Φιλοθέη Αττικής: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Ιστορία ==

Κατά την περίοδο της [[Τουρκοκρατία]]ς η περιοχή ανήκε στην [[Αγία Φιλοθέη η Αθηναία|Αγία Φιλοθέη]], γόνο της αρχοντικής αθηναϊκης οικογένειας των [[Μπενιζέλοι|Μπενιζέλων]], η οποία υποστηρίζεται από πολλούς πως προσέφερε νερό στους περαστικούς από το πηγάδι της και από το γεγονός αυτό προήλθε και η ονομασία του γειτονικού [[Παλαιό Ψυχικό|Ψυχικού]].{{εκκρεμεί παραπομπή}}

 

Η Ιστορία της Φιλοθέης με την σημερινή της μορφή ξεκινά το 1920 όταν η διοίκηση της [[Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος|Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος]] επέλεξε την περιοχή αυτή για να καλύψει τις οικιστικές ανάγκες των υπαλλήλων της.<ref name="Ιστορία" /> Η πρώτη επίσημη αναγνώριση της περιοχής είναι το 1934 όταν περιοχή αποσπάται το [[Χαλάνδρι|Δήμο Χαλανδρίου]] και ονομάζεται Κοινότητα Νέας Αλεξάνδρειας με πρώτο πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Μαλαματιανό .<ref name=" Πάπυρος – Λαρούς " /> Αρχικά ήταν τμήμα μίας μεγαλύτερης περιοχής που είχε αγοραστεί στις αρχές του αιώνα από [[Αίγυπτος|Αιγύπτιους]] με σκοπό την δημιουργία ομώνυμου οικισμού. Έπειτα από τις αποτυχημένες προσπάθειες των Αιγυπτίων{{ref|b|2}} και απαλλοτριώσεις του Ελληνικού δημοσίου λόγω της ανάγκης στέγασης των προσφύγων του 1922 από τη Μικρά Ασία η υπόλοιπη περιοχή (ανάμεσα στη λεωφόρο Κηφισιάς, τα [[Τουρκοβούνια]], το [[Κολλέγιο Αθηνών]], το [[Υδραγωγείο|Αδριάνειο Υδραγωγείο]] και την παλαιά οδό που συνέδεε το Χαλάνδρι με το Μενίδι (σημερινή οδός Καποδιστρίου)) κατοικούνταν από λίγους βοσκούς είχε περιορισμένη βλάστηση και άφθονο νερό.

 

Οι τότε διοικητές της Εθνικής Τράπεζα της Ελλάδος, ο [[Ιωάννης Δροσόπουλος]] και ο [[Αλέξανδρος Κορυζής]] μαζί με τον διοικητή της Εθνικής Κτηματικής Τράπεζας, τον Γεώργιο Ιατρού συνέλαβαν την ιδέα και σε συνεργασία με τον "Οικοδομικό Συνεταιρισμό των εν Φιλοθέη υπαλλήλων Εθνικής Τραπέζης", που ιδρύθηκε τον Ιανουάριο του 1929, αγοράστηκε η περιοχή.

 

Ο σχεδιασμός και η ανοικοδόμηση του οικισμού δεν αφέθηκε στην τύχη του. Δόθηκε μεγάλη προσοχή και ζητήθηκε από διακεκριμένους επιστήμονες και καλλιτέχνες της εποχής, μεταξύ των οποίων και οι [[Δημήτρης Πικιώνης]], [[Μιχάλης Τόμπρος]] και [[Δημήτριος Καμπούρογλου]] να καταθέσουν την άποψή τους για την διαμόρφωση του ύφους της περιοχής. Τελικά βασίστηκαν στα Αγγλικά πρότυπα για την δημιουργία μιας κηπούπολης. Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας της περιοχής επιλέχθηκε να αποτελεί χώρους κοινής ωφέλειας. Ταυτόχρονα προβλέφθηκε και η δημιουργία δύο μικρών αγορών, για να εξυπηρετηθούν οι βασικές ανάγκες των κατοίκων, πέραν τον οποίων δεν επιτρεπόταν οποιοδήποτε άλλο είδος επαγγελματικής στέγης, διασφαλίζοντας έτσι τον χαρακτήρα της περιοχής. Η πρωτοποριακή ρήτρα στο διάταγμα έγκρισης του ρυμοτομικού σχεδίου, η οποία το διασφάλισε αυτό, ήταν κομβικής σημασίας για την διαμόρφωση αλλά και την διατήρηση χαρακτήρα του προαστίου εξασφαλίζοντας την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάπτυξη μιας ήρεμης και ήσυχης περιοχής.

:2.{{note|b}}Από το 1907 μέχρι το 1929 πουλήθηκαν ελάχιστα οικόπεδα στην περιοχή του σημερινού οικισμού. Μερικά μικρά σπίτια, από τα αρχικά που κτίστηκαν με τα στεγαστικά προγράμματα στην περίοδο αυτή, σώζονται ακόμη (2007) στην περιοχή.{{εκκρεμεί παραπομπή}}

 

 

{{Πρότυπο:Φιλοθέη-Ψυχικό}}