Γιωτοποιημένο άλφα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ως εκ τούτου, πολλά αρχαία κυριλλικά κείμενα (ιδιαίτερα εκείνα με Γλαγολιτικά προηγούμενα), μπορούν να χρησιμοποιούν το [[Ѣ]] για τους δύο αυτούς σκοπούς, η πρακτική αυτή συνεχίζεται στο δέκατο τέταρτο αιώνα, αλλά είναι πολύ πιο συχνή στη Νότια σλαβονική από την Ανατολή σλαβική περιοχή. Παρ 'όλα αυτά, το Ꙗ μαρτυρείται στα πρώτα σωζόμενα γραπτά κυριλλικά, όπως για παράδειγμα το Codex Suprasliensis και Σαββίνα Kniga.

Συνέχισε σε χρήση στη [[σερβική γλώσσα|σερβική]] μέχρι τις ορθογραφικές μεταρρυθμίσεις του Βουκ Κάρατζιτς, και στη βουλγαρική γλώσσα (όπου απέκτησε επίσης μια αστική παραλλαγή ανάγλυφο script) μέχρι τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Μεταξύ της Ανατολικής Σλαβικικής, η μετατροπή του [E], κατά πάσα πιθανότητα σε [AE], και την επακόλουθη συνένωση αυτού του ήχου με το / / φωνήματος σήμαινε ότι το γράμμα [[Ѧ]] αποκτήσει την ίδια λειτουργία με το Ꙗ, και οι δύο ήρθαν να θεωρηθούν ως παραλλαγές του ίδιου εγγράφου. Αυτή εξακολουθεί να είναι η περίπτωση στη σύγχρονη εκκλησιαστική σλαβονική, όπου, σε γενικές γραμμές, το Ꙗ χρησιμοποιούταν αρχικά και το Ѧ αλλού, αν και κατ 'εξαίρεση μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν άλλες διακρίσεις, όπως εκείνη μεταξύ ѧ̓зыкъ «γλώσσα» και ꙗ ̓зыкъ «λαός».