Ουάλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Abocanto (συζήτηση | συνεισφορές)
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 44:
Αφού αντιμετώπισε επιτυχώς, μέχρι το 366 με τη μάχη στα [[Θυάτειρα]] της Λυδίας, την εξέγερση του σφετεριστή αξιωματικού [[Προκόπιος|Προκόπιου]] (326-366), εξαδέλφου του νεκρού [[Ιουλιανός|Ιουλιανού]] και σύμφωνα με τις φήμες επιθυμητού διαδόχου του τελευταίου, προχώρησε στη ρύθμιση των θεμάτων τα οποία βασάνιζαν την επικράτειά του. Σε μία εποχή σφοδρών θρησκευτικών συγκρούσεων στον [[Μεσόγειος|μεσογειακό]] κόσμο, αν και [[αρειανισμός|αρειανός]] [[χριστιανισμός|χριστιανός]], παρείχε θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκεία στους υπηκόους του, παρόλο που ανέχθηκε ορισμένες βεβηλώσεις [[παγανισμός|παγανιστικών]] ιερών. Αρχικά, αντιμετώπισε με επιτυχία τις συνοριακές στρατιωτικές προκλήσεις.
 
Ο Ουάλης ενεπλάκη σε μία νέα σύρραξη με τους [[Περσική Αυτοκρατορία|Πέρσες]] του [[Σαπώρης Β΄|Σαπώρη Β’]], ο οποίος ήθελε να εκμεταλλευτεί περαιτέρω τη νίκη του 363 (όπου ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας [[Ιοβιανός]] είχε παραχωρήσει μεγάλες εκτάσεις και προνόμια στην Περσία) ανατρέποντας το ρωμαιόφιλο χριστιανικό καθεστώς της ανεξάρτητης [[Αρμενία|Αρμενίας]] και εισβάλλοντας στην [[Καυκάσια Ιβηρία]]. Ο Ουάλης, σε μία προσπάθεια να αποτρέψει αυτές τις δυσάρεστες για την αυτοκρατορία εξελίξεις, αλλά και να αντισταθμίσει την ταπεινωτική συνθηκολόγηση του Ιοβιανού, αναμείχθηκε στις εσωτερικές υποθέσεις της Αρμενίας. Συγκεκριμένα, παραβίασε τους όρους της συνθήκης του 363, τοποθετώντας στον θρόνο του κράτους ως ρωμαϊκό ανδρείκελο τον [[Πάπ της Αρμενίας|Πάπ]] έναν εκπρόσωπο της Αρμενικής δυναστείας των [[Αρσακίδες|Αρσακιδών]] γιό του προηγούμενου βασιλιά της Αρμενίας [[Αρσάκης Β' της Αρμενίας|Αρσάκη Β']] που είχε αυτοκτονήσει στις φυλακές του Σαπώρη ([[370]]). Συγκρούστηκε στρατιωτικά με τους Πέρσες ([[371]]) για να υπερασπίσει την επιλογή αυτή, ο Σαπώρης αναγκάστηκε να ζητήσει ανακωχή λόγω των [[Κουσάνοι|κουσανικών]] επιδρομών στις ανατολικές περσικές επαρχίες αλλά το 376 ο πόλεμος μεταξύ των δύο Μεγάλων Δυνάμεων φαινόταν πια αναπότρεπτος.
 
Ωστόσο τα σχέδια του Ουάλη ανατράπηκαν από μία εξέγερση των Τανούκ, εκχριστιανισμένων ομόσπονδων αραβικών φύλων τα οποία περιπολούσαν τα σύνορα με την έρημο της [[Συρία|Συρίας]] για λογαριασμό της Ρώμης. Η εξέγερση ήταν θρησκευτικά υποκινούμενη καθώς οι Τανούκ επί καιρό ζητούσαν μάταια από την Κωνσταντινούπολη ορθόδοξο επίσκοπο στην περιοχή τους αντί για αρειανό, και υπό την ηγεσία της Βασίλισσας Μαβίας, της επικεφαλής τους υπό [[φοιδεράτοι|φοιδερατικό]] καθεστώς, ξεκίνησαν έναν επιτυχή ανταρτοπόλεμο φθοράς κατά των ρωμαϊκών φρουρών της [[Παλαιστίνη (ιστορική περιοχή)|Παλαιστίνης]], της [[Φοινίκη|Φοινίκης]] και της Συρίας. Μάλιστα οι αραβικές δυνάμεις, έχοντας πολεμήσει ως σύμμαχοι με τους Ρωμαίους επί έναν αιώνα, αποδείχθηκαν ικανοί ακόμα και σε τακτικές μάχες.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Ουάλης"