Αυτοκρατορία των Μαράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Αυτοκρατορία των Μαράτα''' ([[Μαράτι (γλώσσα)|Μαράτι]]: मराठा साम्राज्य) ή '''Συνομοσπονδία των Μαράτα''' ήταν ένα [[Ινδουισμός|ινδουιστικό]] κράτος της [[Ινδία|Ινδίας]], μεταξύ 1674 και 1818. Στο απόγειο της η αυτοκρατορία εκτεινόταν σε μια περιοχή περίπου 1.000.000 εκατ. τετρ.χλμ. και είχε 150.000.000 υπηκόους. Το βασίλειο αυτό ιδρύθηκε από το Σιβάτζι, έναν τοπικό ηγεμόνα, το 1674, με πρωτεύουσα αρχικώς το Ραϊγκάντ. Υπό την ηγεσία των Πεσβάς ''(Peshwas)'', πρωθυπουργών του κράτους που διορίζονταν αρχικά από τον μονάρχη, η Αυτοκρατορία έφτασε στη μεγαλύτερή της ακμή, κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της κεντρικής Βόρειας Ινδίας. Η επέκταση της τελματώθηκε μετά την ήττα των στρατευμάτων της στη [[Μάχη του Πανίπατ]] από τους [[Αφγανιστάν|Αφγανούς]]. Σταδιακά άρχισαν διαμάχες μεταξύ των πρωθυπουργών, αλλά και διάφορων διοικητών του στρατού που εποφθαλμιούσαν το βασιλικό θρόνο,με αποτέλεσμα τη μετατροπή της αυτοκρατορίας σε μια χαλαρής δομής συνομοσπονδία κρατιδίων, που διοικούνταν από πέντε πανίσχυρες οικογένειες-δυναστείες.

 

 

Μεταξύ άλλων η αυτοκρατορία ήταν διάσημη για το ισχυρό ναυτικό της και τους ικανούς διοικητές που το πλαισίωναν<ref name="Setumadhavarao S. Pagadi. 1993 21">{{cite book| title= SHIVAJI|firstname= Setumadhavarao S| lastname=Pagadi|page=21|isbn= 8123706472|publisher=NATIONAL BOOK TRUST|url= http://books.google.com/books?id=UVFuAAAAMAAJ&pgis=1| author= Setumadhavarao S. Pagadi.| year= 1993}}</ref>.