Βικιπαίδεια

Δημήτρης Γληνός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
Vagrand (συζήτηση | συνεισφορές)
75.267 επεξεργασίες
μ +ημερ θαν.
Γραμμή 1:
Ο '''Δημήτρης Γληνός''' ήταν Έλληνας [[Εκπαίδευση|εκπαιδευτικός]], [[συγγραφέας]] και [[πολιτικός]] ([[Σμύρνη]], [[22 Αυγούστου]] [[1882]] - [[Αθήνα]], [[23 Δεκεμβρίου]] [[1943]]<ref>Βασίλειος Πετράκος, Η Περιπέτεια της ελληνικής αρχαιολογίας στον βίο του Χρήστου Καρούζου , Η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία 1995, σελ. 72.</ref>). Υπήρξε από τους πρωτεργάτες της λεγόμενης '[[Γλωσσικό ζήτημα|γλωσσοεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης]]'.
 
== Βιογραφία ==
Γεννήθηκε στη Σμύρνη στις 22 Αυγούστου 1882. Το 1899 πήγε στη Αθήνα (έχοντας αποφοιτήσει με "Άριστα" από την [[Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης]]) και γράφτηκε στη [[Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών|Φιλοσοφική Σχολή]] του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]]. Το 1904 προσχώρησε στο κίνημα του δημοτικισμού και έγινε μέλος του συλλόγου "Έθνος και Γλώσσα". Το 1905 λαμβάνοντας το πτυχίο του με άριστα ανέλαβε διευθυντής στην "Αναξαγόρειο Σχολή" και στη συνέχεια στο "Ελληνογερμανικό Λύκειο" της Σμύρνης. Οι διάφορες όμως δημοτικιστικές δημόσιες ομιλίες του και αρθρογραφίες του προκάλεσαν βίαιες σε βάρος του αντιδράσεις με συνέπεια να εγκαταλείψει την Σμύρνη (1908) και να συνεχίσει τις σπουδές του στην [[Ιένα]] και τη [[Λειψία]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]] παρακολουθώντας μαθήματα φιλοσοφίας, παιδαγωγικής και πειραματικής ψυχολογίας. Παράλληλα την ίδια περίοδο γνωρίστηκε με τον [[Γεώργιος Σκληρός|Γ. Σκληρό]] από τον οποίο δέχτηκε τις πρώτες επιδράσεις της σοσιαλιστικής θεωρίας και του [[Μαρξισμός|μαρξισμού]]. Αλληλογραφώντας και με τον [[Ίων Δραγούμης|Ι. Δραγούμη]] και άλλους δημοτικιστές μετέχει στην ίδρυση του "[[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]]" (1910).<br />
Το [[1911]] εγκατέλειψε τις σπουδές του λόγω βιοποριστικής ανάγκης και επιστρέφοντας στην Ελλάδα διορίστηκε αρχικά διδάσκαλος στο γυμνάσιο της Πλάκας και στη συνέχεια καθηγητής στο Αρσάκειο Λύκειο Αθηνών, αναλαμβάνοντας και την επιμέλεια της έκδοσης του Δελτίου του Εκπαιδευτικού Ομίλου στο οποίο και αρθρογραφούσε διάφορα εκπαιδευτικά μελετήματα.<br />
To [[1912]] διορίστηκε διευθυντής του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης όπου απ΄ αυτή τη θέση τον επόμενο χρόνο μετά από συσκέψεις με το τότε υπουργό Παιδείας Ι. Τσιριμώκο (Κυβέρνησης Ε. Βενιζέλου) υπήρξε ο βασικός υπεύθυνος και σχεδιαστής της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1913, που εκφράστηκε με τα λεγόμενα [[Νομοσχέδια Τσιριμώκου]] που κατατέθηκαν αλλά τελικά δεν ψηφίστηκαν.<br />
Το [[1914]] πρωτοστάτησε στην ίδρυση του "Εκπαιδευτικού Συνδέσμου Λειτουργών Μέσης Εκπαιδεύσεως", διευθύνοντας και το περιοδικό Αγωγή του εν λόγω συνδέσμου. ΣυεργαζόμενοςΣυνεργαζόμενος δε με τους Μ. Τριανταφυλλίδη και Α. Δελμούζο συμμετέχει στην Εκπαιδευτική Επιτροπή που συγκρότησε ο Ε. Βενιζέλος για την εξέταση του θέματος της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και υποβολή προτάσεων.
 
