Γεώργιος Παπαζώλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
συγχώνευση από Παπάζογλους
μ Ο FocalPoint μετακίνησε τη σελίδα Παπάζογλους στη Γεώργιος Παπαζώλης
Γραμμή 1:
{{Άλλεςχρήσεις3|Παπάζογλου (αποσαφήνιση)}}
{{Άλλεςχρήσεις4|Έλληνα λόγιο και στρατιωτικό του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Στρατού|άλλες χρήσεις του ονόματος Παπάζογλου|Παπάζογλου (αποσαφήνιση)}}
Ο '''Παπάζογλους''' αγνώστων λοιπών στοιχείων ήταν [[Έλληνας]] αγωνιστής της [[Ορλωφικά|επανάστασης του 1766]]. Η καταγωγή του ήταν από την [[Λάρισα]]. Ήταν αξιωματικός του πυροβολικού και φίλος του Ορλώφ. Ήρθε με αποστολή το 1766 στην [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]] και έμεινε στην [[Μάνη]].
Ο''' Γεώργιος Παπαζώλης''' ή '''Παπάζωλης''' ή '''Παπάζογλου''' ([[Σιάτιστα]], [[1725]], [[Πάρος]], [[1775]]) υπήρξε [[Έλληνας]] στρατιωτικός του [[Ρωσικός στρατός|Ρωσικού Στρατού]] και πρωτεργάτης της ελληνικής εξέγερσης του 1770, γνωστής ως ''[[Ορλωφικά]]''.
 
==Βιογραφικά στοιχεία==
Γεννήθηκε στη [[Σιάτιστα]] του καζά Κοζάνης της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Στην γενέτειρά του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις σχολές της πόλης. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με το εμπόριο αρχικά στη [[Θεσσαλονίκη]] και έπειτα στην [[Οδησσός|Οδησσό]]. Λόγω της αποτυχίας του στις εμπορικές του δραστηριότητες, μετέβη στην [[Αγία Πετρούπολη]] για να καταταχθεί στο Ρωσικό στρατό. Έγινε [[λοχαγός]] του [[Πυροβολικό|πυροβολικού]], στο οποίο υπηρετούσαν οι αδερφοί [[Αλέξιος Ορλώφ|Αλέξιος]] και [[Θεόδωρος Ορλώφ]], με τους οποίους και συνδέθηκε φιλικά. Οι αδερφοί Ορλώφ συμμετείχαν στην προσπάθεια της [[Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας|Αικατερίνης Β΄]] να καταλάβει το θρόνο από το σύζυγό της [[Πέτρος Γ' της Ρωσίας|Πέτρο Γ΄]] το 1762. Κατόπιν τούτου, ο Αλέξιος Ορλώφ έγινε διοικητής του πυροβολικού. Η Αικατερίνη η Β΄ προσπάθησε να αναμειχθεί στα [[Ανατολικό Ζήτημα|βαλκανικά]] πράγματα προκειμένου να αποσπάσει εδάφη και σφαίρες επιρροής από την [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]]. Ο Παπαζώλης, έχοντας πρόσβαση στην [[Τσάρος|τσαρική]] αυλή μέσω των Ορλώφ, προσπάθησε να επηρεάσει την κατάσταση υπέρ των [[Έλληνες|Ελλήνων]], πείθοντας τους αδερφούς Ορλώφ και συνακολούθως την τσαρίνα Αικατερίνη για την διεξαγωγή επιχειρήσεων στη νότιο Βαλκανική.
 
