Καθαρεύουσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τη μορφή αυτή πρότεινε ο [[Αδαμάντιος Κοραής]] (1748-1833), Έλληνας [[φιλολογία|φιλόλογος]], επηρεασμένος από τις ιδέες του [[διαφωτισμός|διαφωτισμού]]. Σκοπός του ήταν να «καθαριστεί» η ελληνική γλώσσα από τις ξένες επιδράσεις ([[τουρκική γλώσσα|τουρκικές]], λατινικές, αλβανικές και [[σλαβικές γλώσσες|σλαβικές]]) που είχε δεχτεί κατά τη μακρά παραμονή αυτών των δυο εθνοτικών ομάδων στον ελληνικό χώρο.

Χρησιμοποιήθηκε από το επίσημο Ελληνικό κράτος μέχρι το 1976, οπότε και καταργήθηκε η χρήση της από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων [[Γεώργιος Ράλλης|Γεώργιο Ράλλη]] και επιβλήθηκε η χρήση της [[Νέα Ελληνική γλώσσα|νεοελληνικής γλώσσας (δημοτικής)]] σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και στη διοίκηση. Αρκετά στοιχεία της πέρασαν στη δημοτική, αν και ποτέ δε χρησιμοποιήθηκε μαζικά από τον λαό.

Μέχρι την κατάργησή της, η χρήση δύο μορφών γλώσσας στην Ελλάδα και την Κύπρο είχε ως αποτέλεσμα έντονες αντιδράσεις και αντιπαραθέσεις, οι οποίες έχουν μείνει στη νεοελληνική ιστορία με το όνομα [[Γλωσσικό Ζήτημα|γλωσσικό ζήτημα]]. Κάποιες από τις αντιδράσεις στην αρχή του 20ού αιώνα είχαν αποτέλεσμα αιματηρά επεισόδια, τα [[Ευαγγελικά]], με αφορμή τη δημοσίευση σε εφημερίδα μετάφρασης στη δημοτική του [[Ευαγγέλιο|Ευαγγελίου]] το [[1901]], και τα [[Ορεστειακά]], με αφορμή το ανέβασμα της τραγωδίας [[Ορέστεια]] στη δημοτική το [[1903]]. Χαρακτηριστική είναι επίσης η περίπτωση του γραμμένου στη δημοτική αναγνωστικού ''[[Τα Ψηλά Βουνά]]'', που εισήγαγε η [[Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1917|κυβέρνηση Βενιζέλου το 1917]] και το οποίο η επόμενη [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921|κυβέρνηση Γούναρη]] απέσυρε και έκαψε "ως έργο ψεύδους" το 1920. Οι υποστηρικτές της καθαρεύουσας χαρακτηρίζονταν από τους δημοτικιστές "καθαρολόγοι" και ανταπέδιδαν με τον χαρακτηρισμό "μαλλιαροί" (από το ειρωνικό προσωνύμιο "μαλλιαρή" που χρησιμοποιούσαν για τη δημοτική).