Φιλίπ Πεταίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ανρί Φιλίπ Πεταίν''' ([[Γαλλική γλώσσα|γαλλικά]]: ''Henri-Philippe Pétain'') ([[24 Απριλίου]] [[1856]] - [[23 Ιουλίου]] [[1951]]) ήταν [[Γαλλία|Γάλλος]] Στρατάρχης και πολιτικός, ήρωας του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α'Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], πρωθυπουργός και πρόεδρος της [[Γαλλία|Γαλλίας]] κατά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β'Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]], αμφιλεγόμενος κυρίως για την συνθηκολόγησή του με τηντη [[Ναζιστική Γερμανία]], μετά την οποία έγινε αρχηγός του [[Κυβέρνηση του Βισύ|Κράτους του Βισύ]].

Ο Πεταίν ήταν γιoς αγροτών και από μικρός έχασε τηντη μητέρα του. Το [[1876]] ξεκίνησε τις σπουδές του στο Κολλέγιο Σεν Μπερτέν (Collège Saint-Bertin), όπου δίδασκε ένας θείος του. Εκεί εντυπωσιάστηκε από ένα τοπικό τάγμα πεζικού και αποφάσισε να γίνει στρατιωτικός. Συνέχισε τις σπουδές του σε ανώτερο κολλέγιο και το [[1878]] αποφοίτησε ως [[ανθυπολοχαγός]] από τηντη Στρατιωτική Ακαδημία του [[Σαιν Συρ]]. Υπηρέτησε ενεργά για δέκα χρόνια και μετά φοίτησε στηνστη Σχολή Πολέμου, όπου επέστρεψε αρκετές φορές για να διδάξει. Η διδασκαλία του στηνστη Σχολή Πολέμου τουτού απέφερε επαίνους και προαγωγές.

Ο Πεταίν είχε αναπτύξει μια στρατηγική θεωρία, σύμφωνα με την οποία τα ισχυρά πυροβόλα θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται για την άμυνα πίσω από ισχυρές οχυρώσεις, αντί ως επιθετικό μέσο, μια θεωρία για την οποία υπήρχαν πολλές αντιρρήσεις, μεταξύ άλλων και από τον [[Φερντινάν Φος]]. Με το ξέσπασμα του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α'Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], ως στρατηγός χρησιμοποίησε την τακτική του με [[πυροβολικό]] και οχυρώσεις επιτυχημένα, και κυρίως στηνστη [[μάχη του Βερντέν]], όπου απέκρουσε μεγάλη γερμανική επίθεση το [[1916]].

Οι ανταρσίες και η άρνηση εκτέλεσης διαταγών στον γαλλικό στρατό ήταν διαδεδομένες, εκτός από τους στρατιώτες που υπηρετούσαν υπό τον Πεταίν,<ref>[http://militaryhistory.about.com/od/1900s/p/World-War-I-Marshal-Philippe-P-Etain.htm Military History στο about.com]</ref> οι οποίοι, αντίθετα, τον σέβονταν, καθώς ασχολούντανασχολούταν με την καλή διαβίωση των ανδρών του και μεριμνούσε για την αποφυγή απωλειών. Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, ο Πεταίν διορίσθηκε Αρχηγός του Στρατού το [[1918]], και οι ενέργειες που έκανε έφεραν αποτέλεσμα. Κέρδισε, έτσι, την υποστήριξη όσων υπηρέτησαν υπό τις διαταγές του και τον τίτλο του [[Στρατάρχης της Γαλλίας|Στρατάρχη της Γαλλίας]].

Το [[1925]] πήγε στο [[Μαρόκο]] για την καταστολή μιας επανάστασης και στη συνέχεια αποστρατεύθηκε. Συνέχισε να υπηρετεί ως Στρατάρχης της Γαλλίας και Επιθεωρητής Αεράμυνας, και το [[1939]] διορίστηκε πρέσβης στην [[Ισπανία]].

Το [[1940]] ανακλήθηκε στηνστη Γαλλία, όπου οι ισχυρές οχυρώσεις ([[γραμμή Μαζινό]]) αυτή τηντη φορά αποδείχθηκαν ανεπαρκείς και ο Γερμανικόςγερμανικός στρατός προέλασε σχεδόν αμαχητί, και διορίστηκε αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Στις [[15 Ιουνίου]] 1940 έγινε Πρόεδρος και υπέγραψε ανακωχή με τους Γερμανούς. Εκ νέου επικεφαλής της κατοχικής κυβέρνησης με έδρα την πόλη [[Βισύ]], συνεργάστηκε με τους Γερμανούς σε όλη τηντη διάρκεια της κατοχής<ref>Ρεϊμόν Καρτιέ, ''Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου'', εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1964</ref>.

Μετά τηντη συμμαχική απόβαση στηνστη [[Νορμανδία]], τον Ιούνιο του [[1944]] και την επιτυχή της έκβαση, οι Γερμανοί τον μετέφεραν, στις [[7 Σεπτεμβρίου]], στο Ζινγκμαρίνγκεν (όπου είχαν μεταφερθεί και όλα τα μέλη της Κυβέρνησής του). Ύστερα από λίγες ημέρες παραιτήθηκε από τις πολιτικές του εξουσίες.

Μετά το τέλος του Πολέμου παραπέμφθηκε σε [[Στρατοδικείο]], όπου και δικάστηκε για [[προδοσία]] και συνεργασία με τον εχθρό. Ο ίδιος ισχυριζόταν ότι η ανακωχή ήταν ο μόνος τρόπος να σωθεί η Γαλλία<ref>Καρτιέ, ό.π.</ref>. Το [[1945]], σε ηλικία 89 ετών, καταδικάστηκε σε [[Θανατική ποινή|θάνατο]], αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε [[Ισόβια δεσμά|ισόβια φυλάκιση]] από τον Πρόεδρο [[Σαρλ ντε Γκωλ]], σε αναγνώριση των υπηρεσιών που είχε προσφέρει στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Μεταφέρθηκε στηνστη φυλακή του Ιλ ντ' ΙεΙέ (Île d'Yeu), όπου, ύστερα από λίγο διάστημα, έπαθε άνοια και χρειαζόταν συνεχή παρακολούθηση και φροντίδα. Πέθανε στηνστη φυλακή στις [[23 Ιουλίου]] του [[1951]] και τάφηκε εκεί. Έχει προταθεί η ανακομιδή του λειψάνου του στο [[Βερντέν]], ωστόσο μέχρι τώρα κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Μέχρι σήμερα, στηνστη Γαλλία, ο όρος «πεταινισμός» (Pétainisme) αναφέρεται σε [[Απολυταρχία|απολυταρχική]] και αντιδραστική, παραδοσιοκρατική και θρησκευόμενη [[ιδεολογία]].