Ραβέννα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ραβέννα ευημέρησε πολύ κατά τη Ρωμαϊκή εποχή. Ο Αυτοκράτορας [[Τραϊανός]] έχτισε ένα υδραγωγείο μήκους 70 χλμ. στις αρχές του 2ου αιώνα. Το 402 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας [[Ονώριος]] μετέφερε την πρωτεύουσα της [[Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] από το [[Μιλάνο]] στη Ραβέννα. Η μεταφορά έγινε εν μέρει για αμυντικούς σκοπούς: η Ραβέννα περιβαλλόταν από έλη και βάλτους και θεωρήθηκε εύκολα υπερασπίσιμη ( αν και η πόλη αλώθηκε από αντίπαλες δυνάμεις πολλές φορές στην ιστορία της ) : είναι επίσης πιθανό ότι η μετακίνηση στη Ραβέννα οφειλόταν στο λιμάνι και τις καλές θαλάσσιες συνδέσεις της πόλης με την [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]]. Εντούτοις το 409 ο Βασιλιάς [[Αλάριχος Α΄]] των [[Βησιγότθοι|Βησιγότθων]], απλώς παρέκαμψε τη Ραβέννα και πήγε να λεηλατήσει τη [[Ρώμη]] το 410 και συνέλαβε όμηρο την Γάλα Πλακιδία, κόρη του Αυτοκράτορα [[Θεοδόσιος Α΄|Θεοδοσίου Α΄]]. Μετά από πολλές περιπέτειες η Γάλα Πλακιδία επέστρεψε στη Ραβέννα με το γιο της, Αυτοκράτορα Βαλεντινιανό Γ΄ και τη βοήθεια του ανιψιού της [[Θεοδόσιος Β΄|Θεοδοσίου Β]]. Η Ραβέννα έζησε μια περίοδο ειρήνης, κατά την οποία η Χριστιανική θρησκεία είχε την εύνοια της αυτοκρατορικής αυλής και η πόλη απέκτησε μερικά από τα γνωστότερα μνημεία της, όπως το Ορθόδοξο Βαπτιστήριο, το ονομαζόμενο Μαυσωλείο της Γάλα Πλακιδία (ποτέ στην πραγματικότητα δεν θάφτηκε εκεί) και τον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή. Η τελευταία περίοδος του 5ου αιώνα είδε τη διάλυση της Ρωμαϊκής εξουσίας στη δύση και ο τελευταίος αυτοκράτορας της Δύσης εκθρονίστηκε από το στρατηγό Οδόακρο το 476. Ο [[Οδόακρος]] κυβέρνησε σαν Βασιλιάς της Ιταλίας για 13 χρόνια, αλλά το 489 ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας [[Ζήνων]] έστειλε τον [[Oστρογότθοι|Οστρογότθο]] Βασιλιά [[Θευδέριχος ο Μέγας|Θευδέριχο το Μέγα]] να ανακαταλάβει την Ιταλική χερσόνησο. Αφού έχασε τη Μάχη της [[Βερόνα]]ς ο Οδόακρος αποσύρθηκε στη Ραβέννα, όπου άντεξε μια τρίχρονη πολιορκία από το Θευδέριχο, μέχρι που η κατάληψη του [[Ρίμινι]] στέρησε τη Ραβέννα από τον ανεφοδιασμό της. Ο Θευδέριχος πήρε τη Ραβέννα το 493, πιθανόν να σκότωσε τον Οδόακρο με τα ίδια του τα χέρια και η Ραβέννα έγινε πρωτεύουσα του Οστρογοτθικού Βασιλείου της Ιταλίας. Ο Θευδέριχος, ακολουθώντας τους προκατόχους του, έχτισε επίσης λαμπρά κτίρια μέσα και γύρω από τη Ραβέννα, όπως την ανακτορική εκκλησία