Γιώργος Κούδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Ποδοσφαιριστές Σούπερ Λιγκ (με το HotCat) |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
||
Γραμμή 44:
Κατέκτησε το [[Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1968]] με την εθνική ενόπλων. Επίσης, αγωνίστηκε με την [[Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου Ελλάδας κάτω των 19 ετών|Εθνική Νέων]] στo [[Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου κάτω των 19 ετών|Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα]] 1965 σε δύο ματς και πέτυχε δύο γκολ.
H κόντρα Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ είναι διαχρονική στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι αν υπάρχει ένα γεγονός, που έβαλε ...φωτιά στις σχέσεις των δυο ομάδων είναι χωρίς αμφιβολία η υπόθεση του Γιώργου Κούδα. Ο πιο μεγάλος ποδοσφαιριστής που φόρεσε τη φανέλα του Δικεφάλου, έγινε ακόμη και τραγούδι με τον Μανώλη Ρασούλη να γράφει "πότε Βούδας, πότε Κούδας", ήταν η αιτία να ξεσπάσει μια αντιπαλότητα που πέρασε από γενιά σε γενιά, με διηγήσεις, αλήθειες και υπερβολές.
Γεννημένος στις 23 Νοεμβρίου του 1946, ο "Μεγαλέξανδρος του ποδοσφαίρου μας" όπως εμφατικά τον προσφωνούσε στις θρυλικές μεταδόσεις του από το ραδιόφωνο ο Γιάννης Λογοθέτης ("καπελάκια, σημαιούλες, ψιλή βροχούλα πέφτει, 42.000 ζευγάρια μάτια εδώ στην Τούμπα"), ένας από τους πιο προικισμένους ποδοσφαιριστές που γνώρισε η Ελλάδα, έπαιξε όλα τα χρόνια της καριέρας του σε μια ομάδα.
Από το 1963 ως το 1984 που σταμάτησε τη μπάλα, φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ, με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1976 και δυο Κύπελλα Ελλάδας (1972, 1974) παίζοντας σε 504 αγώνες της Α Εθνικής και σκοράροντας 133 γκολ. Μετράει ακόμη 70 αγώνες στο Κύπελλο (27 γκολ) ενώ συνολικά (και των ευρωπαϊκών αγώνων συμπεριλαμβανομένων) με τον ΠΑΟΚ αγωνίστηκε 780 φορές και σημείωσε 220 γκολ. Στην Εθνική Ομάδα είχε 43 συμμετοχές και ήταν μέλος του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος στην τελική φάση του Κυπέλλου Εθνών το 1980.
Η προτομή του βρίσκεται έξω από την Τούμπα, το γήπεδο που τον λάτρεψε και ήταν για τον ίδιο το δεύτερο σπίτι του για 21 χρόνια. Όχι, όμως, ακριβώς 21 χρόνια. Δυο απ΄αυτά δεν τα πέρασε στην Θεσσαλονίκη, καθώς ήταν κάτοικος Πειραιά και είχε φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού, έστω και σε ανεπίσημα φιλικά παιχνίδια. Η μεταγραφή του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αλλά προκάλεσε ...σχεδόν διχασμό της Ελλάδας σε δυο μέρη!
Το καλοκαίρι του 1966, ο Κούδας ήταν 20 ετών και είχε προλάβει να δείξει από πολύ μικρός το αστείρευτο ταλέντο του. Αέρινος, γρήγορος, με εξαιρετική πάσα και τελειώματα, έγινε γρήγορα βασικό στέλεχος του ΠΑΟΚ, με όλους να προβλέπουν ότι θα αφήσει εποχή. Τη σεζόν 1965-66 είχε παίξει σε 29 αγώνες της Α Εθνικής, σκοράροντας 13 γκολ. Ένα απ΄αυτά ήταν και στο 3-2 του Δικεφάλου επί του Ολυμπιακού στο παιχνίδι της Τούμπας!
