Πατριάρχης Κύριλλος Ε΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 2:
Ο '''Κύριλλος Ε΄''' (κατά κόσμον ''Καράκαλλος'') ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τα έτη [[1748]]-[[1751]] και [[1752]]-[[1757]].
Γεννήθηκε στη [[Δημητσάνα Αρκαδίας|Δημητσάνα]] στα τέλη του 17ου αιώνα, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι γεννήθηκε στο [[Ναύπλιο]] και κατόπιν μαθήτευσε στη Δημητσάνα. Το [[1715]], κατά την επανακατάληψη της [[Πελοπόννησος|Πελοποννήσου]] από τους Οθωμανούς, ο Κύριλλος συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]]. Μετά την εξαγορά και απελευθέρωσή του πήγε για σύντομο χρονικό διάστημα στο Άγιο Όρος και στη συνέχεια στην [[Πάτμος|Πάτμο]]<ref>Τάσος Γριτσόπουλος, «Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Κύριλλος Ε΄ο Καρακάλλος», Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τομ.29 (1959), σελ.367</ref>, για να σπουδάσει στην Πατμιάδα Σχολή. Παραδίδεται όμως ότι δεν αποφοίτησε από αυτή, καθώς απεβλήθη λόγω κακής συμπεριφοράς. Στην Πάτμο χειροτονήθηκε μοναχός, έχοντας πνευματικό του πατέρα τον όσιο Αυξέντιο<ref>[http://erosorthodoxias.googlepages.com/14%CE%B7%CF%86%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85 erosorthodoxias.googlepages.com]</ref>.
Το [[1737]] εξελέγη μητροπολίτης [[Μελένικο|Μελενίκου]] και το [[1745]] [[Νικομήδεια|Νικομηδείας]] (1745-1748). Εξελέγη Πατριάρχης το [[1748]], ενώ άλλες πηγές δέχονται το [[1745]] ως χρόνο εκλογής, με μεταγενέστερη επιβεβαίωση της κανονικότητάς της με συνοδική πράξη του Σεπτεμβρίου [[1748]]. Περιγράφεται ως λόγιος και ασκητικός<ref>Κατά τον Σέργιο Μακραίο, ο Κύριλλος «''ην ... την γνώμην ευθύς, τον τρόπον απλούς, ει και τισι ποικίλος εδόκει, προς τας πολλάς μηχανάς των αντιπάλων πολλαχώς αντιτασσόμενος, φιλάρετος, φιλάγαθος, επιεικής, φιλομαθής, τη αναγνώσει των θείων βιβλίων προσκείμενος, βίον ηρημένος τον τελεώτερον, διο και αγρυπνίας μείζονας και νηστείας συνεχεστέρας εποίει, και ακολουθίας εκκλησιαστικάς εφίλει, και προς πάντα γενναίος εδόκει, οξύς τε περί τα πρακτέα, και σφοδρός προς τα δόξαντα, άτρεπτος και αδεής προς τα αντιπίπτοντα. Εντεύθεν και ζηλωτής των ορθοδόξων δογμάτων διάπυρος εγνωρίζετο και παρά παντός του λαού διεθρυλλείτο και διαφερόντως ηγαπάτο, τη αγλαΐα των ιδίων αρετών συμπάντων τας ψυχάς καταθέλγων και εφελκόμενος, ει και τον αληθή ζήλον του ανδρός ποικίλως συγκαλύψαι ετεχνώντο οι διαβάλλοντες, πανούργον αυτόν αποκαλούντες, ώσπερ οι αιρετικοί αιρετικόν εδυσφήμουν τον ορθοδοξότατον...''». Βλ. Εκκλησ. Ιστορία, στου Κ. Σάθα, Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη, εν Βενετία 1872, σ. 206/7. ([http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/confess_one_baptism.htm#03_02 π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ὁμολογῶ ἓν βάπτισμα, Εκδόσεις «ΤΗΝΟΣ», Αθήνα 1996])</ref>, με καλή μόρφωση, ενώ αναφέρεται ότι ανέβηκε στην ιεραρχία με την αξία του<ref>{{cite book|author=[[Steven Runciman]]|title=Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία|publisher=Εκδόσεις Γκοβόστη|year=2010|pages=412|isbn=9789604461301}}</ref>.
| |||