Νίκος Σαμψών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με την έναρξη των Διακοινοτικών Συγκρούσεων (τουρκανταρσία) τα [[Χριστούγεννα]] του [[1963]], ο Σαμψών ηγήθηκε του δικού του ένοπλου τμήματος. Διεδραμάτισε μάλιστα σπουδαίο ρόλο στις συγκρούσεις στην [[Ομορφίτα]], οι οποίες ξέσπασαν όταν οι [[Έλληνες|Ελληνοκύπριοι]] που κατοικούσαν στο στρατηγικής σημασίας προάστιο της Λευκωσίας, το οποίο κατοικείτο κυρίως από Τουρκοκύπριους, δέχτηκαν σφοδρή επίθεση από τουρκοκυπριακές ένοπλες δυνάμεις<ref>''James Ker-Lindsay, Britain and the Cyprus Crisis 1963-64 (2004), σελ 24''</ref>.

 

H δράση του αποσπάσματος Σαμψών στην [[Ομορφίτα]] και η καθοριστική συμβολή του στην έκβαση της μάχης είχε ως αποτέλεσμα την αποθέωσή του ιδίου και των ανδρών του από τον ελλαδικό και κυπριακό τύπο<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=64&pageid=39231&id=-1&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARrASUASXASZASeASHAScASJ&CropPDF=0 ''εφημερίδα Ελευθερία,27/12/1963,σελ 1'']</ref>. Αντιθέτως, λόγω των ιδίων γεγονότων, ο Σαμψών εξελίχθηκε σε μισητή προσωπικότητα για τους [[Τούρκοι|Τούρκους]]<ref>''Π. Παπαδημήτρη - Π. Πετρίδη, Ιστορική Εγκυκλοπαίδεια της Κύπρου, εκδόσεις Κ. Επιφανίου, Α' έκδοση, Λευκωσία 1979 - 1980, τόμος 15ος, σελ 27''</ref>.

Σε αυτό, πέραν της συμβολής του στην έκβαση της μάχης και της γενναίας στάσης του<ref>''Γιάννης Κ. Λάμπρου,Ιστορία του Κυπριακού,Τα χρόνια μετά την ανεξαρτησία,1960-2004,Λευκωσία 2004, σελ 480''</ref>, διεδραμάτισε ρόλο το ότι η ομάδα Σαμψών θεωρείτο η πιο εξτρεμιστική από όλες τις κυπριακές παραστρατιωτικές ομάδες αλλά και το γεγονός πως μαρτυρίες κάνουν λόγο για δράση και κατά αμάχων<ref>''Μακάριος Δρουσιώτης - Ahmet An - Desmond Fernandes - Iskender Ozden, Tο βαθύ κράτος:Τουρκία - Ελλάδα - Κύπρος, εκδόσεις Αλφάδι, Δεκέμβριος 2004, σελ 54'', ''Άντρος Παυλίδης, Φάκελος Κύπρος - άκρως απόρρητον, τόμος Β', εκδόσεις Χρ. Ανδρέου, β' έκδοση, Λευκωσία, Δεκέμβριος 1983, σελ 779'' και ''Πλουτής Σέρβας, Κυπριακό- Ευθύνες, τόμος Β΄, εκδ. Γραμμή, Αθήνα 1984, σελ 337''</ref>. Μάλιστα, η τουρκική προπαγάνδα αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο τις καταγγελίες αυτές κατά του '''Σαμψών''', στον οποίο και απέδωσε το προσωνύμιο «ο χασάπης της Ομορφίτας»<ref>Andreas Constandinos, America, Britain and the Cyprus Crisis Of 1974:Calculated Conspiracy Or Foreign Policy Failure?, 2003, σελ 194</ref> ενώ ξένα περιοδικά όπως το «Newsweek», τον παρουσίαζαν ως «φονιά με την αθώα παιδική μορφή»<ref>[http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=106&pageid=-1&id=11638&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=ARvASJASUASgASmASV&CropPDF=0 Ταχυδρόμος Αιγύπτου, 3/3/1964, σελ 4]. Το πιο γνωστό έγκλημα κατά αμάχων που έχει αποδοθεί στον Σαμψών και τους ανδρες του είναι η κατηγορία για τη δολοφονία της γυναίκας και των παιδιών του στρατιωτικού ιατρού της [[ΤΟΥΡΔΥΚ]], Νιχάτ Ιλχάν συνοδευόμενη και από φωτογραφία(βλ. [http://www.iospress.gr/ios1999/ios19991226c.htm Ιός: Όταν η Λευκωσία έγινε Σεράγεβο, γ' μέρος]). Βέβαια, η κυπριακή πλευρά αντικρούει τον ισχυρισμό αυτό επικαλούμενη μαρτυρία του φωτογράφου της περίφημης εικόνας που έκανε το γύρο του κόσμου, Αχμέτ Μπαράν, στον δημοσιογράφο Κώστα Γεννάρη. Σύμφωνα με τον Μπαράν, το έγκλημα αυτό διαπράχτηκε από τον βρισκόμενο σε κατάσταση αμόκ Νιχάτ Ιλχάν. Μάλιστα, ο τόπος του εγκλήματος δεν ήταν η [[Ομορφίτα]] όπως υποστήριζε η τουρκική προπαγάνδα, αλλά το κέντρο της τουρκικής συνοικίας της [[Λευκωσία|Λευκωσίας]], σημείο στο οποίο δεν μπορούσαν να πλησιάσουν οι [[Ελληνοκύπριοι]] ένοπλοι (βλ. ''Κώστας Γεννάρης, Εξ ανατολών'' και ''Κίνηση για Ελευθερία & Δικαιοσύνη στην Κύπρο, Αιματηρή αλήθεια - Bloody truth 1955-1974, σελ 66 - 69'').</ref>