Αινησίδημος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Γραμμή 2:
Ο '''Αινησίδημος''' ή '''Αινεσίδημος''' που αναφέρεται και ως Αινησίδημος της Κνωσού ή ο Κνώσιος ([[1ος αιώνας π.Χ.|1ος αι.]]) ήταν [[Σκεπτικισμός|Σκεπτικός]] φιλόσοφος από την [[Κνωσός|Κνωσό]] που δίδαξε στην Αλεξάνδρεια στους χρόνους του [[Κικέρων|Κικέρωνα]]. Ο Αινησίδημος επανέλαβε στην Αλεξάνδρεια τις αρνήσεις του κατά των [[Στωικισμός|στωικών]] υιοθετώντας την «πυρρώνειον σκέψιν» ([[Σκεπτικισμός|σκεπτικήν αγωγήν]]) στην [[Αλεξάνδρεια]] του [[1ος αιώνας π.Χ.|1ου αι.]]
==Σύνοψη==
Ο Αινηδίσημος έθεσε ως σκοπό του να επαναφέρει τον ακαδημαϊκό σκεπτικισμό, που τότε είχε μεταλλαχθει σε [[Εκλεκτισμός (φιλοσοφία)|εκλεκτισμό]] από τον [[Φίλων ο Λαρισαίος|Φίλωνα τον Λαρισαίο]] και τον [[Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης|Αντίοχο τον ΑσαλωνίτηΑσκαλωνίτη]], στην πιο αυθεντική διδασκαλία τού Πύρρωνα.<ref>Εγκυκλοπαίδεια Δομή, τόμ. 1, σ. 754 ISBN 960-8177-51-0</ref>
Με τα έργα του «Πυρρωνείων λόγων βιβλία οκτώ», «Υποτύπωσις εις τα Πυρρώνεια»,<ref>Σέξτος ο Εμπειρικός «Πυρρώνειες υποτυπώσεις Α΄και Β΄», εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ, 2007 ISBN 978-960-8437-93-7</ref> «Περί ζητήσεως», «Κατά σοφίας» αμφισβήτησε και απέρριψε του «τρόπους» των στωικών φιλοσόφων στο πρόβλημα της δυνατότητας για γνώση και υιοθέτησε την Πυρρώνεια σκέψη.<ref>Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, τόμ.1, σ. 97, 1983</ref> προβάλλοντας τους περίφημους «Δέκα Τρόπους» ή αντιρρήσεις σύμφωνα προς τις οποίες η γνώση είναι αδύνατη τους οποίους ο μαθητής του [[Αγρίππας]] περιόρισε σε πέντε.
==Μερικοί από τους δέκα τρόπους==
 
*Τα όργανα των αισθήσεων (για παράδειγμα οι οφθαλμοί) διαφόρων ζώων, ακόμη και ανθρώπων, ποικίλλουν από άποψη μορφής και κατασκευής και προφανώς παρέχουν διαφορετικές εικόνες του κόσμου: Πως μπορούμε να γνωρίζουμε ποια εικόνα είναι αληθής;
*Οι αισθήσεις αποκαλύπτουν μόνο ένα μέρος του αντικειμένου π.χ. ένα περιορισμένο αριθμό χρωμάτων, ήχων και οσμών. Προφανές είναι ότι η αντίληψη που σχηματίζουμε για τα αντικείμενα είναι μερική και αβέβαιη.
Γραμμή 12:
*Τίποτε αφεαυτού δεν είναι απόλυτα γνωστό, αλλά πάντοτε σε σχέση προς κάτι άλλο «Τα πρός τι».
*Οι πεποιθήσεις ενός ατόμου εξαρτώνται από τα έθιμα, τη θρησκειολογία, τους θεσμούς και τους νόμους μέσα στο περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε.<ref>Γουίλ Ντυράντ, Παγκόσμια Ιστορία του Πολιτισμού, τόμ. Γ, σ. 576, εκδοτικός οίκος Αφοί Συρόπουλοι και Κουμουνδουρέας, 1958</ref> Κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί αντικειμενικά. <ref>[[Λουκιανός]], Ικαρορομένιππος «ώσπερ ο Πύρρων (ο Δίας) επείχεν έτι και διεσκέπτετο» 25.29</ref>
 
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}