Εθνοσυνέλευση (Γαλλία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ιων (συζήτηση | συνεισφορές) Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{μετάφραση}}
''Αυτό το άρθρο είναι για την σύγχρονη Εθνοσυνέλευση Για πληροφορίες σχετικά με το μεταβατικό σώμα στη Γαλλική Επανάσταση, βλέπε [[Εθνοσυνέλευση (Γαλλική Επανάσταση)]]''
{{Κουτί πληροφοριών Νομοθετικού σώματος
Γραμμή 27 ⟶ 28 :
| εκλογικό_σύστημα = [[Σύστημα δύο γύρων]]
| τελευταία_εκλογή1 = [[Γαλλικές νομοθετικές εκλογές 2012|Ιούνιος 2012]]
| μέρος_συσκέψεων = [[Αρχείο:Panorama de l'hémicyle de l'assemblée nationale.jpg]]
| ιστοσελίδα = http://www.assemblee-nationale.fr/
}}
[[Αρχείο:Assemblée nationale française.jpg|thumb|right|220px|Η πρόσοψη του Palais Bourbon την νύχτα]]
Η Γαλλική '''Εθνοσυνέλευση''' (Γαλλικά:'''Assemblée nationale''') είναι η [[κάτω βουλή]] του [[διθαλαμισμός|διθάλαμου]] [[Κοινοβούλιο της Γαλλίας|Κοινοβουλίου της Γαλλίας]] υπό την [[Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία|Πέμπτη Δημοκρατία]]. Το άλλο είναι η [[Γερουσία της Γαλλίας|Γερουσία]] (''"Sénat"'').
Τα μέλη της Εθνοσυνέλευσης είναι γνωστά ως ''députés''. Μιλώντας αυστηρά, το "''député''" μεταφράζζεται στα Ελληνικά ως "εκπρόσωπος" ή "απεσταλμένος", αλλά η λέξη μεταφράζεται επιεικώς στο ετυμολογικά συγγενές του "deputy". Η Αγγλική λέξη "deputy" είναι (κατά κύριο λόγο) "''adjoint''" στα γαλλικά.
Υπάρχουν 577 ''députés'', που το καθένα εκλέγεται από μια μονομελή περιφέρεια μέσω ενός [[Σύστημα δύο γύρων|συστήματος δύο γύρων]]. 289 έδρες χρειάζονται ωσαύτως για την πλειοψηφία. Της συνέλευσης προεδρεύει ο πρόεδρος (τρεχόντως ο [[Μπερνάρ Ακογιέ]]), κανονικά από το μεγαλύτερ κόμμα που εκπροσωπείται, βοηθούμενος από αντιπροέδρους από όλο το αντιπροσωπευόμενο πολιτικό φάσμα.
Η θητεία της Εθνοσυνέλευσης είναι πέντε έτη· όμως, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να διαλύσει την Συνέλευση (προκηρύσσοντας έτσι εκλογές) εκτός αν την είχε διαλύσει τους προηγούμενους δώδεκα μήνες. Αυτό το μέτρο γίνεται σπανιότερο από τότε που το [[Γαλλικό συνταγματικό δημοψήφισμα 2000|δημοψήφισμα του 2000]] μείωσε την θητεία του Προέδρου από επτά σε πέντε έτη : ένας Πρόεδρος συνήθως έχει μια εκλεγμένη πλειοψηφία στην Συνέλευση που εκλέγεται δύο μήνες μετά από εκείνον, και θα ήταν άσκοπο να την διαλύσει για εκείνους τους λόγους.
Η επίσημη έδρα της Εθνοσυνέλευσης είναι το [[Palais Bourbon]] δίπλα στο [[Σηκουάνα]] ({{coord|48.861899|2.318605}})· άλλα γειτονικά κτίρια χρησιμοποιούνται εξίσου, όπως το ''Immeuble Chaban-Delmas'' στο δρόμο ''Université'' ({{coord|48.860799|2.315902}}). Φυλάσσεται από τη γαλλική δημοκρατική φρουρά.
Ακολουθώντας το έθιμο που άρχισε η πρώτη γαλλική Εθνοσυνέλευση στη διάρκεια της [[Γαλλικής επανάστασης]], τα "αριστερά" κόμματα κάθονται στο αριστερό χέρι του Προέδρου, και τα "δεξιά" κόμματα στο δεξί του χέρι. 'Ετσι, η τοποθέτηση των καθισμάτων αντιστοιχεί ευθέως με το πολιτικό φάσμα που εκπροσωπείται στην Εθνοσυνέλευση.
==Σχέση με την εκτελεστική εξουσία==
[[File:Jacques Chaban-Delmas.jpg|thumb|left|Ο [[Ζακ Σαμπάν-Ντελμά]] ήταν τρεις φορές Πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης (1958–1969, 1978–1981 and 1986–1988).]]
Το [[Σύνταγμα της Γαλλίας|Σύνταγμα]] της [[Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία|Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας]] αύξησε πολύ την δύναμη της εκτελεστικής εξουσίας προς ζημία του Κοινοβουλίου, σε σύγκριση με προηγούμενα συντάγματα ([[Τρίτη Γαλλική Δημοκρατία|Τρίτη]] και [[Τέταρτη Γαλλική Δημοκρατία|Τέταρτη Δημοκρατία]]).<ref>William G. Andrews, ''[http://www.jstor.org/stable/439454 The Constitutional Prescription of Parliamentary Procedures in Gaullist France]'', Legislative Studies Quarterly, Vol. 3, No. 3 (Aug. 1978), pp. 465–506</ref>
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αποφασίσει να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει νέες νομοθετικές εκλογές. Αυτό θεωρείται τρόπος για να resolve stalemates όπου η Συνέλευση δεν μπορεί να αποφασίσει για μια καθαρή πολιτική κατεύθυνση. Αυτή η πιθανότητα σπάνια συμβαίνει. Η τελευταία διάλυση ήταν από τον [[Ζακ Σιράκ]] το 1997, λόγω έλλειψης δημοτικότητας του πρωθυπουργού [[Αλέν Ζιπέ]]· Παρόλα αυτά το σχέδιό του απέτυχε, και η νεοεκλεγείσα πλειοψηφία ήταν εναντίον του Σιράκ.
[[Image:Martine Billard dsc07948.jpg|thumb|150px|left|Οι βουλευτές, εδώ η [[Μαρτίν Μπιγιάρ]] (τότε Πράσινοι, τώρα στο Αριστερό Κόμμα) φορούν μια [[Σημαία της Γαλλίας|τρίχρωμη]] ζώνη σε επίσημες περιστάσεις εκτός της Συνέλευσης, ή σε δημόσιες πορείες]]
Η Εθνοσυνέλευση μπορεί να ανατρέψει την εκτελεστική κυβέρνηση (η οποία αποτελείται από τον Πρωθυπουργό και άλλους υπουργούς) με μια [[ψήφος μη εμπιστοσύνης|ψήφο μη εμπιστοσύνης]] (''motion de censure''). Για αυτό τον λόγο, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προέρχονται απαραιτήτως από το κυρίαρχο κόμμα ή συνασπισμό στην συνέλευση. Σε περίπτωση διαφορετικού κόμματος μεταξύ προέδρου και συνέλευσης, άυτό οδηγει σε μια κατάσταση γνωστή ως ''[[Συγκατοίκηση (κυβέρνηση)|συγκατοίκηση]]''· αυτή η κατάσταση, η οποία έχει συμβεί τρεις φορές (δις υπό τον Μιτεράν, άπαξ υπό τον Σιράκ), είναι πιθανό να είναι σπανιότερη τώρα που η προεδρική και η κοινοβουλευτική θητεία έχουν την ίδια διάρκεια.
Ενώ ''motions de censure'' περιοδικά ακτατίθενται από την αντιπολίτευση μετά από δραστηριότητες της κυβέρνησης τις οποίες κρίνει ακατάλληλες, είναι απολύτως ρητορικές· η κομματική πειθαρχία διασφαλίζει ότι, κατά την διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής θητείας, η κυβέρνηση δεν ανατρέπεται ποτέ από την Συνέλευση.<ref>[http://www.vie-publique.fr/decouverte-institutions/institutions/approfondissements/motion-censure-veritable-moyen-controle.html La motion de censure : véritable moyen de contrôle ?]</ref> Από την έναρξη της [[Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία|Πέμπτης Δημοκρατίας]], έχει υπάρξει μόνο μια επιτυχής ''motion de censure'', το 1962 ενάντια στο [[Γαλλικό Δημοψήφισμα της προεδρικής εκλογής, 1962|δημοψήφισμα για τηνν μέθοδο εκλογής του Προέδρου]],<ref>Proceedings of the National Assembly, [http://archives.assemblee-nationale.fr/1/cri/1962-1963-ordinaire1/003.pdf 4 October 1962], second sitting; vote tally on p. 3268. p. 38 in the PDF file</ref> και ο πρόεδρος [[Σαρλ ντε Γκολ]] διέλυσε την Συνέλευση μέσα σε λίγες ημέρες.<ref>[http://www.legifrance.gouv.fr/jopdf/common/jo_pdf.jsp?numJO=0&dateJO=19621010&numTexte=&pageDebut=09818&pageFin= Decree of 9 October 1962]</ref>
Η Κυβέρνηση (ο Πρωθυπουργός και ο υπουργός αρμόδιος για τις σχέσεις με το Κοινοβούλιο) συνήθιζαν να ορίζουν τις προτεραιότητες της ατζέντας για τις συνεδριάσεις της Συνέλευσης, εκτός από μια ημέρα κάθε μήνα. Στην πράξη, δεδομένου του αριθμού των αντικειμένων προτεραιότητας, σημαινε ότι πρόγραμμα της Συνέλευσης καθοριζόταν σχεδόν αποκλειστικά από τον εκτελεστικό κλάδο· τα νομοσχέδια έχουν μόνο μια ευκαιρία για να εξεταστούν αν προτείνονταν ή υποστηρίζονται από την εκτελεστική εξουσία. Αυτό, όμως, τροποποιήθηκε στις 23 Ιουλίου 2008. Υπό το τροποποιημένο σύνταγμα, η κυβέρνηση θέτει τις προτεραιότητες για δύο εβδομάδες τον μήνα. Another week is designated for the Assembly's "control" prerogatives (consisting mainly of verbal questions addressed to the government). And the fourth one is set by the Assembly. Also, one day per month is set by a "minority" (group supporting the government but which isn't the biggest group) or "opposition" (group having officially declared it didn't support the government) group.
Τα μέλη της συνέλευσης μπορούν να κάνουν γραπτές ή προφορικές ερωτήσεις στους υπουργούς. Η συνεδρίαση του απογεύματος της Τετάρτης προφορικών "ερωτήσεων προς την Κυβέρνηση" προβάλλεται στην τηλεόρασηn. Είναι σε μεγάλο βαθμό ένα σόου για τους θεατές, με τα μέλη της πλειοψηφίας γενικά να να κάνουν ευνοϊκές ερωτήσεις, ενώ τα μέλη της αντιπολίτευσης προσπαθούν να εξευτελίσουν την κυβέρνηση.<ref>Anne-Laure Nicot, ''[http://www.cairn.info/revue-mots-2007-1-p-9.htm La démocratie en questions. L’usage stratégique de démocratie et de ses dérivés dans les questions au gouvernement de la 11e Législature]'', Mots. Les langages du politique, E.N.S. Editions, n° 83 2007/1, pp. 9 à 21</ref>
==Εκλογές==
Από το 1988, οι 577 βουλευτές εκλέγονται με άμεση [[καθολική ψηφοφορία]] με [[σύστημα δύο γύρων]] ανά [[εκλογική περιφέρεια]], για μια πενταετή θητεία, υποκείμενους σε διάλυση. Οι εκλογικές περιφέρειες έχουν έκαστη περίπου 100.000 κατοίκους. Ο εκλογικός νόμος του 1986 προσδιορίζει ότι η διακύμανση του πληθυσμού μεταξύ των εκλογικών περιφερειών δεν θα έπρεπε, σε καμία περίπτωση, να οδηγήσει στο γεγονός μια εκλογική περιφέρεια να υπερβεί περισσότερο από 20% του μέσου πληθυσμού των εκλογικών περιφερειών των ''[[departments of France|département]]''.<ref>Stéphane Mandard, « En 2005, un rapport préconisait le remodelage des circonscriptions avant les législatives de 2007 », ''[[Le Monde]]'', 7 June 2007.</ref> However, districts were not redrawn between 1982 and 2009. As a result of population movements over that period, there were inequalities between the less populous rural districts and the urban districts. For example, the deputy for the most populous constituency, in the department of [[Val-d'Oise]], represented 188,000 voters, while the deputy for the least populous constituency, in the department of [[Lozère]], represented only 34,000.<ref>''Ibid.''</ref> The constituencies were redrawn in 2009,<ref>[http://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000020915491 Ordonnance n° 2009-935 du 29 juillet 2009 portant répartition des sièges et délimitation des circonscriptions pour l'élection des députés]; see the [http://www.journal-officiel.gouv.fr/publication/2009/0627/joe_20090627_0147_sx00.html?verifBaseDir=/verifier¬Verif=0&verifMod=load.php&verifExplMod=attente.php&ficBaseDir=../publication/2009/0627&joDate=27/06/2009#test238 opinion] of the advisory commission on redistricting.</ref> but this [[Redistribution (election)|redistribution]] was controversial.<ref>Pierre Salvere, ''[http://www.tnova.fr/index.php?option=com_content&view=article&id=875 La révision des circonscriptions électorales : un échec démocratique annoncé]'', Fondation Terra Nova, 9 July 2009</ref> Among other controversial measures, it created [[Constituencies for French residents overseas|eleven constituencies and seats for French residents overseas]], albeit without increasing the overall number of seats beyond 577.<ref>[http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/les-francais-etranger_1296/elections-2012-votez-etranger_20721/elections-deputes-par-les-francais-etranger-2012_91742.html "Elections 2012 - Votez à l’étranger"], French Ministry of Foreign and European Affairs</ref> <ref>[http://www.lepetitjournal.com/homepage/expat/48389-dtfrans-de-langer.html "Redécoupage électoral - 11 députés pour les Français de l'étranger"], ''Le Petit Journal'', October 22, 2009</ref>
Για να εκλεγεί στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, ένας υποψήφιος πρέπει να συγκεντρώσει τουλάχιστον 50% των ψήφων, με προσέλευση του εκλογικού σώματος κατά τουλάχιστον 25% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων στους εκλογικούς καταλόγους. Εάν ουδείς εκλεγεί στον πρώτο γύρο, those who poll in excess of 12.5% of the registered voters in the first-round vote are entered in the second round of voting. If no candidate comply such conditions, the two highest-placing candidates advance to second round. In the second round, the candidate who receives the most votes is elected. Each candidate is enrolled along with a substitute, who takes the candidate's place in the event of inability to represent the constituency, when the deputy becomes minister for example.
The [[organic law]] of 10 July 1985 established a system of [[party-list proportional representation]] within the framework of the ''{{lang|fr|département}}''. It was necessary within this framework to obtain at least 5% of the vote to elect an official. However, the [[French legislative election, 1986|legislative election of 1986]], carried out under this system, gave France a new majority which returned to the [[plurality voting system]]. There are 570 elected officials of the departments,<ref>{{fr icon}} [http://www.legifrance.gouv.fr/WAspad/UnArticleDeCode?code=CELECTOL.rcv&art=LO119 Article LO119 of the Electoral Code]</ref> five representatives of the [[Overseas collectivity|overseas collectivities]] (two for [[French Polynesia]], one for [[Wallis and Futuna]], one for [[Saint Pierre and Miquelon]] and one for [[Mayotte]]) and two for [[New Caledonia]] since 1986.
==Συνθήκες και προνόμια για τα μέλη της Εθνσυνέλευσης==
===Οι παροχές και τα προνόμια των μελών===
Τα μέλη της Συνέλευσης λαμβάνουν αποδοχές 7.043,69 ευρώ ανά μήνα ($ 10.389,49). Υπάρχει επίσης η "αποζημίωση σχετικά με επίσημες δαπάνες" ("IRFM" – ''indemnité représentative de frais de mandat'') 5.867,39 ερώ ανά μήνα ($ 8.654,44) για να πληρωθούν κόστη σχετικά με το αξίωμα, και τελικά ένα σύνολο 8.949 ευρώ ανά μήνα ($ 11.884,07) για την πληρωμή έως και 5 υπαλλήλων. Επίσης έχουν ένα γραφείο στην Εθνοσυνέλευση, πολλά πλεονεκτήματα αναφορικά με τις μεταφορές και την επικοινωνία, την κοινωνική ασφάλιση, a pension fund and unemployment insurance specific. Under Article 26 of the Constitution, deputies, like Senators, are protected by parliamentary immunity.
In the case of an accumulation of mandates, a member cannot receive a wage of more than 9 779.11 euros (USD 14,424.25).
===Accumulation of mandates and minimum age===
See [[Cumul des mandats]]
Since 1958, the position of member of the National Assembly is incompatible with that of any other elected member (Senator or Member of [[European Parliament]]), or with some administrative functions (members of the [[Constitutional Council of France]] and senior officials such as prefects, magistrates or officers who are ineligible for Department where they are stationed). Members may not have more than one local mandate (in a municipal, intercommunal, general or regional council) in addition to their current mandate. The mandate is also incompatible with a ministerial function. Upon appointment to the Government, the elected member has one month to choose between the mandate and the office. If he or she chooses the second option, then they are replaced by their deputy.
To be eligible to be elected to the National Assembly, one must be at least 23 years old, of French citizenship, and not subject to a sentence of deprivation of civil rights or to [[personal bankruptcy]]. <!--the prohibition to manage or the liquidation. (not sure what this meant) -->
==Τρέχοντα μέλη==
''Βλέπε επίσης:[[14th Legislature (France)]]''
Οι [[Γαλλικές νομοθετικές εκλογές 2012|τελευταίες νομοθετικές εκλογές που διεξήχθησαν τον Ιούνιο 2012]] κατέληξαν στην ακόλουθη κατανομή εδρών:
{{French legislative election, 2012}}
===13<sup>η</sup> Συνέλευση ανά κοινοβουλευτική ομάδα===
{|class="wikitable"
|+ '''Γαλλική [[Γαλλική Εθνοσυνέλευση|Εθνοσυνέλευση]] ανά κοινοβουλευτική ομάδα'''
! colspan=2 valign=top|Ομάδα
! Ηγέτης
! Κόμματα
! Σύνολο
|-
|bgcolor="#0000C8"|
|align=left|[[Ένωση για ένα Λαϊκό Κίνημα]] (''Union pour un Mouvement Populaire'')
|[[Christian Jacob]]
|UMP, DVD
|320
|-
|bgcolor="#E75480"|
|align=left|Socialist, Radical, and Citizen Group (''Groupe socialiste, radical, et citoyen'')
|[[Jean-Marc Ayrault]]
|PS, PRG, DVG, MRC
|204
|-
|bgcolor="brown"|
|align=left|[[Gauche démocrate et républicaine|Democratic and Republican Left]] (''Gauche démocrate et républicaine'')
|[[Jean-Claude Sandrier]]
|PCF, VEC, DVG, MIM
|24
|-
|bgcolor="#1E90FF"|
|align=left|[[Nouveau Centre|New Centre-Presidential Majority]] (''Nouveau Centre-Majorité Présidentielle'')
|[[François Sauvadet]]
|NC-PSLE, MAJ, DVD
|23
|-
|
|align=left|Non-Inscrits
|
|MoDem, DLR, MPF
|6
|-
|
|align=left|'''Σύνολο'''
|
|
|'''577'''
|}
Η [[Γαλλία|Γαλλική]] Εθνοσυνέλευση (γαλλ. Assemblée nationale) είναι η [[κάτω βουλή]] του διθάλαμου [[Κοινοβούλιο της Γαλλίας|Κοινοβουλίου της Γαλλίας]] υπό την [[Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία|Πέμπτη Δημοκρατία]]. Το άλλο είναι η [[Γαλλική Γερουσία|Γερουσία]] (''“Sénat”'').
Η Εθνοσυνέλευση αποτελείται από 577 μέλη γνωστά ως ''députés'' (αντιπρόσωποι), που το καθένα εκλέγεται από μια μονομελή εκλογική περιφέρεια μέσω ενός [[Σύστημα δύο γύρων|συστήματος δύο γύρων]].
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* [http://www.assemblee-nationale.fr/ Official website]
==Αναφορές==
{{reflist}}
{{πολιτική-επέκταση}}
[[Κατηγορία:Πολιτική της Γαλλίας]]
[[ar:الجمعية الوطنية الفرنسية]]
[[be:Нацыянальная Асамблея Францыі]]
[[br:Bodadenn Vroadel (Frañs)]]
[[ca:Assemblea Nacional (França)]]
[[ckb:ئەنجومەنی نەتەوەیی فەرەنسە]]
[[cs:Národní shromáždění (Francie)]]
[[da:Assemblée Nationale]]
[[de:Nationalversammlung (Frankreich)]]
[[en:National Assembly (France)]]
[[eo:Nacia Asembleo (Francio)]]
[[es:Asamblea Nacional de Francia]]
[[eu:Frantziako Nazio Biltzarra]]
[[fi:Ranskan kansalliskokous]]
[[fr:Assemblée nationale (France)]]
[[gl:Asemblea Nacional de Francia]]
[[he:האספה הלאומית (צרפת)]]
[[id:Majelis Nasional Perancis]]
[[it:Assemblea Nazionale (Francia)]]
[[ja:国民議会 (フランス)]]
[[ka:საფრანგეთის ეროვნული ასამბლეა]]
[[ko:프랑스 국민의회]]
[[nl:Nationale Vergadering (Frankrijk)]]
[[no:Frankrikes nasjonalforsamling]]
[[oc:Assemblada Nacionala (França)]]
[[pl:Zgromadzenie Narodowe (Francja)]]
[[pt:Assembleia Nacional Francesa]]
[[ro:Adunarea Națională a Franței]]
[[ru:Национальное собрание Франции]]
[[simple:French National Assembly]]
[[sv:Frankrikes nationalförsamling]]
[[ta:பிரான்சின் தேசிய சட்டப்பேரவை]]
[[th:สภาผู้แทนราษฎรฝรั่งเศส]]
[[tr:Fransa Ulusal Meclisi]]
[[uk:Національна асамблея Франції]]
[[vi:Hạ viện Pháp]]
[[zh:法國國民議會]]
| |||