Αυτοκρατορία των Μαράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Αυτοκρατορία των Μαράτα''' ([[Μαράτι (γλώσσα)|Μαράτι]]: मराठा साम्राज्य) ή '''Συνομοσπονδία των Μαράτα''' ήταν ένα [[Ινδουισμός|ινδουιστικό]] κράτος της [[Ινδία|Ινδίας]], μεταξύ 1674 και 1818. Στο απόγειο της η αυτοκρατορία εκτεινόταν σε μια περιοχή περίπου ενός εκατ. τετρ.χλμ. και είχε 150.000.000 υπηκόους. Το βασίλειο αυτό ιδρύθηκε από τοντο Σιβάτζι, έναν τοπικό ηγεμόνα, κατά το 1674, και είχεμε πρωτεύουσα αρχικώς το ΡάιγκαντΡαϊγκάντ. Υπό την ηγεσία των Πεσβάς ''(Peshwas)'', πρωθυπουργών του κράτους που διορίζονταν αρχικά από τον μονάρχη, η Αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερή της ακμή, κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της βορειοκεντρικήςκεντρικής Βόρειας Ινδίας. Η επέκταση της τελματώθηκε μετά την ήττα των στρατευμάτων της στη [[Μάχη του Πάνιπατ]] από τους [[Αγφανοί|Αφγανούς]]. Σταδιακά άρχισαν διαμάχες μεταξύ των πρωθυπουργών, αλλά και διάφορων διοικητών του στρατού που εποφθαλμιούσαν το βασιλικό θρόνο, και δημιουργήθηκε μια συνομοσπονδία κρατιδίων που διοικούνταν από πέντε οικογένειςπανίσχυρες οικογένειες- δυναστείες.