Αντρέι Ζαχάρωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|όνομα = Αντρέι Ζαχάρωφ

|εικόνα = RIAN archive 25981 Academician Sakharov.jpg

|τόπος γέννησης = [[Μόσχα]]

|γέννηση ημ_γέννησης= 21 Μαΐου του 1921

| επάγγελμα = Φυσικός

Ο '''Αντρέι Ζαχάρωφ''' ή ορθότερα '''Σάχαροβ''' ([[ρωσικά]]: ''Андрей Дмитриевич Сахаров'', [[21 Μαΐου]] [[1921]]-[[14 Δεκεμβρίου]] [[1989]]) ήταν [[Ρωσία|Ρώσος]] [[φυσικός|φυσικός επιστήμονας]]. Ήταν έναςΈνας από τους επιστήμονες που δημιούργησε την πρώτη σοβιετική [[Βόμβα υδρογόνου|βόμβα υδρογόνου]]. Αργότερα - κοινωνικός ακτιβιστής, αντιφρονών και ακτιβιστής για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αναπληρωτής Λαϊκού Κόμματος [[ΕΣΣΔ]], συγγραφέας του Συντάγματος της Ένωσης Σοβιετικών Δημοκρατιών της Ευρώπης[[Ευρώπη]]ς και της Ασίας[[Ασία]]ς. [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης|Νομπελίστας Ειρήνης]] για το 1975. Είναι ελληνικής καταγωγής εκ μητρός.

Για την προάσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων είχε στερηθεί όλων των σοβιετικών διακρίσεων και βραβείων και εξορίστηκε από τη [[Μόσχα]].

ΗτανΉταν γιος του Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Ζαχάρωφ - καθηγητή φυσικής, η μητέρα του Αικατερίνη Α. ΣοφιανοπούλουΣοφιάνο-Ζαχάρωφα ηΖαχάρωβα κόρη ενός στρατιωτικού ΑλεξίουΑλέξιου ΣοφιανοπούλουΣοφιάνο. Ο πατρικός παππούς - Ιβάν Ζαχάρωφ, ο διάσημος Ρώσος δικηγόρος και πολιτικός.

Παιδική ηλικία την πέρασε στη Μόσχα. Ζαχάρωφ έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο σπίτι. Πήγε για πρώτη στο σχολείο στην έβδομη τάξη. Αφού τελείωσε το σχολείο το 1938,ο Ζαχάρωφ μπήκε στο Τμήμα Φυσικής του [[Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας|Κρατικού Πανεπιστημίου]] της Μόσχας. Λόγω του πολέμου μεταφέρθηκε στο [[Τουρκμενιστάν]] όπου και αποφοίτησε. Γύρισε στη Μόσχα το 1945 για σπουδές στο Ινστιτούτο Φυσικής της [[Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών|Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών]].

Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με τη μελέτη των [[κοσμικές ακτίνες|κοσμικών ακτίνων]], και κατόπιν, το 1948, απασχολήθηκε στο πρόγραμμα κατασκευής της Σοβιετικής [[ατομική βόμβα|ατομικής βόμβας]]. Από το [[1950]] ως το [[1953]] συμμετείχε στις στις προσπάθειες για την κατασκευή της σοβιετικής [[βόμβα υδρογόνου|βόμβας υδρογόνου]].Το 1953 έγινε το νεαρότερο μέλος στην ιστορία της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών, ενώ έλαβε το πρώτο από τρία [[Μετάλλιο Σοβιετικής Εργασίας|Μετάλλια Σοβιετικής Εργασίας]] της καριέρας του.

Απογοητεύθηκε από τη δουλειά του και επί των ημερών του [[Νικήτα Χρουστσώφ|Χρουστσώφ]], απεύθυνε εκκλήσεις για την παγκόσμια απαγόρευση των ατμοσφαιρικών [[πυρηνική δοκιμή|πυρηνικών δοκιμών]] και έκανε ομιλίες για τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Το [[1968]] έγραψε το έργο «Σκέψεις πάνω στην πρόοδο, την ειρηνική συνύπαρξη και την πνευματική ελευθερία», στο οποίο εκδήλωνε τη διαφωνία του σε οποιαδήποτε πολιτική τακτική και προοπτική να διαιρεθεί η γη σε κομμουνιστικά και καπιταλιστικά στρατόπεδα. Υπερασπίστηκε την κυβέρνηση της [[Τσεχοσλοβακία|Τσεχοσλοβακίας]]ς κατά την [[Άνοιξη της Πράγας|εισβολή των Σοβιετικών]] το 1968 όπως και τον [[Σολζενίτσιν]]. Το [[1970]] συνυπέγραψε ανοικτή επιστολή που αναφερόταν στην αναγκαιότητα παροχής δημοκρατικής ελευθερίας στη χώρα του. Υπήρξε ιδρυτής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Μόσχας. Το [[1975]] τιμήθηκε με το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]], όμως το παρέλαβε η σύζυγός του ΓέλεναΓιέλενα Μπονέρ, καθώς στον ίδιο δεν επετράπη η έξοδος από τη χώρα.

Όταν κατέκρινε δημόσια την εισβολή στο [[Αφγανιστάν]], το 1980, εξορίστηκε στην κλειστή πόλη Γκόρκι του [[Περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ|Νίζνι Νόβγκοροντ]], όπου μαζί με τη σύζυγό του διαμαρτυρήθηκαν με σειρά απεργιών πείνας. Τον Δεκέμβριο του [[1986]] απελευθερώθηκε και τάχθηκε υπέρ της [[περεστρόικα]]. Εκλέχθηκε στο [[Κογκρέσο Λαϊκών Αντιπροσώπων]] και από τη θέση εκείνη συνέχισε τον αγώνα του για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην [[ΕΣΣΔ]] αναπτύσσοντας έντονη δραστηριότητα μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχε καταστεί εθνικό σύμβολο θάρρους και αλήθειας. Από το 1988 το [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]] απονέμει κάθε χρόνο το «[[Βραβείο Ζαχάρωφ]] «για την ελευθερία του πνεύματος».

Το 1943, παντρεύτηκε την Κλαύδια Βιχέροβα η οποία πέθανε το 1969. Απέκτησαν τρία παιδιά - δύο κόρες και ένα γιο (Τατιάνα, Αγάπη και Ντμίτρι).Το 1970, συνάντησε Elenaτην BonnerΓιέλενα Μπονέρ (1923-2011), και το 1972 την παντρεύτηκε.

Πέθανε το βράδυ 14 Δεκεμβρίου 1989 από καρδιακή προσβολή στο διαμέρισμά του στην οδό ChkalovΤσκάλοφ. Θάφτηκε στο νεκροταφείο στη Μόσχα.

[[Κατηγορία:Σοβιετικοί φυσικοί|Ζαχαρωφ ΑντρειΖαχάρωφ Αντρέι]]

[[Κατηγορία:Βραβευμένοι με Νόμπελ Ειρήνης|Ζαχαρωφ ΑντρειΖαχάρωφ Αντρέι]]

[[Κατηγορία:Γεννήσεις το 1921|Ζαχαρωφ ΑντρειΖαχάρωφ Αντρέι]]

[[Κατηγορία:Θάνατοι το 1989|Ζαχαρωφ ΑντρειΖαχάρωφ Αντρέι]]