Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

====Από τον 15ο αιώνα μέχρι τη δημιουργία ανεξάρτητου Ρουμανικού κράτους (1862)====

Στο β'μισό του 15ου αιώνα η Εκκλησία διέρχεται κρίση (διοικητική και πνευματική: εντός των κόλπων της Μητροπόλεως Μλδαβίας αναπτύχθηκε ισχυρή ανθενωτική προς το [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Οικουμενικό Πατριαρχείο]] μερίδα η οποία χειροτόνησε δικό της Μητροπολίτη στα 1449 με 1454), που αντιμετωπίστηκε από τον [[Νήφων Β΄|Νήφωνα Β']] που σύστησε νέες επισκοπές ενώ συγκρούσθηκε και με τον ηγεμόνα Ράντο τον Μέγα επειδή απέτρεψε το γάμο της αδελφής του με έναν ήδη παντρεμενο ηγεμόνα. Την ίδια περίοδο αρχίζουν να πολλαπλασίάζονται οι σχέσεις των Ρουμανικών χωρών με το Άγιον Όρος: αθρόα είσοδος Αγιορειτών μοναχών στη Ρουμανία και δωρεές Ρουμάνων ηγεμόνων στις Αγιορείτικες Μονές. Η Μητρόπολη Μολδαβίας με έδρα τη Σουτσεάβα στη Βουκοβίνα,από το 1565 μεταφέρθηκε στο Ιάσιο. Από τα [[1715]] αρχίζει η περίοδος των [[Φαναριώτες|Φαναριωτών]]. Την περίοδο αυτή η Ρουμανική Εκκλησία βρίσκεταισε εξάρτηση από το [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Οικουμενικό Πατριαρχείο]], αφού οι Μητροπολίτες Ουγγροβλαχίας εκλέγονταν μεν στην Ρουμανία αλλά εγκρίνονταν από το [[Οικουμενικό πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως|Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως]]. Η εξάρτηση αυτή ενίσχυε την εκεί Εκκλησία από τις ξένες προπαγάνδες.

 

====Από τη δημιουργία ανεξάρτητου Ρουμανικού κράτους μέχρι τη δημιουργία Πατριαρχείου (1925)====