Το 1763 ο Παπαζώλης μεταβαίνει στη [[Βενετία]] και στη συνέχεια στην [[Τεργέστη]], προκειμένου να συντονίσει τις ενέργειες Ελλήνων και [[Ρώσοι|Ρώσων]] για την διενέργεια μιας συνολικής εξέγερσης. Το 1765 συνέταξε ένα βιβλίο με σκοπό την αφύπνιση των Ελλήνων και την καλλιέργεια της πολεμικής αρετής. Το βιβλίο αυτό με τον τίτλο ''«Διδασκαλία, ήγουν ερμηνεία της πολεμικής τάξεως και τέχνης»'', τυπώθηκε στη Βενετία και διανεμήθηκε σε περιοχές της τουρκοκρατούμενης [[Ελλάς|Ελλάδας]]. Ήταν βασισμένο σε ρωσικό στρατιωτικό εγχειρίδιο. Από το 1765 και για τα επόμενα χρόνια, ο Παπαζώλης, με Έλληνες συνεργάτες και Ρώσους πράκτορες περιόδευσε στην [[Δυτική Μακεδονία|Δυτική]] και [[Κεντρική Μακεδονία]], την [[Ήπειρος|Ήπειρο]], τη [[Στερεά Ελλάδα]] και την [[Πελοπόννησος|Πελοπόννησο]], προκειμένου να συνεννοηθεί με ντόπιους παράγοντες για την ιδέα της εξέγερσης. Παρόλο που η ανταπόκριση δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντική, ο Παπαζώλης κατάφερε να αποσπάσει συμφωνίες με ορισμένους οπλαρχηγούς και προύχοντες, ιδιαίτερα στη Δυτική Μακεδονία και τη [[Μάνη]]. Έπεισε και τον Ορλώφ ότι ο χρόνος ήταν πλέον κατάλληλος για τη διεξαγωγή επιχειρήσεων.
 
Το 1769 τμήμα του Ρωσικού στόλου με την συμμετοχή του Παπαζώλη, ξεκίνησε με προορισμό τη Μάνη όπου θα υποστήριζε τους [[Μανιάτες]], εναντίον των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]]. Το 1770 τελικά, σημειώθηκε το αποτυχημένο κίνημα, που έμεινε γνωστό με την ονομασία ''[[Ορλωφικά]]''. Οι Ρώσοι, έχοντας εξασφαλίσει τη [[Συνθήκη Κιουτσούκ-Καϊναρτζή]], εγκατέλειψαν τους Έλληνες στην τύχη τους, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις του Παπαζώλη.
 
Πολλοί οπλαρχηγοί και προύχοντες της Πελοποννήσου και της [[Μακεδονία]]ς, όπως ο [[Θεόδωρος Ζιάκας|γέρο Ζιάκας]] που συμμετείχαν στο κίνημα, απογοητεύτηκαν και κατηγόρησαν τον Παπαζώλη για τυχοδιωκτισμό. Η απόπειρα αυτού του εγχειρήματος με πρωτοβουλία του Παπαζώλη έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τη Ρωσική διπλωματία αφενός και αφετέρου, ήταν πρόχειρα οργανωμένη με σποραδικές κινητοποιήσεις ανά τον ελλαδικό χώρο, χωρίς επικοινωνία και συντονισμό.
 
Πέθανε στην [[Πάρος|Πάρο]] όπου είχε πλέον ελλιμενιστεί ο Ρωσικός στόλος.
 
==Πηγές==
*[http://siatistanews.gr/kalokairi2009/enSiatisti.pdf «Εν Σιατίστη: συνάντηση με την Ιστορία μέσα από εκδόσεις βιβλίων του 18ου και 19ου αιώνα»]
*[http://www.kenef.phil.uoi.gr/author.php?Name_ID=11850 Εργαστήριο Ερευνών Νεοελληνικής Φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων]
*[http://www.imma.edu.gr/imma/history/07.html Ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα]
*{{Cite book
| author = [[Λάμπρος Κουτσονίκας]]
Γραμμή 30 ⟶ 15 :
}}
 
{{DEFAULTSORT:Παπαζογλους}}
 
{{DEFAULTSORT:Παπαζωλης Γεωργιος}}
{{Στοιχεία προσώπου
|ΟΝΟΜΑ=Γεώργιος Παπαζώλης
|ΑΛΛΑ ΟΝΟΜΑΤΑ=
|ΜΙΚΡΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ=στρατιωτικός του Ρωσικού στρατού και πρωτεργάτης της Ελληνικής εξέγερσης του 1770
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=
|ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=1725
|ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ=Σιάτιστα
|ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ=
|ΕΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=1775
|ΤΟΠΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ=Πάρος
}}
{{Στρατιωτικός-επέκταση}}
[[Κατηγορία:ΣιατιστινοίΛαρισαίοι]]
{{Ελληνίδες και Έλληνες λόγιοι (1453 - 1821)}}
[[Κατηγορία:Σιατιστινοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες στρατιωτικοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες λόγιοι του 18ου αιώνα]]
[[Κατηγορία:Ελληνική εξέγερση του 1770]]
[[Κατηγορία:Ρώσοι στρατιωτικοί]]
[[Κατηγορία:Έλληνες στρατιωτικοί]]