Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Plastiras Gonatas and Georgios Papandreou, 1922, in Mousounitsa.jpg|thumb|Η ηγεσία της επανάστασης: στρατηγοί Γονατάς (κέντρο), Πλαστήρας (δεξιά) και ο πολιτικός σύμβουλος της επανάστασης Γεώργιος Παπανδρέου ο πρεσβύτερος (αριστερά), κατά τη διάρκεια επίσκεψης στη γενέτειρα του Αθανασίου Διάκου, Μουσουνίτσα.]]

Στις [[11 Σεπτεμβρίου]] [[1922]], ξέσπασε Κίνημα του Στρατού και του Ναυτικού στη [[Χίος|Χίο]] και τη [[Λέσβος|Λέσβο]] και σχηματίστηκε Επαναστατική Επιτροπή από τους πρωτεργάτες της, τους Συνταγματάρχες [[Νικόλαος Πλαστήρας|Νικόλαο Πλαστήρα]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Χίου, και [[Στυλιανός Γονατάς|Στυλιανού Γονατά]], ως εκπρόσωπο του στρατού της Λέσβου, και τον Αντιπλοίαρχο [[Δημήτριος Φωκάς|Δημήτριο Φωκά]], ως εκπρόσωπο του [[Ελληνικό πολεμικό ναυτικό|Ναυτικού]].

Στις [[13 Σεπτεμβρίου]] τα πλοία με το στρατό έφτασαν στο [[Λαύριο]] και την επομένη ο [[Κωνσταντίνος Α΄ της Ελλάδας|Βασιλιάς Κωνσταντίνος Α΄]] παραιτήθηκε και έφυγε για την [[Ιταλία]]. Βασιλιάς ανακηρύχτηκε ο γιος του και Διάδοχος [[Γεώργιος Β΄ της Ελλάδας|Γεώργιος Β΄]]. Στις [[15 Σεπτεμβρίου]] τα επαναστατικά στρατεύματα μπήκαν στην [[Αθήνα]], όπου ματαίωσαν την προσπάθεια του αποστρατευμένου υποστράτηγου [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατηγός)|Θεόδωρου Πάγκαλου]] να επωφεληθεί από την επανάσταση και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, και σύντομα σχηματίστηκε [[Κυβέρνηση Σωτηρίου Κροκιδά 1922|πολιτική κυβέρνηση με πρόεδρο το Σ. Κροκιδά]]. Την εξουσία όμως είχε ουσιαστικά η Επαναστατική Επιτροπή (Αρχηγός της ήταν ο [[Νικόλαος Πλαστήρας]]), που ανέθεσε τη διεθνή εκπροσώπηση της Χώρας στον [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ελευθέριο Βενιζέλο]].

 

[[Κατηγορία:Ιστορία της Χίου]]

[[Κατηγορία:Ιστορία της Λέσβου]]