Αλέκος Σακελλάριος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην περιοχή του ''[[Άγιος Παντελεήμονας (Αθήνα)|Αγίου Παντελεήμονα]]'', στην ''[[Αχαρνών]]''. Οι νομικές σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών εκτοπίστηκαν πολύ σύντομα από τις ζωηρές δημοσιογραφικές του ανησυχίες (ήδη από τα σχολικά του χρόνια υπήρξε εκδότης του "Μαθητή", της πιο μεγάλης κυκλοφορίας μαθητικής εφημερίδας της εποχής). Στην μάχιμη δημοσιογραφία μπαίνει μέσα από τη φιλολογική στήλη της ''[[Καθημερινή|Καθημερινής]]'', μετά από ποίημα που στέλενει στον ''[[Γεώργιος Βλάχος|Γεώργιο Βλάχο]]''. Εργάστηκε σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες: ''[[Ελεύθερη Ελλάδα]]'', ''[[Ακρόπολις (εφημερίδα)|Ακρόπολις]]'', ''[[Απογευματινή]]'', ''[[Μάχη (εφημερίδα)|Μάχη]]'', ''[[Ελεύθερος Κόσμος]]'', ''[[Εθνικός Κήρυξ]]'', ''[[Ελεύθερος Τύπος]]'' κ.ά., άλλοτε ως ρεπόρτερ, άλλοτε ως χρονογράφος ή ως ευθυμογράφος. Επίσης με τον στενό συνεργάτη του Χρήστο Γιαννακόπουλο εξέδωσαν την εφημερίδα ''[[«Το Εικοσιτετράωρο»'']] και τα περιοδικά ''[[«Πρωτεύουσα»]]'' και ''[[«Σαββατοκύριακο»]]''. Διετέλεσε επίσης και διευθυντής του περιοδικού ποικίλης ύλης ''[[«Εβδομάς»]]''. Μέχρι το τέλος της ζωής του χρονογραφούσε σε εφημερίδες και περιοδικά.

Το [[1935]] έγραψε, κατόπιν παραγγελίας του κορυφαίου κωμικού του ελαφρού μουσικού θεάτρου της περιόδου, ''[[Πέτρος Κυριακός|Πέτρου Κυριακού]]'', το πρώτο θεατρικό του έργο, την μουσική ηθογραφία ''[[«Ο βασιλιάς του Χαλβά»]]'' σε συνεργασία με τον ''[[Μήτσος Βασιλειάδης|Μήτσο Βασιλειάδη]]'' με συνθέτη τον ''[[Νίκος Χατζηαποστόλου|Νίκο Χατζηαποστόλου]]''. Η επιτυχία ήταν μεγάλη και καθιέρωσε κατ'ευθείαν τον νεαρό συγγραφέα.

Η συνεργασία, όμως με τον [[Χρήστος Γιαννακόπουλος|Χρήστο Γιαννακόπουλο]] (ξεκινώντας από την επιθεώρηση ''[["Παύσατε Πυρ"]]'' ), ήταν αυτή που έμελλε να γράψει πραγματικά ιστορία. Οι "Διόσκουροι του ελληνικού θεάτρου" (κατά την έκφραση του γνωστού θεατρικού κριτικού ''[[Αχιλλέα Μαμάκη]]'' ) εκτός από πολυγραφότατοι, υπήρξαν και εξαιρετικά πετυχημένοι. Το σερί των επιτυχιών τους, ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και χρονογράφους της γενιάς τους να καταπιαστούν με την θεατρική κωμωδία, αφήνοντας μια μεγάλη σειρά από έργα που παίζονται ακόμα και σήμερα.