Σαντ Απολινάρε Νουόβο, έναν [[Αρειανισμός|Αρειανικό]] καθεδρικό (σήμερα Σάντο Σπίριτο) και Βαπτιστήριο και το δικό του Μαυσωλείο λίγο έξω από τα τείχη. Ο Θεοδώριχος και οι οπαδοί του ήταν Αρειανοί Χριστιανοί αλλά συνυπήρχαν ειρηνικά με τους Λατίνους, που ήταν κυρίως Ορθόδοξοι. Οι Ορθόδοξοι επίσκοποι της Ραβέννας πραγματοποίησαν σημαντικά κτιριακά προγράμματα, από τα οποία το μόνο που επιβιώνει είναι η Καπέλα Αρτσιβεσκόβιλε. Ο Θευδέριχος επέτρεψε στους Ρωμαίους πολίτες του βασιλείου να υπόκεινται στο Ρωμαϊκό δίκαιο και στο Ρωμαϊκό δικαστικό σύστημα. Οι Γότθοι, εν τω μεταξύ, ζούσαν με τους δικούς τους νόμους και έθιμα. Το 519, όταν ο όχλος είχε κατακάψει τις συναγωγές της Ραβέννας, ο Θευδέριχος διέταξε την πόλη να τις ξαναχτίσει με δικά της έξοδα. Ο Θευδέριχος πέθανε το 526 και τον διαδέχτηκε ο νεαρός εγγονός του [[Αταλάριχος]], υπό την εποπτεία της κόρης του Αμαλασούντα, αλλά το 535 πέθαναν και οι δύο και η γραμμή του Θευδέριχου αντιπροσωπευόταν μόνο από την κόρη της Αμαλασούντα Ματασούντα. Διάφοροι Οστρογότθοι στρατιωτικοί ηγέτες ανέλαβαν το βασίλειο της Ιταλίας αλλά κανείς τους δεν ήταν πετυχημένος όπως ο Θευδέριχος. Στο μεταξύ ο ορθόδοξος Χριστιανός Βυζαντινός Αυτοκράτορας [[Ιουστινιανός Α΄]] ήταν αντίθετος τόσο με τους Οστρογότθους όσο και με την Αρειανή αίρεση του Χριστιανισμού. Το 535 ο στρατηγός του [[Βελισάριος]] εισέβαλε στην Ιταλία και το 540 κατέλαβε τη Ραβέννα. Μετά την κατάκτηση της Ιταλίας το 554 η Ραβέννα έγινε η έδρα της Βυζαντινής κυβέρνησης στην Ιταλία. Από το 540 ως το 600 οι επίσκοποι της Ραβέννας ξεκίνησαν ένα σημαντικό πρόγραμμα ανέγερσης εκκλησιών στη Ραβέννα και μέσα και γύρω από την πόλη-λομάνι Κλάσε. Μνημεία που σώζονται είναι η Βασιλική του Αγίου Βιταλίου και η Βασιλική του Σαντ Απολινάρε ιν Κλάσε καθώς και ο μερικά σωζώμενος Σαν Μικέλε ιν Αφριτσίσκο.

Μετά τις κατακτήσεις του [[Βελισάριος|Βελισάριου]] για τον Αυτοκράτορα [[Ιουστινιανός Α΄|Ιουστινιανό Α΄]] τον 6ο αιώνα, η Ραβέννα έγινε η έδρα του [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινού]] κυβερνήτη της Ιταλίας, του [[Έξαρχος|Έξαρχου]] και έγινε γνωστή ως [[Εξαρχάτο της Ραβένα|Εξαρχάτο της Ραβένας]]Ραβέννας. Υπό τη Βυζαντινή εξουσία στον αρχιεπίσκοπο της Ραβέννας παραχωρήθηκε προσωρινά από τον αυτοκράτορα [[αυτοκεφαλία]] από τη Ρωμαική Εκκλησία το 666, αλλά αυτή γρήγορα ανακλήθηκε. Εντούτοις ο αρχιεπίσκοπος της Ραβέννας είχε τη δεύτερη θέση στην Ιταλία μετά τον πάπα και έπαιζε σημαντικό ρόλο σε πολλές θεολογικές διαμάχες αυτή την περίοδο.

