Γιρονδίνοι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 4:
Παρόλες τις "αριστεριστικές" τους τάσεις, στηρίχτηκαν κατεξοχήν από τους επιχειρηματικούς κύκλους του Παρισιού και λιγότερο από τον επαναστατημένο λαό. Αστοί και οι ίδιοι, αποδοκίμαζαν τον ταξικό αγώνα και δεν υποστήριξαν ποτέ ιδέες περί ισότητας των τάξεων, ενώ εργάστηκαν ανοιχτά για την επικράτηση της "Φωτισμένης Αστικής Τάξης".
 
Κρατώντας μετριοπαθή στάση, πέτυχαν το Μάρτιο του 1792 να προσκληθούν από τον [[Λουδοβίκο ΙΣΤ΄ τηςΙΣΤ΄της Γαλλίας|Λουδοβίκο ΙΣΤ΄]] να συμμετάσχουν στην κυβέρνηση Ντυμουριέ, παίρνοντας αρκετά υπουργεία και αρμοδιότητες. Γρήγορα όμως απογοητεύτηκαν, γιατί δεν κατάφεραν να ελέγξουν ολοκληρωτικά τη νέα κυβέρνηση, όπως επεδίωκαν, και ήρθαν σε ρήξη με το βασιλιά όταν προέβαλε βέτο σε δύο σημαντικά διατάγματα που ήθελαν να περάσουν οι Γιρονδίνοι στην Εθνοσυνέλευση.
 
Μετά τις πρώτες αποτυχίες τους κατά τη Γαλλική Επανάσταση, στράφηκαν εναντίον των Δαντόν, [[Μαξιμιλιανός Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρου]] και [[Ζαν Πολ Μαρά|Μαρά]], πράγμα που προκάλεσε την απώλεια του λαϊκού τους ερείσματος. Στις 2 Ιουνίου 1793 οι Γιρονδίνοι απέτυχαν να αντισταθούν στην έφοδο της έτερης πολιτικής ομάδας του Παρισιού, τους "Αβράκωτους", οι οποίοι υποκινημένοι από το Ροβεσπιέρο και τους "Ορεινούς" το δεύτερο πιο ισχυρό κόμμα της επαναστατημένης Γαλλίας.