Μάχη της Πελαγονίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Bot: Migrating 14 langlinks, now provided by Wikidata on d:Q763428
Γραμμή 27:
Η μάχη της [[Πελαγονία|Πελαγονίας]] έλαβε χώρα το Σεπτέμβριο του [[1259]], ανάμεσα στην [[Αυτοκρατορία της Νίκαιας]] και στη συμμαχία που είχε δημιουργηθεί εναντίον της, το [[Βασίλειο της Σικελίας]], το [[Δεσποτάτο της Ηπείρου]] και το [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας]]. Ήταν ένα γεγονός αποφασιστικής σημασίας για την ιστορία της ανατολικής [[Μεσόγειος θάλασσα|Μεσογείου]].
==Η θέση της μάχης==
Η ακριβής θέση της μάχης είναι αμφισβητήσιμη. Ονομάζεται επίσης ως η '''Μάχη της Καστοριάς'''<ref>{{en}} Greco-Latin relations on the eve of the Byzantine restoration: the Battle of Pelagonia Page 136, εκδ. Deno John Geanakoplos, Dumbarton Oaks Papers 7, 1953</ref><ref>{{en}} Speculum, Τόμος 29 εκδ. Mediaeval Academy of America, p. 801,1954</ref> επειδή τρεiς βυζαντινές πηγές ([[Γεώργιος Παχυμέρης]], [[Γεώργιος Ακροπολίτης]], [[Νικηφόρος Γρηγοράς]]) αναφέρουν ότι ο ηπειρωτικός στρατός ήταν αυτός που επιτέθηκε αρχικά<ref>{{en}} Proceedings of the 21st International Congress of Byzantine Studies, σ. 370, London, ISBN 0-7546-5740-X</ref> στην τοποθεσία ''Βορίλλα λόγγος'', που ταυτίζεται σε θέση βόρεια της [[Καστοριά]]ς σε παραλήμνιαπαραλίμνια περιοχή.<ref>{{en}} [[Γεώργιος Ακροπολίτης|George Akropolites]]: the history. εκδ. R. J. Macrides, σ. 363 ,2007</ref> Από την στιγμή όμως που περιλαμβάνει μια πολιορκία στον Πρίλαπο, τότε δικαιολογημένα αποκαλείται μάχη της Πελαγονίας.
 
==Τα αντίπαλα στρατόπεδα==
Ο αυτοκράτορας της Νίκαιας, [[Θεόδωρος Β' Λάσκαρης]], πέθανε το [[1258]] ενώ ήδη είχε ξεσπάσει πόλεμος μεταξύ της Ηπείρου και της Νίκαιας. Ο διάδοχός του, [[Ιωάννης Δ' Λάσκαρης]], ήταν ανήλικος και μετά τη δολοφονία του αντιβασιλέα που είχε ορίσει ο Θεόδωρος, του [[Γεώργιος Μουζάλων|Γεωργίου Μουζάλωνα]], νέος αντιβασιλέας ορίστηκε ο [[Μιχαήλ Η'|Μιχαήλ Παλαιολόγος]]. Την ίδια περίοδο ο δεσπότης της Ηπείρου, [[Μιχαήλ Β' Κομνηνός Δούκας|Μιχαήλ Β' Δούκας]], συμμάχησε με το βασιλιά της Σικελίας, [[Μανφρέδος της Σικελίας|Μανφρέδο Χοχενστάουφεν]], παντρεύοντάς τον με την κόρη του την Ελένη, και με τον πρίγκιπα της Αχαΐας, [[Γουλιέλμος Β' Βιλλεαρδουίνος|Γουλιέλμο Βιλλεαρδουίνο]], παντρεύοντάς τον με την κόρη του την Άννα. Αυτή η συμμαχία στρεφόταν σαφώς κατά της Αυτοκρατορίας της Νίκαιας και απειλούσε άμεσα τη [[Θεσσαλονίκη]].