Γαρδικάκι Μεσοποτάμου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 24:
Μέσα σ’ αυτόν τον κύκλο, το μεγαλύτερο μέρος της κοιλάδας με περιπού τριάντα τετραγωνικά χιλιόμετρα, με εξαίρεση την πεδιάδα του Αϊ Μηνά, του Αϊ Γιωργή, του Αϊ Νικόλα, της Κατούνας, της Σιώρενας, το Χάνι, το Παρασπόρι, τα Χωράφια και τα Σιάδια, είναι ορεινό και ημιόρεινο.
Μία σείρά με υψώματα περικλείουν την κοιλάδα. Δεσπόζουσα κορυφή με 1355 μ. ύψος είναι το Μακρύκαμπο η οποία αποτελεί το βορειοδυτικό όριο της κοιλάδας, ακολουθεί η Λευτοκαριά 1230μ. από τον βορά και τη Σούστουβαλα 1080μ. βορειοανατολικά. Δυτικά με υψος 918μ, υψώνεται το βουνο Κόπρος, ανατολικά από τον Τσέλο με 720μ. και τον Μυραση με 470μ. και απο τον νότο τον Σμόλικα με 392.5μ. και την Τσερα 412.3μ. Το χαμηλότερο σημείο, σε ύψος 100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι το Χούσιοβο. ▼
▲Δεσπόζουσα κορυφή με 1355 μ. ύψος είναι το Μακρύκαμπο η οποία αποτελεί το βορειοδυτικό όριο της κοιλάδας, ακολουθεί η Λευτοκαριά 1230μ. από τον βορά και τη Σούστουβαλα 1080μ. βορειοανατολικά. Δυτικά με υψος 918μ, υψώνεται το βουνο Κόπρος, ανατολικά από τον Τσέλο με 720μ. και τον Μυραση με 470μ. και απο τον νότο τον Σμόλικα με 392.5μ. και την Τσερα 412.3μ. Το χαμηλότερο σημείο, σε ύψος 100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι το Χούσιοβο.
Η κοιλάδα αποτελείται κυρίως από ασβεστολιθικούς σχηματισμούς που τείνουν υψηλή διάβρωση. Λόγω της κλίσης του τόπου, τα προσχωσιγενής ιζήματα, κυρίως αμμοχάλικια, η ταχεία ροή του νερού τα μεταφέρει και συσσωρεύει στα χαμηλότερα σημεία της κοιλάδας, βλάπτοντας την εδαφολογική δομή.
Το Πλατοβούνι δημιουργεί φυσικό τείχο εμποδίζοντας την κάθοδο των ψυχρών βόρειων ανέμων προς το χωριό, από την άλλη πλευρά, συγκρατεί τους ζεστούς μεσογειακούς ανέμους, συμβάλλοντας έτσι, όχι μόνον, κρατώντας την κοιλάδα υπό την επήρεια του ήπιου μεσογειακού κλίμα, συμβάλλοντας έτσι όχι μόνο, τη δημιουργία ηπίου μεσογειακόυ κλίμα, με ζεστό και ξηρό καλοκαίρι και ήπιο βροχερό χειμώνα, αλλά και στην άυξηση βροχόπτωσεων, κυρίως κατά την άνοιξη και το φθινόπωρο, με γύρω 1150 μέχρι 1800 χιλιοστά, γίνοντας κύριος τροφοδότης με νερό του Γαρδικοπόταμου, που πηγάζει στις νότιοδυτικές υπώρειες του. Οι πιό εξοικειωμένες πηγές είναι ο Ιζβορος, τα Πηγαδάκια, η Ζμίξη, το Σοποτό, το Κρυονέρι, το Πηγάδι, ο Μπρύζος, η Στρίγλλα, κλπ.
Τα νερά, λόγω της έλλειψης δάσου ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη υλοτομία και πυρκαγιών για τη δημιουργία βοσκότοπων για τα βοείδι, κατεβαίνοντας από του Πλατοβούνι τα ύψη, έχουν οδηγήση εκτεταμένη διάβρωση του τόπου, δημιουργώντας πολλούς χείμαρρους με στενές και βαθιές χαράδρες και εντυπωσιακούς καταρράκτες.
Από την ένωση των χειμάρρων νερά σχηματίζεται το Γαρδικοπόταμι, παραπόταμος της Μπίστριτσας. Γύρω 500 μέτρα μήκος, μετά από την ένωση τους, ρεεί μέσα σε στενό και βαθύ φαράγγι και μετά το Μαρμαρένιο, εώς που ενώνει τη ροή του ποταμού Μπίστριτσα ρέει κάτω από αιωνόβια πλατάνια.
Η πολυμορφία του τοπίου, με πεδιάδες, λόφους και βουνοκορφές, με τα "Ζωνάρια" και τον περίφημο καταρράκτη του Σοπωτού, συνθέτουν εξαιρετικό παζλ ομορφιάς και προσφέρουν ευκαιρίες για απολαυστικές εκδρομές και διάφορες αθλητικές ασκήσεις στην πεζοπορία, ορειβασίας και κυνήγι.
| |||