ο ισχυρότερος άνδρας στην [[Χριστιανοσύνη]]. Η συσσώρευση τόσης δύναμης από έναν άνδρα και μια δυναστεία ανησύχησε πολύ τον βασιλιά της Γαλλίας, [[Φραγκίσκος Α' της Γαλλίας|Φραγκίσκο Α']], ο οποίος βρέθηκε περικυκλωμένος από εδάφη των Αψβούργων. Το 1521 ο Φραγκίσκος [[Ιταλικός Πόλεμος (1521-1526)|επιτέθηκε στις Ισπανικές κτήσεις στην Ιταλία]] και την [[Ισπανική κατάκτηση της Ιβηρικής Ναβάρρας#Γαλλική επίθεση του 1521|Ναβάρρα]], γεγονότα που εγκαινίασαν έναν δεύτερο γύρο Γαλλοϊσπανικής σύγκρουσης. Ο πόλεμος ήταν μια καταστροφή για την Γαλλία, που υπέστη ήττες στην [[Μάχη της Μπικόκα|Μπικόκα]] (1522), την [[Μάχη της Παβίας|Παβία]] (1525, οπότε ο Φραγκίσκος αιχμαλωτίσθηκε), και στο [[Μάχη του Λαντριάνο|Λαντριάνο]] (1529) προτού ο Φραγκίσκος υποχωρήσει και εγκαταλείψει το Μιλάνο στην Ισπανία ακόμη μια φορά.

Η Ισπανία δεν ήταν ακόμη σε ειρήνη, καθως ο επιθετικός [[Ερρίκος Β' της Γαλλίας]] ανήλθε στον θρόνο το 1547 και αμέσως ανανέωσε την σύγκρουση με την Ισπανία. Ο διάδοχος του Καρόλου, Φίλιππος Β', διεξληγαγε επιθετικά τον πόλεμο εναντίον της Γαλλίας, συντρίβοντας έναν γαλλικό στρατό στη [[Μάχη του Σαιν ΚουεντένΣεν Καντέν (1557)|Μάχη του ΣαινΣεν ΚουντένΚαντέν]] στην [[Πικαρδία]] το 1557 και νικώντας τον Ερρίκο πάλι στη [[Μάχη του Γκραβελέν (1558)|Μάχη του Γκραβελέν]] το επόμενο έτος. Η [[Συνθήκη του Κατώ-Καμπρεσί]], υπογεγραμμένη το 1559, αναγνώριζδε μόνιμα τις Ισπανικές διεκδικήσεις στην Ιταλία. Στους εορτασμούς που ακολούθησαν τη συνθήκη, ο Ερρίκος σκοτώθηκε από ένα κατά λάθος χτύπημα μιας λόγχης. Η Γαλλία επλήγη για τα επόμενα τριάντα έτη από εμφύλιο πόλεμο και αναταραχή (βλέπε [[Γαλλικοί Θρησκευτικοί Πόλεμοι]]) και ήταν ανίκανη να ανταγωνιστεί αποτελεσματικά την Ισπανία και τους Αψβούργους στον Ευρωπαϊκό αγώνα εξουσίας. Ελεύθερη από κάθε σοβαρή Γαλλική αντίδραση, η Ισπανία έφθασε στο απόγειο της δύναμης και της εδαφικής της έκτασης στην περίοδο 1559–1643.

Η [[Ισπανική Αυτοκρατορία]] είχε αναπτυχθεί ουσιαστικά από τις ημέρες του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας. Οι Αυτοκρατορίες των [[ΑζτέκοΑζτέκοι|Αζτέκων]] και των [[Ίνκα]] κατακτήθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Καρόλου, από το 1519 μέχρι το 1521 και από το 1540 μέχρι το 1558, αντίστοιχα. Ισπανικοί οικισμοί ιδρύθηκαν στον Νέο Κόσμο: η [[Πόλη του Μεξικού]], η πιο σημαντική αποικιακή πόλη που ιδρύθηκε το 1524 για ναείναι το βασικό κέντρο διοίκησης του Νέου Κόσμου· η [[Φλόριντα]], που αποικήθηκε την δεκαετία του 1560· το [[Μπουένος Άιρες]], που ιδρύθηκε το 1536· και η [[Αντιβασιλεία της Νέας Γρανάδα|Νέα Γρανάδα]] (σύγχρονη [[Κολομβία]]), που αποικήθηκε την δεκαετία του 1530. Η [[Ισπανική Αυτοκρατορία]] στο εξωτερικό έγινε η πηγή του Ισπανικού πλούτου και δύναμης στην Ευρώπη. But as precious metal shipments rapidly expanded late in the century it contributed to the general [[price revolution|inflation]] that was affecting the whole of Europe. Instead of fueling the Spanish economy, American silver made the country increasingly dependent on foreign sources of raw materials and manufactured goods.