Μονή Βροντά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Ιστορικό ==

Χτίστηκε το 1566 από τους αδελφούς μοναχούς Ιάκωβο και Μακάριο κοντά σε παλαιότερα ερείπια ναού της Παναγίας και είναι αφιερωμένο στο [[γενέθλιο της Θεοτόκου|γενέθλιο της Θεοτόκου]]. Η μονή Βροντά αναφέρεται από τον [[Ιωσήφ Γεωργειρήνης|Ιωσήφ Γεωργειρήνη]] στην περιγραφή<ref>{{cite book|last=Georgirenes|first=Joseph|title=A description of the present state of Samos, Nicaria, Patmos, and Mount Athos|year=1677|publisher=W.G.|location=London|pages=22|url=http://books.google.gr/books?id=y1eKHscpLHsC}}</ref> που έγραψε για τη Σάμο, την [[Ικαρία]] και το [[Άγιο Όρος]]. Ο [[Ζοζέφ Πιτόν ντε Τουρνεφόρ]] αναφέρει ότι στις 19-21 Φεβρουαρίου του 1702, φιλοξενήθηκε στη μονή Βροντά για τρεις μέρες, εξ αιτίας της διαρκούς κακοκαιρίας. Εκτενή περιγραφή της μονής δίνει ο Επαμεινώνδας Σταματιάδης στα ''«Σαμιακά»''<ref>{{cite book|last=Σταματιάδης|first=Επαμεινώνδας|title=Σαμιακά|year=1886|publisher=Ηγεμονικό Τυπογραφείο|location=Σάμος|pages=279, τόμος Δ'|url=http://myria.math.aegean.gr/labs/dt/books/SamianLibrary/Samiaka-volD-original.pdf}}</ref>, όπου και παραθέτει τα κείμενα πατριαρχικών εγγράφων ίδρυσης και επέκτασης της περιουσίας της μονής. Το παλαιότερο εξ αυτών χρονολογείται το 1566.

 

Οι καλόγεροι της μονής δεν ήταν αμέτοχοι των πολιτικών αντιπαραθέσεων. Το 1821 ο ηγούμενος της μονής Νείλος δολοφονήθηκε στον [[Κέδρος Σάμου|Κέδρο]] ενώ επέστρεφε από το [[Βαθύ Σάμου|Βαθύ]]. Για το έγκλημα προβλήθηκαν πολιτικοί λόγοι, ότι ο Νείλος υπεστήριζε την φατρία των [[Καλικάντζαροι (πολιτική παράταξη)|Καλικαντζάρων]], δηλαδή των φιλότουρκων [[Προεστός|προεστών]]. Τον Απρίλιο του 1835 οι καλόγεροι κατηγορήθηκαν<ref>{{cite book|last=Λάνδρος|first=Χρήστος|title=Η μετεπαναστατική Σάμος σε υποτέλεια, το πρώτο πρωτόκολλο αλληλογραφίας της Ηγεμονίας, 1834-1835|year=2001|publisher=Πνευματικό Ίδρυμα Σάμου "Νικόλαος Δημητρίου"|location=Αθήνα}}</ref> από κατοίκους του χωριού των Βουρλιωτών προς το καθεστώς της [[Σάμος#Ηγεμονία της Σάμου|ηγεμονίας]] ότι δημιουργούσαν πολιτική αναταραχή. Το Σεπτέμβρη του 1850 μια οκταμελής ομάδα κακοποιών μπήκε στο μοναστήρι και στη συνέχεια απήγαγε και εφόνευσε τον ηγούμενο Δανιήλ. Στη συνέχεια δικιολόγησαν την πράξη τους λέγοντας ότι ο Δανιήλ υπεστήριζε τον τυραννικό ηγεμόνα [[Στέφανος Βογορίδης|Στέφανο Βογορίδη]] ([[:en:Stefan Bogoridi|Stefan Bogoridi]]).

 

Στην εποχή του Επαμεινώνδα Σταματιάδη, δηλαδή περί το 1890, εγκαταβιούσαν στη μονή έντεκα μοναχοί. Η κτηματική της περιουσία ανερχόταν σε 104 κτήματα συνολικής έκτασης 876 στρεμμάτων. Εξ αυτών, 752 στρέμματα ήταν αμπέλια. Μετόχια της μονής ήταν ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στους Βουρλιώτες, η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου στο [[Κοκκάρι Σάμου|Κοκκάρι]], το μετόχι της Ζωοδόχου Πηγής στο Βαθύ προς τον Κότσικα), το εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου στον [[Άγιος Κωνσταντίνος Σάμου|Άνω Άγιο Κωνσταντίνο]] και η Αγία Τριάδα στη [[Βλαμαρή Σάμου|Βλαμαρή]].