Το ποδόσφαιρο τότε δεν ήταν επαγγελματικό και οι παίκτες δεν είχαν συμβόλαια, αλλά δελτία τα οποία κρατούσαν οι ομάδες. Αν κάποιος ήθελε να φύγει, αυτό γινόταν μόνο με τη συγκατάθεση του σωματείου. Στις 14 Ιουλίου του 1966, η είδηση έπεσε σαν βόμβα στην Θεσσαλονίκη, καθώς ο Κούδας μαζί με τον πατέρα του, βρέθηκαν στην Αθήνα, με τον νεαρό παίκτη αποφασισμένο να υπογράψει δελτίο στον Ολυμπιακό!
Τι είχε συμβεί; Θα πρέπει να πάμε 47 χρόνια πίσω για να καταλάβουμε. Η οικογένεια Κούδα ήταν φτωχή, ο νεαρός Γιώργος έπαιζε ποδόσφαιρο και ταυτόχρονα εργαζόταν για να συνεισφέρει στο οικογενειακό εισόδημα. Ο ΠΑΟΚ προσπάθησε να βοηθήσει, ανοίγοντας ένα ουζερί στον πατέρα του. Φάνηκε, όμως, ασυνεπής, τα γραμμάτια διαμαρτυρήθηκαν και ένα χρέος 150.000 δραχμών, που δημιουργήθηκε σε βάρος του Γιώργου Κούδα ήταν δυσβάσταχτο για τα δεδομένα της εποχής.
Ο Ολυμπιακός προσφέρθηκε να βοηθήσει. Ο Κούδας και ο πατέρας του, αποφάσισαν να φύγουν από την Θεσσαλονίκη και οι επιστολές που έστειλαν σε εφημερίδες της Θεσσαλονίκης ήταν ενδεικτικές: "Το παιδί μου έχει δημιουργήσει χρέος σε μετρητά και γραμμάτια άνω των 150.000 δραχμών. Αυτό το μαγαζί έκαμαν στον Κούδα” έγραψε ο Γιάννης Κούδας, ενώ μια μέρα αργότερα ο ίδιος ο παίκτης εξηγούσε: "“Εγώ και οι οικογένειά μου υπομείναμε πολλά και φτάσαμε σε σημείο να στερηθούμε ακόμη και την τροφή. Τα υπομείναμε γιατί αγαπούσαμε και εξακολουθούμε να αγαπούμε τον ΠΑΟΚ. Για μένα και την οικογένειά μου είναι η δεύτερη θρησκεία. Πέραν όμως, από όλα αυτά, δεν ανέχομαι από κανέναν να αποκαλεί εμένα και την οικογένειά μου εκβιαστές... Το σωματείον “Ολυμπιακός” εις το οποίο μόνος μου ζήτησα να πάω, έχει τόσο στενές φιλικές σχέσεις με τον αγαπημένο μου ΠΑΟΚ, ώστε να παρέχει εγγυήσεις ότι θα με προσέξει... Γνωρίζετε άλλωστε ότι για τη μεταγραφή μου εγώ δεν αξίωσα τίποτα από το νέο μου σωματείο τον Ολυμπιακό”.
Ο κόσμος του ΠΑΟΚ αναστατώνεται. Η διοίκηση του Δικεφάλου δηλώνει ότι ο "Κούδας δεν παραχωρείται" ενώ ... μαζί με τον Ολυμπιακό "ξυπνούν" κι οι άλλες ομάδες του κέντρου. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, οι "ερυθρόλευκοι" υπόσχονται σπίτι στον Κούδα, δουλειά στον πατέρα του και προσφέρουν στον ΠΑΟΚ 800.000 δραχμές συν τέσσερις παίκτες. Ο Παναθηναϊκός κάνει ρελάνς, δίνοντας 1 εκατ. και τέσσερις ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής.
Ο ΠΑΟΚ αρνείται να συζητήσει, αλλά ο Κούδας επιμένει. Παραχωρεί μια μεγάλη συνέντευξη στο ΦΩΣ των Σπορ κιαι στον Νικήτα Γαβαλά, όπου δηλώνει: "Από τώρα ανήκω εις τον Ολυμπιακόν. Το θέμα της υπογραφής μου είναι καθαρά τυπικό".
