Βιλαίν Α΄ ντ'Ωλναί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Βιλαίν εμφανίζεται στη [[Λατινική Αυτοκρατορία]] το 1229, όταν, μαζί με τον Πονς ντε Λυόν, του ανατέθηκε από τουε ευγενείς της Αυτοκρατορίας να προσφέρει την κηδεμονία του ανήλικου αυτοκράτορα [[Βαλδουίνος Β΄ της Κωνσταντινούπολης|Βαλδουίνου Β΄]] στον [[Ιωάννης της Βρυέννης|Ιωάννη της Βρυέννης]].<ref name="Longnon44"/> Το 1238, εμφανίζεται ήδη ως κάτοχος της θέσης του μαρεσάλου της Λατινικής Αυτοκρατορίας, στην συμφωνία υποθήκης του ακάνθινου στεφανιού του Χριστού στον Βενετό Νίκολα Κιρίνι (Nicolas Quirini) έναντι 13.134 χρυσών [[υπέρπυρα|υπέρπυρων]].<ref name="Longnon44"/><ref>de Mély (1904), σ. 269</ref> Το 1243, του ανατέθηκε πιθανόν μια αποστολή στη Βασίλισσα της Γαλλίας, [[Μπλανς της Καστίλλης]] εκ μέρους του Βαλδουίνου.<ref name="Longnon44"/>

ΤοΦαίνεται ότι ο Βιλαίν ανελάμβανε συχνά αποστολές στη Γαλλία, και έτσι το Φεβρουάριο του 1249, ο [[Πρίγκηπας της Αχαΐας]] [[Γουλιέλμος Β΄ Βιλλεαρδουίνος]], ξάδερφος του Βιλαίν, του παραχώρησε με γράμμα του στον Τιμπώ Δ΄ (Thibaud IV), Κόμη της Καμπανίας, τα έσοδα όλων των κτημάτων της οικογένειας των Βιλλαρδουίνων στην Καμπανία.<ref>Longon (1939), σ. 12, 34, 44</ref> Το 1261, με την ανάκτηση της [[Κωνσταντινούπολη]]ς από τους Βυζαντινούς, ο Βιλαίν, όπως και αρκετοί άλλοι αξιωματούχοι της πρώην Λατινικής Αυτοκρατορίας, κατέφυγε στο Μοριά. Εκεί ο Γουλιέλμος Β΄ συνέστησε μια νέα βαρωνία για τον ξάδερφό του, τη [[Βαρωνία της Αρκαδίας]], από εδάφη που πριν ανήκαν στις πριγκιπικές κτήσεις.<ref name="Longnon44"/><ref>Bon (1969), σ. 104, 412–413</ref> Ο Βιλαίν πέθανε το 1269, και τον διαδέχτηκαν οι δυο γιοί του, [[Εράρδος Α΄ ντ'Ωλναί|Εράρδος Α΄]] (Erard) και [[Γοδεφρείδος ντ'Ωλναί|Γοδεφρείδος]] (Geoffroi).<ref>Bon (1969), σ. 157, 413</ref>