Αυτοκρατορία των Μαράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Η '''Αυτοκρατορία των Μαράτα''' ([[Μαράτι (γλώσσα)|Μαράτι]]: मराठा साम्राज्य) ή '''Συνομοσπονδία των Μαράτα''' ήταν ένα ινδουιστικό κράτος της [[Ινδία|Ινδίας]], μεταξύ 1674 και 1818. Στο απόγειο της η αυτοκρατορία εκτεινόταν σε μια περιοχή περίπου ενός εκατομμυρίου τετραγωνικών χιλιομέτρων και είχε 150.000.000 υπηκόους. Το βασίλειο αυτό ιδρύθηκε από τον Σιβάτζι, έναν τοπικό ηγεμόνα, κατά το 1674 και είχε πρωτεύουσα το Ράιγκαντ. Υπό την ηγεσία των Πεσβάς ''(Peshwas)'', πρωθυπουργών του κράτους που διορίζονταν αρχικά από τον μονάρχη, η Αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερή της ακμή, κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της βορειοκεντρικής Ινδίας. Η επέκταση της τελματώθηκε μετά την ήττα των στρατευμάτων της στη [[Μάχη του Πάνιπατ]] από τους Αφγανούς. Σταδιακά άρχισαν διαμάχες μεταξύ των πρωθυπουργών, αλλά και διάφορων διοικητών του στρατού που εποφθαλμιούσαν το βασιλικό θρόνο, και δημιουργήθηκε μια συνομοσπονδία κρατιδίων που διοικούνταν από πέντε οικογένεις - δυναστείες.