Η Ζωή του Πι (ταινία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 27:
Εβδομάδες αργότερα και μισοπεθαμένος, φτάνουν σε ένα μυστηριώδες νησί με φαγώσιμα φυτά, πόσιμο νερό και με χιλιάδες ζώα. Τόσο ο Πι όσο και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ τρώνε και πίνουν άφθονα. Τη νύχτα όμως το νησί μετατρέπεται σε εχθρικό περιβάλλον. Το νερό γίνεται όξινο και τα φυτά γίνονται σαρκοβόρα. Ο Πι ανακαλύπτει τα μυστικά του νησιού όταν βρίσκει ένα ανθρώπινο δόντι. Την επόμενη μέρα ο Πι και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ φεύγουν από το νησί.
 
Η βάρκα φτάνει τελικά στις ακτές του [[Μεξικό]]. Ο Πι συνθλίβεται που ο Ρίτσαρντ Πάρκερ δεν τον αναγνωρίζει πριν εξαφανιστεί μέσα στη ζούγκλα. Ο Πι διασώζεται και μεταφέρετσιμεταφέρεται στο νοσοκομείο, κλαίγοντας. ΑσφαλιστέςΠράκτορες απότης τοασφαλιστικής ιπανικόεταιρείας πλοίοτου πλοίου έρχονται να του μιλήσουν. Δεν πιστεύουν την ισοτρίαιστορία του και τον ρωτάνειρωτάνε να τους πει τι "πραγματικά" συνέβη. ΤουςΟπότε τους λέει μια λιγότερη απίθανηεναλλακτική ιστορία ανθρώπινης κτηνωδίας, στην οποία μοιράστηκεο τηΠι κατάφερε να μπει στην σωσίβια λέμβο μαζί με τητην μητέρα του, έναέναν [[Βουδισμός|Βουδιστή]]βουδιστή ναύτη με σπασμένο πόδι και τοτον μάγειρα του πλοίου, ο οποίος είχε μιλήσει άσχημα στην μητέρα του πριν βυθιστεί το πλοίο. Ο μάγειρας σκότωσεσκοτώνει το ναύτη για να τον φάει και να τον χρησιμοποιήσει ως δόλωμα. Σε έναν καυγά που ακολούθησεακολουθεί, η μητέρα του Πι, τον έσπρωξεσπρώχνει σε μια σχεδία για να είναι ασφαλής και ο μάγειρας τη μαχαίρωσεμαχαιρώνει και την πέταξεπετάει από τη βάρκα. Αργότερα, ο Πι επέστρεψεεπιστρέφει και σκότωσεσκοτώνει με το μαχαίρι τοτον μάγειρα.
 
Στο παρών ο συγγραφέας, παρατηρεί τους παραλληλισμούς των δύο ιστοριών: ο ουρακοτάγκος αντιπροσωπεύει τη μητέρα του Πι, η ζέβρα τον ναύτη, η ύαινα τον μάγειρα και ο Ρίτσαρντ Πάρκερ (ο τίγρης) τον Πι. Ο Πι ρωτά τον συγγραφέα ποιά ιστορία προτιμάει και ο συγγραφέας διαλέγει αυτή με τον τίγρη καθώς "είναι η καλύτερη ιστορία" στο οποίο ο Πι απαντά: "Σε ευχαριστώ. Το ίδιο είναι και για τον Θεό."
Η ιστορία μένει στην κρίση του θεατή να επιλέξει αν είναι μία αλληγορία που επινόησε ο ήρωας για να απαλύνει τον πόνο και τις ενοχές που του δημιούργησε η πραγματική ιστορία, όπου βέβαια δεν συνυπήρξε με ζώα, αλλά με ανθρώπους. Η ζέβρα είναι ένας ναυτικός, η ύαινα είναι ο μάγειρας του πλοίου, ο ουρακοτάγκος είναι η μητέρα του που δεν κατάφερε τελικά να γλυτώσει, η τίγρης είναι ο εαυτός του, και τέλος ο εαυτός του (στο αλληγορικό παραμύθι) είναι ο Θεός που τόση σημασία είχε για τον ήρωα σε όλη την ζωή του. Όταν έφτασαν στην στεριά (στην αλληγορία), αυτό που τον στενοχώρησε περισσότερο είναι ότι η τίγρης εξαφανίστηκε μέσα στο δάσος, χωρίς να κοιτάξει ούτε μία στιγμή πίσω της, και δεν την ξαναείδε ποτέ στην ζωή του.
Ο συγγραφέας κοιτάει το αντίγραφο της έκθεσης των ασφαλιστών. Διαβάζει ότι οι ασφαλιστές έγραψαν ότι ο Πι με κάποιο τρόπο επέζησε 227 μέρες στη θάλασσα με μία τίγρη: οι ασφαλιστές επέλεξαν επίσης την απίθανη ιστορία. Ο συγγραφές μένει για δείπνο με τον Πι και την οικογένεια του. Η τελευταία σκηνή της ταινίας δείχνει τον Ρίτσαρντ Πάρκερ σαν τίγρη να απομακρύνεται μέσα στη ζούγκλα και να μην κοιτά πίσω τον Πι.
 
Ο συγγραφέας κοιτάει το αντίγραφο της έκθεσης των ασφαλιστών. Διαβάζει ότι οι ασφαλιστές έγραψαν ότι ο Πι με κάποιο τρόπο επέζησε 227 μέρες στη θάλασσα με μία τίγρη: οι ασφαλιστές επέλεξαν επίσης την απίθανη ιστορία.
 
==Ηθοποιοί και Χαρακτήρες==