Τον [[Αύγουστος|Αυγούστο]] του [[1914]] ο Γαλλικός στρατός υπό τις διαταγές του αρχηγού του Γαλλικού Γενικού Επιτελείου, Ζόφερ[[Ζοζέφ ΖόφρΖοφρ]], εξαπέλυσε μία επίθεση, αρχικά και για να ικανοποιήσει τον λαό, στην [[Αλσατία]], ενώ συνεχιζόταν βόρεια, πλάι στην Γερμανική Επίθεση. Όμως τα Γαλλικά στρατεύματα αποκρούστηκαν παντού με βαρύτατες απώλειες, ενώ ο Γερμανικός στρατός κατέστρεψε σχεδόν όλο το βαρύ πυροβολικό τους. Έτσι πριν καν τα Γαλλικά στρατεύματα αρχίσουν να υποχωρούν, ενώ οι Γερμανοί προσπάθησαν αιφνιδιαστικά να τους υπερφαλαγγίσουν.
===Η εξέλιξη της Μάχης===
Στα δεξιά, η Πρώτη Γερμανική Στρατιά, με διοικητή τον ΚλούκΚλουκ περνά μέσα από τις [[Βρυξέλλες]] στις [[20 Αυγούστου]] και δύο μέρες μετά συναντά στην [[Μονς]] τα Συμμαχικά στρατεύματα. Τα δύο σώματα της Βρετανικής Εκστρατευτικής Δύναμης δέχθηκαν επίθεση, ενώ δεν είχαν καταφέρει καν να πάρουν ακόμα τις θέσεις τους. Μετά από δύο εβδομάδες, αρχές [[Σεπτέμβριος|Σεπτέμβρη]] και με τους Γάλλους στα δεξιά τους κατάφεραν να υποχωρήσουν και ύστερα να αντεπιτεθούν με τα Γαλλικά στρατεύματα, ενώ τελικώς όλη η γερμανική στρατηγική κατέρρευσε.
===Μετά την μάχη===
Όλοι όσοι συμμετείχαν στην Μάχη του Μάρνη έλαβαν ένα τιμητικό μέρος αν και στην ουσία καμία πλευρά δεν βγήκε κερδισμένη. Το πιο ωραίο σχόλιο, ίσως, ήταν εκείνο του στρατηγού ΖόφρΖοφρ ο οποίος δήλωσε: «Δεν ξέρω ποιος κέρδισε την μάχη, αλλά ξέρω σε ποιόν θα έπεφτε το σχέδιο εάν τούτη χάνονταν. Στην πραγματικότητα ιδού τι είχε συμβεί: Ο ΚλούκΚλουκ έλαβε εντολή να αναπτύξει τα στρατεύματα του δυτικά και νότια του [[Παρίσι|Παρισιού]], να τα υπερφαλαγγίσει και τελικώς να τα εξοντώσει. Όμως στις [[30 Αυγούστου]] αποφάσισε ότι θα ήταν καλύτερα να περιμένει την στρατιά του Φον Μπύλοφ, στα αριστερά του, ώστε να διατηρίσειδιατηρήσει την επαφή μεταξύ των δύο στρατιών η οποία καθυστερούσε λόγο της Γαλλικής αντεπίθεσης. Στις [[4 Σεπτεμβρίου]] σταμάτησε η υποχώρηση του ΖόφρΖοφρ ενώ ταυτόχρονα εξαπόλυσεεξαπέλυσε την δική του επίθεση κατά του Κλουκ. ΤελικώςΤελικά, όταν οι 2δύο Γερμανικές στρατιές συναντήθηκαν, δημιουργήθηκε ένα κενό ανάμεσα στις δύο στρατιές στο οποίο εισέβαλαν Γαλλικά και Βρετανικά στρατεύματα. Τελικώς τα Γερμανικά στρατεύματα αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν ως τον ποταμό Αίν και κατάφεραν να διατηρήσουν τις θέσεις τους για τα επόμενα 4τέσσερα χρόνια.