Μετά την παραίτηση του Βενιζέλου, απολύθηκε από τη θέση του και κατά τα γεγονότα του Νοεμβρίου του 1916 συνελήφθη για εξύβριση του Βασιλέως και οδηγήθηκε στη φυλακή για ένα μήνα. Τον Ιανουάριο του 1917 με την αποφυλάκισή του μετέβη στη Θεσσαλονίκη όπου και ανέλαβε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας της [[Κυβέρνηση της Εθνικής Άμυνας του 1917|προσωρινής κυβέρνησης της Θεσσαλονίκης]] ([[1917]]), και Γενικός Γραμματέας του ίδιου Υπουργείου. Τότε ξεκίνησε την εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του 1917 προωθώντας το διάταγμα για την εισαγωγή της [[Δημοτική γλώσσα|δημοτικής]] στη στοιχειώδη εκπαίδευση γενόμενος έτσι ο πρωτεργάτης της λεγόμενης 'γλωσσοεκπαιδευτικής' μεταρρύθμισης. Μετά την ήττα του Βενιζέλου στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920 παραιτήθηκε από τη θέση του και επανα δραστηριοποιήθηκεεπαναδραστηριοποιήθηκε στον Εκπαιδευτικό Όμιλο.<br />
Η Επαναστατική κυβέρνηση του 1922 τον επανέφερε στο υπουργείο, αλλά η δικτατορία του [[Θεόδωρος Πάγκαλος (στρατιωτικός)|Παγκάλου]] που ακολούθησε, τον Ιανουάριο του 1926 τον απέλυσε. Από τότε δεν επανήλθε ή δεν δέχθηκε ο ίδιος να επανέλθει σε κυβερνητική θέση. Από το 1925 εκδίδει το περιοδικό "Αναγέννηση" όπου δημοσιεύεται, μεταξύ άλλων, η "Ασκητική" του Ν. Καζαντζάκη. Το 1928 παραπέμπεται σε δίκη διότι θεωρείται υπεύθυνος για τα επεισόδια που έγιναν σε διάλεξη του διάσημου ελληνορουμάνου συγγραφέα Παναΐτ Ιστράτι, στην οποία ήταν διοργανωτής μαζί με τον Καζαντζάκη. Σταδιακά αρχίζει να προσεγγίζει την αριστερά και τις θέσεις του ΚΚΕ.
 
Από το [[1930]] άρχισε να ασχολείται ενεργά με την πολιτική και το [[1936]] εξελέγη [[Βουλή των Ελλήνων|βουλευτής]], συνεργαζόμενος με το [[ΚΚΕ]]. Το [[1935]] εξορίστηκε στον [[Άη Στράτης|Άη Στράτη]] από την [[δικτατορία]] [[Γεώργιος Κονδύλης|Κονδύλη]], όπως και αργότερα στη Σαντορίνη από τη δικτατορία [[Ιωάννης Μεταξάς|Ι. Μεταξά]].
 
Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γληνός πρωταγωνίστησε στις διεργασίες για την ίδρυση του [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο|ΕΑΜ]] και συνέταξε το ιδεολογικο-πολιτικό [[μανιφέστο]] 'ΤίΤι είναι και τίτι θέλει το ΕΑΜ'. Παράλληλα εντάχθηκε στο ΚΚΕ και εξελέγη μέλος του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος. Ο θάνατος τον βρήκε τα Χριστούγεννα του 1943, έπειτα από μια εγχείρηση και ενώ ετοιμαζόταν να μεταβεί στην Ελεύθερη Ελλάδα, προκειμένου να ηγηθεί της κυβέρνησής της.
 
Μέλος του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]] από το [[1911]] και επί σειρά ετών ηγετική φυσιογνωμία του, δημοσίευσε στο 'Δελτίο' του Ομίλου και στην 'Αναγέννηση' φιλοσοφικές και παιδαγωγικές μελέτες. Έργα του: Δημιουργικός ιστορισμός ([[1920]]), Γυναικείος ανθρωπισμός ([[1921]]), Οι χοίροι υΐζουσιν ([[1921]]), Ένας άταφος νεκρός ([[1925]]) κ.άλ. Το [[1927]], στη 'Διακήρυξη του Εκπαιδευτικού Ομίλου', συνέδεσε την παιδαγωγική κίνησή του με τις [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές αντιλήψεις]]. Εξόριστος κατά την τετραετία της [[Ιωάννης Μεταξάς#Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου|δικτατορίας Μεταξά]] ([[1936]] - [[1940]]), έγραψε την 'Τριλογία του Πολέμου' και το 'Διαλεκτικό υλισμό'. Το [[1940]] μετέφρασε το [[Σοφιστής|Σοφιστή]] του [[Πλάτων|Πλάτωνα]].
Γραμμή 20:
== Λοιπές Πληροφορίες ==
Ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] φέρει τιμητικά το όνομα "Δημήτρης Γληνός".
Το Διδασκαλείο του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΑΠΘ φέρει επίσης το όνομα Ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Αιγίου φέρει και αυτός τιμητικά το όνομα "Δημήτρης Γληνός". Το 2ο Γυμνάσιο Αγίου Δημητρίου φέρει επίσης το όνομα «Δημήτρης Γληνός».
 
== Δείτε επίσης ==
Γραμμή 34:
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* [http://glinos.gr/ Ίδρυμα Γληνού], ανακτήθηκε 15 Απριλίου 2009
* [http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5507824&publDate=28/2/2010 ΣυντομοΣύντομο βιογραφικό του Δημήτρη Γληνού]
* [http://glinos.gr/v1/glhnos/dimitrisglinos Βιογραφία του Δημήτρη Γληνού και βασική βιβλιογραφία]
 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Δημήτρης_Γληνός"