===Μεσαίωνας και Αναγέννηση===
Οι [[Λομβαρδοί]] υπό το Βασιλιά Λιουτπράνδο κατέλαβαν τη Ραβέννα το 712, αλλά αναγκάστηκαν να την επιστρέψουν στους Βυζαντινούς. Όμως το 751 ο Λομβαρδός βασιλιάς Αιστούλφος[[Αϊστούλφος]] ξανακατέλαβε τη Ραβέννα τερματίζοντας έτσι τη Βυζαντινή κυριαρχία στη βόρεια Ιταλία. O Βασιλιάς Πεπίνος[[Πιπίνος ο Βραχύς|Πιπίνος]] της Γαλλίας επιτέθηκε στους Λομβαρδούς κατ'εντολή του [[Πάπας Στέφανοσ Β΄|Πάπα Στέφανου Β΄]]. Τότε η Ραβέννα πέρασε βαθμιαία υπό την άμεση εξουσία των παπών, αν και αυτή αμφισβητήθηκε από τους αρχιεπισκόπους διαφόρων εποχών. Ο Πάπας Αδριανός Α΄ εξουσιοδότησε τον [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]] να πάρει από τη Ραβέννα ότι του άρεσε και άγνωστη ποσότητα Ρωμαϊκών κιόνων, [[ψηφιδωτό|ψηφιδωτών]], αγαλμάτων και άλλων φορητών αντικειμένων μεταφέρθηκαν βόρεια για να εμπλουτίσουν την πρωτεύουσά του Άαχεν. Το 1198, η Ραβέννα ηγήθηκε μιας συμμαχίας πόλεων της Ρομάνια κατά του Αυτοκράτορα και ο Πάπας κατόρθωσε να την υποτάξει. Μετά τον πόλεμο του 1218 η οικξογένειαοικογένεια Τραβερσάρι κατόρθωσε να επιβάλει στην πόλη την εξουσία της που κράτησε μέχρι το 1240. Μετά μια σύντομη περίοδο υπό έναν Αυτοκρατορικό κληρικό η Ραβέρνα επιστράφηκε στα [[Παπικά Κράτη]] το 1248 και πάλι στους Τραβερσάρι μέχρι που, το 1275, οι Ντα Πολέντα εγκαθίδρυσαν τη μακρόχρονη επικυριαρχία τους. Ενας από τους επιφανέστερους κατοίκους της Ραβέννας αυτή την εποχή ήταν ο εξόριστος ποιητής [[Δάντης Αλιγκιέρι|Δάντης]]. Ο τελευταίος των Ντα Πολέντα, Οστάσιο Γ΄, εκδιώχθηκε από τη [[Γαληνοτάτη Δημοκρατία τη Βενετίας| Δημοκρατία της Βενετίας]] το 1440 και η πόλη προσαρτήθηκε στα Βενετικά εδάφη. Η Ραβέννα κυβερνήθηκε από τη Βενετία[[Βενετά]] μέχρι το 1509, οπότε η περιοχή δέχθηκε εισβολές κατά τους Ιταλικούς πολέμους. Το 1512, κατά τον πόλεμο της Ιερής Συμμαχίας η Ραβέννα λεηλατήθηκε από τους Γάλλους. Μετά την απόσυρση των Βενετών η Ραβέννα κυβερνήθηκε πάλι από αντιπροσώπους του Πάπα ως τμήμα των Παπικών Κρατών. Η πόλη καταστράφηκε από μία τρομακτική πλημμύρα το Μάιο του 1636. Τα επόμενα 300 χρόνια ένα δίκτυο καναλιών[[διώρυγα|διωρύγων]] εξέτρεψε γειτονικά ποτάμια και αποστράγγισε γειτονικά έλη, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα πλημμυρών και δημιουργώντας μια μεγάλη ζώνη γεωργικής γης γύρω από την πόλη.

===Νεότερα χρόνια===
Εκτός από άλλη μια σύντομη κατοχή από τη Βενετία ( 1527 – 1529 ) η Ραβέννα ήταν τμήμα των Παπικών Κρατών μέχρι το 1796, όταν προσαρτήθηκε στο Γαλλικό προτεκτοράτο της Εντεύθεν των Αλπεων Δημοκρατίας ( Ιταλική Δημοκρατία από το 1802 και Βασίλειο της Ιταλίας από το 1805 ). Επιστράφηκε στα Παπικά Κράτη το 1814. Αφού καταλήφθηκε από στρατεύματα του Πεδεμοντίου το 1859, η Ραβέννα και η γύρω της Ρομάνια αποτέλεσαν τμήμα του νεοενοποιημένου [[Ιταλική ενοποίηση|Βασίλειου της ΙταλίαςΙταλία]] το 1861.