Μονή Βροντά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η μονή Βροντά αναφέρεται από τον [[Ιωσήφ Γεωργειρήνης|Ιωσήφ Γεωργειρήνη]] στην περιγραφή που έγραψε για τη Σάμο, την Ικαρία και το Άγιο Όρος. Ο [[Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ|Joseph Pitton de Tournefort]] αναφέρει ότι στις 19-21 Φεβρουαρίου του 1702 φιλοξενήθηκε στη μονή Βροντά για τρεις μέρες, εξ αιτίας διαρκούς κακοκαιρίας. Εκτενή περιγραφή της μονής δίνει ο Επαμεινώνδας Σταματιάδης στα ''Σαμιακά''<ref>{{cite book|last=Σταματιάδης|first=Επαμεινώνδας|title=Σαμιακά|year=1886|publisher=Ηγεμονικό Τυπογραφείο|location=Σάμος|pages=Τόμος Δ', 279}}</ref>.

Στην εποχή του Επαμεινώνδα Σταματιάδη που έγραψε μνημειώδες ιστορικό έργο<ref>{{cite book|last=Σταματιάδης|first=Επαμεινώνδας|title=Σαμιακά|year=1886|publisher=Ηγεμονικό Τυπογραφείο|location=Σάμος|pages=Τόμος Δ', 279}}</ref> για τη Σάμο, δηλαδή περί το 1890, ζούσαν στη μονή έντεκα μοναχοί. Η κτηματική της περιουσία ανερχόταν σε 104 κτήματα συνολικής έκτασης 876 στρεμμάτων. Εξ αυτών 752 στρέμματα ήταν αμπέλια. Μετόχια της μονής ήταν οι εξής ναοί: (α) Ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους Βουρλιώτες, (β) η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο [[Κοκκάρι Σάμου|Κοκκάρι]], (γ) μετόχι της Ζωοδόχου Πηγής στο [[Σάμος_(πόλη)|Βαθύ]] (προς τον Κότσικα), (δ) εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στον Άνω [[Άγιος Κωνσταντίνος Σάμου|Άγιο Κωνσταντίνο]], (ε) η Αγία Τριάδα στη Βλαμαρή.