Χρονοπρογραμματισμός ΚΜΕ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην [[πληροφορική]] '''χρονοπρογραμματισμός ΚΜΕ''' ([[αγγλική γλώσσα|αγγλ.]]: ''scheduling'') ονομάζεται η χαρακτηριστική δυνατότητα των [[λειτουργικό σύστημα|λειτουργικών συστημάτων]], υλοποιούμενη συνήθως από έναν μηχανισμό του [[πυρήνας (υπολογιστές)|πυρήνα]] ονόματι ''χρονοπρογραμματιστής'', με την οποία συντονίζεται η συνύπαρξη πολλαπλών εκτελούμενων [[διεργασία (υπολογιστές)|διεργασιών]] στη μνήμη του υπολογιστή. Με τον χρονοπρογραμματισμό επιτυγχάνεται επομένως η ''πολυδιεργασία'', η οποία με τη σειρά της αποτελεί έναν τρόπο πρακτικής υλοποίησης [[ταυτοχρονισμός|ταυτοχρονισμού]] καθώς, είτε με κατάλληλη κατανομή του χρόνου του μοναδικού επεξεργαστή (''ψευδοπαράλληλη εκτέλεση'') είτε λόγω της ύπαρξης [[παράλληλο σύστημα|περισσοτέρων του ενός επεξεργαστών]] (''παράλληλη εκτέλεση''), είναι εφικτή η ταυτόχρονη εκτέλεση πολλαπλών διεργασιών στον ίδιο [[ηλεκτρονικός υπολογιστής|ηλεκτρονικό υπολογιστή]].

Στα σύγχρονα '''προεκτοπιστικά''' (αγγλ.: ''preemptive'') λειτουργικά συστήματα, στον [[Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας|επεξεργαστή]] συμβαίνει αυτόματη εναλλαγή διεργασιών κάθε λίγες διακοπές του ρολογιού (στην αρχή κάθε «χρονικού κβάντου») ώστε να επιτευχθεί η ψευδοπαράλληλη εκτέλεση πολλαπλών διεργασιών. Στην πραγματικότητα οι διεργασίες εναλλάσσονται στον επεξεργαστή με εξαιρετικά μεγάλη συχνότητα (συνήθως το κβάντο διαρκεί κάποια millisecond). Η εναλλαγή αυτή ονομάζεται '''θεματική εναλλαγή''' (αγγλ.: ''context switch'') και, προκειμένου να είναι εφικτή, πρέπει όλες οι πληροφορίες που είναι αποθηκευμένες στην τοπική μνήμη του επεξεργαστή (στους [[καταχωρητής|καταχωρητές]]) για την εκτελούμενη διεργασία, να αποθηκευτούν σε έναν χώρο κάπου στην [[κύρια μνήμη]] κατά τη θεματική εναλλαγή. Έτσι, όταν έρθει ξανά η σειρά αυτής της διεργασίας να εκτελεστεί, θα μπορούν να φορτωθούν πάλι πίσω στους καταχωρητές και η εκτέλεση να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε.