Μάχη του Καπορέττο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 13:
| μαχόμενος1= {{flag|Austria-Hungary}}<br>{{flag|German Empire}}
| μαχόμενος2 = {{flagcountry|Kingdom of Italy}}
| αρχηγός1 = {{flagicon|Austria-Hungary}} [[Svetozar Boroević]]<br>{{flagicon|German Empire}} [[OttoΌττο vonφον BelowΜπέλοβ]]
| αρχηγός2 = {{flagicon|Italy|1861}} [[LuigiΛουίτζι CadornaΚαντόρνα]]<br>{{flagicon|Italy|1861}} [[LuigiΛουίτζι CapelloΚαπέλλο]]
| σθένος1 = 350.000 στρατιώτες<br/> 2.213 [[πυροβολικό]]
| σθένος2 = 400.000 στρατιώτες<br/> 2.200 πυροβολικό
Γραμμή 35:
Το 1916 ο αρχηγός του γενικού επιτελείου της Αυστροουγγαρίας αρχιστράτηγος [[Φραντς Κόνραντ φον Χέτζεντορφ]] (Franz Conrad von Hötzendorf) είχε αποσύρει μέρος των στρατευμάτων της Αυστροουγγαρίας από το ανατολικό μέτωπο και το έστειλε στη βορειοανατολική Ιταλία ενάντια του ιταλικού στρατού, στην λεγόμενη '''Strafexpedition''' («'''εκστρατεία τιμωρίας'''»). Η επιχείρηση αυτή όμως του αυστροουγγρικού στρατού δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Ο Καντόρνα αποφάσισε να ανακτήσει τα εδάφη του [[Τρεντίνο]] και έτσι, στο δεύτερο μισό του 1916, ο ιταλικός στρατός προσπάθησε εκ νέου να διώξει τα εχθρικά στρατεύματα από τα συγκεκριμένα εδάφη. Ωστόσο, οι αποτυχίες στο εγχείρημα αυτό οδήγησαν τον Ιταλό διοικητή να στρέψει εκ νέου την προσοχή του στον ποταμό Ιζόντσο. Οι Ιταλοί κατάφεραν να καταλάβουν την περιοχή της [[Γκορίτσια]] αναγκάζοντας τον αυστρουγγρικό στρατό να αναδιπλωθεί στις γραμμές άμυνας από όπου εξαπέλυε επιθέσεις εναντίον των ιταλικών στρατευμάτων.
 
Στα τέλη Ιουλίου του 1917 έγινε στο Παρίσι διάσκεψη των Συμμάχων όπου ζητήθηκε από την Ιταλία να προχωρήσει σε δύο νέες επιθέσεις κατά των αυστροουγγρικών στρατευμάτων για να ελαφρύνει την πίεση στο δυτικό μέτωπο. Ο Καντόρνα δέχθηκε να προχωρήσει μόνο σε μια <ref>Mario Silvestri, Caporetto, una battaglia e un enigma, Bergamo, σελ.24</ref>(ενδέκατη μάχη του Ιζόντσο) η οποία και πάλι δεν είχε κανένα αποτέλεσμα.
 
Καθώς η κατάσταση στο ιταλικό μέτωπο είχε περιέλθει σε τέλμα και ο αριθμός των στρατιωτών της Αυστροουγγαρίας είχε μειωθεί δραματικά, οι τελευταίοι ζήτησαν τη βοήθεια των Γερμανών, που απάντησαν στέλνοντας μερικά από τα καλύτερα τμήματα του στρατού τους και ορισμένους από τους καλύτερους διοικητές τους όπως ο αρχηγός του γερμανικού γενικού επιτελείου, στρατηγός [[Κόνραντ Κραφτ φον Ντελμένζινγκεν]] (Konrad Krafft von Dellmensingen) και ο στρατηγός [[Όττο φον Μπέλοβ]] (Otto von Below).
Γραμμή 88:
Επίσης η 60η, η 53η και η 13η Μεραρχία και η ταξιαρχία ''Teramo''.
[[File:Cadorna1.jpg|thumb|right|200px|Ο Λουίτζι Καντόρνα]]
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
 
==Βιβλιογραφία==