Κι ακόμη: "Στέλνω χιλιάδες φιλιά και την απέραντη αγάπη μου προς τους ερυθρόλευκους φιλάθλους και τους υπόσχομαι να δείξω την αξίαν μου". Ο νεαρός άσος υπογραμμίζει ότι δεν πρόκειται να πάει σε άλλη ομάδα πλην του Ολυμπιακού, ανυπομονεί να γνωρίσει από κοντά τον θρυλικό Μάρτον Μπούκοβι, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από έξι ολόκληρα χρόνια.
Την 1η Αυγούστου, ημέρα που ολοκληρώνονται οι μεταγραφές, οι φίλοι του ΠΑΟΚ συγκεντρώνονται έξω από τα Γραφεία για να αποτρέψουν ενδεχόμενη μεταγραφή, η οποία δεν πραγματοποιείται ποτέ. Ο Κούδας, όμως, προπονείται με τον Ολυμπιακό, παίζει σε φιλικούς αγώνες (ο πρώτος στη Χαλκίδα, όταν αντικατέστησε τον Μποτίνο μέσα σε πανζουρλισμό από τους οπαδούς ρψν "ερυθρολεύκων"), γίνεται μεγάλος ντόρος, αλλά με παρέμβαση του ΠΑΟΚ τιμωρείται με 15νθημερο αποκλεισμό.
Ο Ολυμπιακός πιέζει κι αυτός, χωρίς αποτέλεσμα και ο Κούδας αντί να πάει στο Καραϊσκάκη, παρουσιάζεται για την στρατιωτική του θητεία. Θα μείνει εκτός γηπέδων για δυο χρόνια...
Στο μεταξύ έχει προκύψει η στρατιωτική δικτατορία, με επικεφαλής του αθλητισμού τον διαβόητο Κ.Ασλανίδη. Ο πανίσχυρος "Γενικός" προτείνει στον Γιώργο Παντελάκη να επιστρέψει ο Κούδας στον ΠΑΟΚ και μετά από δυο χρόνια να πάει στον Ολυμπιακό, αλλά ο αείμνηστος παράγοντας του Δικεφάλου αρνείται. Θρυλείται, μάλιστα, ότι είπε και το "εγώ μπορεί να πάω στη Γυάρο, ο Κούδας όμως δεν θα παίξει στον Ολυμπιακό".
Ο Ασλανίδης αλλάζει τακτική και προειδοποιεί τον Κούδα ότι αν δεν γυρίσει στον ΠΑΟΚ, δεν πρόκειται να ξαναπαίξει μπάλα. Δυο χρόνια μετά την φυγή του από την Θεσσαλονίκη, ο Κούδας επιστρέφει στον ΠΑΟΚ. Κάνει την εμφάνισή του στην Τούμπα και την πρώτη του προπόνηση παρακολουθούν 12.000 ΠΑΟΚτσήδες, που τον αποθεώνουν: "Γύρισα γιατί το ήθελα και γιατί έπρεπε. Δεν ζητώ τίποτε" είναι η δήλωσή του και ο Κούδας ξαναπαίζει μπάλα, γράφοντας μια μοναδική ιστορία με τον ΠΑΟΚ.
Η κόντρα, όμως, έχει "ανάψει για τα καλά". Ο Ολυμπιακός θα κάνει ... 20 ολόκληρα χρόνια να νικήσει μέσα στην Τούμπα, ενώ το 1973 στο Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 1-0, οι Θεσσαλονικείς διαμαρτύροναι για "σκληρό παιχνίδι" εκ μέρους των "ερυθρολεύκων" και ο Κούδας θα φωνάξει στα αποδυτήρια: "Αφού θέλουν πόλεμο θα τον έχουν".
Ο "Μεγαλέξανδρος" σταμάτησε το ποδόσφαιρο 11 χρόνια μετά, έχοντας την καθολική αναγνώριση για το μοναδικό του ταλέντο και την ηγετική του παρουσία μέσα στο χορτάρι.
== Παραπομπές ==
<references />
| |||