Μαρσύας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Μαρσύας ήταν δεξιοτέχνης στον [[Αυλός|Αυλό]] και προκάλεσε τον [[Θεοί του Ολύμπου|Θεό]] [[Απόλλων (μυθολογία)|Απόλλωνα]] σε σύγκριση της [[Μουσική|μουσικής]] τους τέχνης. Ο Απόλλωνας έπαιξε [[Λύρα (μουσική)|Λύρα]] και οι [[Μούσες]] και ο [[Μίδας]], που ήταν κριτές της μονομαχίας, ανέδειξαν νικητή τον θεό. Ο Μαρσύας γδάρθηκε ζωντανός, ως τιμωρία για την [[Ύβρις|ΎβρηΎβρι]] που διέπραξε, να προκαλέσει θεό. Το [[αίμα]] του σχημάτισε τον ομώνυμο ποταμό.

Ο μύθος του Μαρσύα, αν και θεωρήθηκε ως πάλη και νίκη (επικράτηση) της κιθάρας έναντι του φρυγίου αυλού και κατ΄κατ' επέκταση της δωρικής ελληνικής μουσικής έναντι της φρυγικής, δεν έπαψε και να θεωρείται ότι συμβολίζει την πάλη ανάμεσα στην Απολλώνεια και τη [[Διόνυσος|Διονυσιακή]] πλευρά της ανθρώπινης φύσης και είναι ένα συνηθισμένο θέμα στην [[Αρχαία Ελληνική τέχνη|Αρχαία Ελληνική]], [[Ρωμαϊκή Τέχνη|Ρωμαϊκή]] και [[Αναγεννησιακή Τέχνη|Αναγεννησιακή]] τέχνη.

[[Αρχείο:The Torment of Marsyas (Louvre).jpg|thumb|100px|left|''Ο Βασανισμός του Μαρσύα'' (Le Supplice de Marsyas), [[Μουσείο του Λούβρου]], [[Παρίσι]].]]

[[Αρχείο:StatueOfMarsyas_3d_cent_BCE_Istanbul_Museum.JPG|thumb|90px|right|''Άγαλμα του Μαρσύα'', 3ος αιώνας π.Χ., από την [[Ταρσός|Ταρσό]], [[Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης]].]]

Την μικρασιατική καταγωγή του Μαρσύα αποδεικνύουν πολλοί ομώνυμοι χείμαρροι και τοποθεσίες στη [[Μικρά Ασία]]. Κατά Στέφανο τον Βυζάντιο οι τότε ξεναγοί (εξηγητές) δείκνυανεπεδείκνυαν και τον τάφο του Μαρσύα στη πόλη της Πεσσινούντος όπου λατρευόταν κυρίως η θεά Ρέα - Κυβέλη που κατά την ασιατική παράδοση ο Μαρσύας που ανακάλυψε τον αυλό συνόδευε πάντα αυτή τη θεά. Εξ όλων όμως των ομώνυμων ποταμών σπουδαιότερος είναι ο Μυσίας της Φρυγίας, παραπόταμος του Μαίανδρου, πλησίον της πόλης των Κελαινών. Εδώ όπου και η πηγή του χείμαρρου Μαρσύα λέγεται ότι συνέβη ο περίφημος μουσικός διαγωνισμός όπως αναφέρει ο [[Ηρόδοτος]] και ο [[Ξενοφών]]. Κριτές ήταν ο [[Τμώλος]] (υπέρ του θεού) και ο [[Μίδας]] υπέρ του Μαρσύα. Κατά τινες μυθολόγος παίχτηκε ο αυτός σκοπός με τον αυλό και με τη κιθάρα, με απροκάλυπτη την υπεροχή της κιθάρας. Μετά την ήττα του Μαρσύα ο θεός Απόλλων για να τιμωρήσει τον στόμφο και τη αλαζονεία του ο ίδιος έδεσε αυτόν σε πεύκο και τον έγδαρε όπως διηγείται ο [[Νίκανδρος]], ο [[Φιλόστρατος]], ο [[Λουκιανός]] ή όπως αναφέρει ο [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιος]] ότι αυτό συνέβη στη Σκύθη.

Λέγεται ακόμη πως η θεά Αθηνά όταν βρήκε τον αυλό και δοκίμασε να παίξει είδε τον εαυτόν της στα νερά του ΜαίανδρουΜαιάνδρου με φουσκωμένα μάγουλα και το πρόσωπό της παραμορφωμένο και με βδελυγμία το απέρριψε.