Μεσσίας (Χαίντελ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 4:
Ο Χαίντελ, ήδη εγκατεστημένος στην Αγγλία από το 1712, είχε εδραιώσει τη φήμη του ως συνθέτης [[όπερα]]ς και η στροφή του προς το ορατόριο οφείλεται κυρίως στις αισθητικές επιταγές του αγγλικού κοινού. Εντούτοις, τα ορατόριά του μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία από τη μορφολογία της ιταλικής όπερας, όπως την συνύπαρξη του [[ρετσιτατίβο]], της [[άρια]]ς και των [[χορωδία|χορωδιακών]], παραλείποντας ωστόσο το δραματικό στοιχείο. Ο ''Μεσσίας'' χωρίζεται σε τρία μέρη: το α΄ αρχίζει με τις προφητείες του [[Ησαΐας|Ησαΐα]] και τον [[ευαγγελισμός των ποιμένων|ευαγγελισμό των ποιμένων]]· στο β΄ μέρος το κείμενο επικεντρώνεται στο [[Θείο Πάθος]], το οποίο και κλείνει με το περίφημο χορωδιακό ''Αλληλούια''· τέλος, το γ΄ μέρος έχει ως κεντρικό θέμα την [[Ανάσταση νεκρών]] και τη δόξα του Ιησού στους Ουρανούς.
Από τεχνικής πλευράς, ο ''Μεσσίας'' απαιτεί σχετικά μικρό όγκο τραγουδιστών και μουσικών, ενώ πολλά από τα επιμέρους τμήματά του ενδέχονται εναλλακτικές ενορχηστρώσεις, τονικότητες κλπ. Λόγω της δημοτικότητάς του, στις δεκαετίες που ακολούθησαν, το έργο «παραμορφώθηκε» τρόπον τινά, με χρήση γιγαντιαίων ορχηστρών και χορωδιών, ενώ ανάμεσα στις πολυάριθμες ενορχηστρώσεις και διασκευές συνέβαλλε και με τη δική του εκδοχή ο [[Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ]].
Στο κατώφλι του 21ου αιώνα η τάση για μια πιο «πιστή στο πρωτότυπο» εκτέλεση οδήγησε εν τέλει στην άνοδο της [[ιστορικά τεκμηριωμένη εκτέλεση|ιστορικά τεκμηριωμένης εκτελεστικής πρακτικής]]. Ο ''Μεσσίας'' συνεχίζει απρόσκοπτα στις μέρες να παρουσιάζεται κάθε χρόνο σε ολόκληρο τον κόσμο –ακόμη και σε ημι-σκηνοθετημένη μορφή–, ενώ κυκλοφορούν στο εμπόριο πάμπολλες ηχογραφήσεις και μαγνητοσκοπήσεις, καλύπτοντας ένα μεγάλο φάσμα εκτελεστικών προσεγγίσεων. ==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
| |||