Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Romanus IV histamenon with co-rulers.jpg|thumb|right|300px|Χρυσό νόμισμα [[ιστάμενον]]. Στην εμπρόσθια όψη ο [[Ρωμανός Δ΄ Διογένης|Ρωμανός Δ΄]] και η '''Ευδοκία''' στέφονται από τον Χριστό, ενώ στη άλλη όψη ο πρωτότοκος Μιχαήλ με [[λάβαρο]] και κλάδο [[ακακία]]ς περιστοιχίζεται από τους αδελφούς του Κωνσταντίνο και Ανδρόνικο που ο καθένας τους κρατεί μια [[σφαίρα]] με το σταυρό στη κορυφή.]]
{{Απόφθεγμα|πλάτος=305px|απόφθεγμα= «Ἐνταῦθα δὲ τοῦ λόγου γενόμενος, τοσοῦτον ἂν περὶ τῆς βασιλίδος Εὐδοκίας εἴποιμι, ὅτι οὐκ οἶδα εἴ τις ἄλλη γυναικῶν σωφροσύνης ἐγεγόνει παράδειγμα, ως ἐκείνη τὸν μέχρι τούτου τῆς ζωῆς βίον ἐβίωσε· λέγω δὲ οὐχ ὅτι καὶ μετὰ ταῦτα τὴν σωφροσύνην ἠλλάξατο, ἀλλ' ὅτι τῆς ἀκρ βείας ὑφῆκε καὶ μὴ τὴν αὐτὴν ἰδέαν μέχρι παντὸς τῆς γνώμης ἐτήρησεν· ἀπολογισαίμην δ' ἂν καὶ τοῦτο ὑπὲρ αὐτῆς, ὡς οὐδ' εἴ τι καὶ παρηλλοίωτο, ἡδονῶν ἥττηται καὶ σαρκὸς ἐπιθυμίας ἠλάττωται, ἀλλὰ διέσεισαν αὐτὴν φόβοι πολλοὶ περὶ τοῖς υἱέσι, μὴ τὴν βασιλείαν αφαιρεθεῖεν».▼
|πηγή= [[Μιχαήλ Ψελλός]] «Χρονογραφία τόμ. 7»▼
}} ▼
Η '''Ευδοκία η Μακρεμβολίτισσα''' (;- [[1096]]) ήταν αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, σύζυγος του [[Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας| Κωνσταντίνου Ι΄ Δούκα]] (1059-67) και ύστερα του [[Ρωμανός Δ΄ Διογένης|Ρωμανού Δ΄Διογένη]] (1068-71). Γυναίκα προικισμένη με ομορφιά και ευφυΐα, έζησε σε κύκλο λογίων και ήταν συγγενής με τις μεγαλύτερες πνευματικές φυσιογνωμίες της εποχής της. Ήταν ανιψιά του [[Πατριάρχης|Πατριάρχη]] [[Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος|Μιχαήλ Κηρουλάριου]] και ο [[Μιχαήλ Ψελλός]] την αποκαλεί επίσης ανιψιά του.
==Ο δεύτερος γάμος==
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, πεθαίνοντας, άφησε κηδεμόνα των γιων του τη μητέρα τους Ευδοκία, θέτοντας της ως όρο, να μην ξαναπαντρευτεί. Η Ευδοκία όμως μετά παρέλευση επτά μηνών παντρεύτηκε τον στρατηγό Ρωμανό τον Διογένη 1068 με την αιτιολογία ότι το κράτος είχε ανάγκη ανάγκη από μια ισχυρή προσωπικότητα για την αντιμετώπιση του τουρκικού κινδύνου, ο οποίος απειλούσε την αυτοκρατορία.
▲{{Απόφθεγμα|πλάτος=305px|απόφθεγμα= «Ἐνταῦθα δὲ τοῦ λόγου γενόμενος, τοσοῦτον ἂν περὶ τῆς βασιλίδος Εὐδοκίας εἴποιμι, ὅτι οὐκ οἶδα εἴ τις ἄλλη γυναικῶν σωφροσύνης ἐγεγόνει παράδειγμα, ως ἐκείνη τὸν μέχρι τούτου τῆς ζωῆς βίον ἐβίωσε· λέγω δὲ οὐχ ὅτι καὶ μετὰ ταῦτα τὴν σωφροσύνην ἠλλάξατο, ἀλλ' ὅτι τῆς ἀκρ βείας ὑφῆκε καὶ μὴ τὴν αὐτὴν ἰδέαν μέχρι παντὸς τῆς γνώμης ἐτήρησεν· ἀπολογισαίμην δ' ἂν καὶ τοῦτο ὑπὲρ αὐτῆς, ὡς οὐδ' εἴ τι καὶ παρηλλοίωτο, ἡδονῶν ἥττηται καὶ σαρκὸς ἐπιθυμίας ἠλάττωται, ἀλλὰ διέσεισαν αὐτὴν φόβοι πολλοὶ περὶ τοῖς υἱέσι, μὴ τὴν βασιλείαν αφαιρεθεῖεν».
▲|πηγή= [[Μιχαήλ Ψελλός]] «Χρονογραφία τόμ. 7»
▲}}
==Μετά τη μάχη του Μάντζικερτ==
Στην ενέργειά της αυτή αντέδρασε ο Ιωάννης Δούκας που είχε ορισθεί από τον αδελφό του Κωνσταντίνο Ι΄ Δούκα ως εγγυητής για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων διαδοχής των τριών γιων του. Στην [[μάχη του Μάντζικερτ]] ο Ανδρόνικος Δούκας όχι μόνο έμεινε αδρανής αλλά διέδωσε ότι η εμπροσθοφυλακή είχε διαλυθεί<ref>Νίκος Τσάγγας, Μάντζικερτ «1030 μέρες στο βυζαντινό θρόνο», 2012, ISBN 978-960-270-766-1 </ref> με αποτέλεσμα να προκληθεί πανικός και στη συνέχεια ν΄επακολουθήσει η ήττα και σύλληψη του ίδιου του αυτοκράτορα από τον [[Αλπ Αρλσάν]]. Μετά την ήττα η φρουρά των [[Βάραγγοι|Βαράγγων]] επαναστάτησε, ανακήρυξε αυτοκράτορα το Μιχαήλ Δούκα ως [[Μιχαήλ Ζ΄]] και ανάγκασε την Ευδοκία να γίνει μοναχή και να κλεισθεί σε μοναστήρι του [[Βόσπορος|Βοσπόρου]] που η ίδια είχε ανοικοδομήσει, ύστερα από την τύφλωση και θανάτωση του Ρωμανού Διογένη.
| |||