Λογική: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην Ευρώπη, ο [[Αριστοτέλης]] πρώτος ανέπτυξε τητην λογικήεπιστήμη της λογικής.<ref>Για παράδειγμα, ο Kline (1972, σελ. 53) έγραψε: «Ένα σημαντικό επίτευγμα του Αριστοτέλη ήταν η θεμελίωση της επιστήμης της λογικής».</ref> Η αριστοτελική λογική έγινε ευρέως αποδεκτή στην επιστήμη και τα μαθηματικά, ενώ παρέμεινε σε ευρεία χρήση στη Δύση μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα. Το αριστοτελικό σύστημα της λογικής ήταν αυτό που εισήγαγε τον [[υποθετικός συλλογισμό|υποθετικό συλλογισμό]], τη χρονική τυπική λογική και την επαγωγική λογική, καθώς και σημαντικούς όρους όπως κατηγορία, συλλογισμός και πρόταση. Στην Ευρώπη, κατά την ύστερη μεσαιωνική περίοδο, έγιναν σημαντικές προσπάθειες να δείξουν ότι οι ιδέες του Αριστοτέλη ήταν συμβατές με τη χριστιανική πίστη. Κατά τον πρώιμο Μεσσαίωνα, η λογική έγινε το επίκεντρο των φιλοσόφων, οι οποίοι θα συμμετάσχουν σε κρίσιμες λογικές αναλύσεις των φιλοσοφικών επιχειρημάτων, συχνά χρησιμοποιώντας παραλλαγές της μεθοδολογίας του [[σχολαστικισμός|σχολαστικισμού]]. Το 1323 κυκλοφόρησε το ''Summa Logicae'' του [[Ουίλιαμ του Όκχαμ]]. Μέχρι το 18ο αιώνα, η δομημένη προσέγγιση στην επιχειρηματολογία είχε εκφυλιστεί και έπεσε έπεσε σε δυσμένεια, όπως απεικονίστηκε στο σατυρικό έργο του [[Λούντβιχ Χόλμπεργκ]] ''Erasmus Montanus''.