Η λέξη ''saṃskṛta'' σημαίνει "εξευγενισμένος, καθαγιασμένος, ιεροποιημένος". Η Σανσκριτική ως ''saṃskṛtā vāk'' ("εξευγενισμένη γλώσσα") εξ ορισμού υπήρξε πάντα 'υψηλή' γλώσσα, που χρησιμοποιείτο για θρησκευτικούς και [[επιστήμη|επιστημονικούς]] σκοπούς, σε αντίθεση με τα δημώδη ιδιώματα και διαλέκτους. Η αρχαιότερη γραμματική της Σανσκριτικής είναι η Aṣtādhyāyī του [[Πανίνι]] (Pāṇini), που χρονολογείται στον 5ο αι. [[Π.Κ.Ε.]] Πρόκειται για διατακτική γραμματική, που καθορίζει μάλλον (παρά περιγράφει) την ορθή χρήση της γλώσσας, αν και περιέχει περιγραφικά μέρη, σε ό,τι αφορά κυρίως στους ΒεντικούςΒεδικούς τύπους που επιβίωσαν ωςώς την εποχή του λόγιου Πανίνι.
Η Σανσκριτική στην [[αρχαία Ινδία|Ινδία]] εκείνης της εποχής δεν αντιμετωπιζόταν ως ιδιαίτερη γλώσσα, διακριτή από τις άλλες, αλλά μάλλον ως ευγενής τρόπος ομιλίας. Η γνώση των Σανσκριτικών υποδείκνυε υψηλή κοινωνική θέση και μόρφωση και διδασκόταν μέσω των λογίων.
