Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
Ο μικρός Ιακωβάκης σε βρεφική ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα και μητέρα, και τον ανέλαβε ο θείος του Σαμουήλ Εφέσου, ο οποίος τον μόρφωσε και τον έκανε άριστο Ελληνιστή. Διδάχτηκε επίσης φιλοσοφία από τον Δανιήλ Φιλιππίδη, Γαλλικά και μαθηματικά από τον Γάλλο αββά Λαφονταίν.
 
Σε ηλικία είκοσι χρονώνετών ακολούθησε τον ηγεμόνα [[Κωνσταντίνος Υψηλάντης|Κωνσταντίνο Υψηλάντη]] στηνστη [[Μολδαβία]]. Λόγο αργότερα, ο θείος του, [[Αλέξανδρος Ν. Σούτσος|Αλέξανδρος Σούτσος]] που διαδέχτηκε τον Υψηλάντη διόρισε τον Ιάκωβο επιτετραμένοεπιτετραμμένο του επί την [[Υψηλή Πύλη]]. Με τον Ρωσικό πόλεμο όμως ο Ιακωβάκης έμεινε εκτός πραγμάτων, μέχρι που ο ηγεμόνας [[Ιωάννης Γεώργιος Καρατζάς|Ιωάννης Καρατζάς]] τον επανέφερε στηνστη [[Βλαχία]] και τον ανέβασε διαδοχικά στο αξίωμα του «μεγάλου ποστελνίκου» ή πρωθυπουργού της Βλαχίας (Premier Ministre des Hospodars de Valachie). Μετά από έξι χρόνια ο Καρατζάς αποχώρησε και ο Ρίζος διορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταφραστής του μεγάλου διερμηνέα. Το 1819 ακολούθησε και πάλι τον ηγεμόνα [[Μιχαήλ Σούτσος|Μιχαήλ Σούτσο]] στηνστη Μολδαβία, όπου και έμεινε μέχρι την έναρξη της Ελληνικής επανάστασης. Ρίζος και Σούτσος εγκατέλειψαν τα πάντα και περιπλανήθηκαν άστεγοι και εξόριστοι μέχρι που έφτασαν στηνστη [[Γενεύη]] και εγκαταστάθηκαν προσωρινά.
 
ΣτηνΣτη Γενεύη ο Ρίζος ανέλαβε να διδάξει την ιστορία της νεοελληνικής φιλολογίας. Εκεί έγραψε την περίφημη «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως μέχρι το 1825». ΣτηνΣτη Γενεύη γνωρίστηκε με τον [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]], ο οποίος τον έφερε μαζί του στην Ελλάδα ως προσωπικό του σύμβουλο.
 
Στην Ελλάδα ο Ρίζος Νερουλός ανέλαβε αμέσως το Υπουργείο Εξωτερικών, διαφώνησε όμως με την Κυβέρνηση και αποσύρθηκε από τον δημόσιο βίο μένοντας στην [[Αίγινα]]. Μετά τον θάνατο του Καποδίστρια επανήλθε και ανέλαβε το Υπουργείου των Εσωτερικών, των Εκκλησιαστικών και της Δικαιοσύνης, ενώ έγινε μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας.
 
Στον Ρίζο Νερουλό οφείλεται ο πρώτος καταρτισμός της ανώτερης παιδείας, η ίδρυση του [[Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου]] και η σύνταξη της [[Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία|Αρχαιολογικής Εταιρείας]], της οποίας και διετέλεσε επί πολλά έτη πρόεδρος, όντας και ο πρώτος πρόεδρός την με την ίδρυσή της το 1837.<ref>[http://www.archetai.gr/site/content.php?sel=132 Η ίδρυση της Εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας], archetai.gr</ref>
 
Ήταν επίσης ένας από τους 10δέκα πρώτους Νομάρχες της Ελλάδας: Το 1833 διορίστηκε Νομάρχης Κυκλάδων<ref>[http://www.drama.gr/nomarxia.php?do=ota_2 Απόφαση της 23 Απριλίου/8 Μαΐου του 1833] «Περί διορισμού των νομαρχών δια τους δέκα νομάρχες του βασιλείου της Ελλάδος»:[[Φραγκίσκος Μαύρος]] (Αργολίδος και Κορινθίας), [[Γεώργιος Γλαράκης]] (Αχαΐας και Ήλιδος), [[Δημήτριος Χρηστίδης]] (Μεσσηνίας), [[Κωνσταντίνος Ζωγράφος]] (Αρκαδίας), [[Ανδρέας Π. Μεταξάς]] (Λακωνίας), [[Αναγνώστης Μοναρχίδης]] (Ακαρνανίας και Αιτωλίας ), [[Ιωάννης Αμβροσιάδης]] (Φωκίδος και Λοκρίδος), [[Μιχαήλ Σχινάς|Μ. Σχινάς]] (Αττικής και Βοιωτίας), [[Γεώργιος Αινιάν]] (Εύβοιας), και Ιάκωβος Ρίζος Νερουλός (Κυκλάδων)</ref>.
 
Τελικά διορίστηκε Πρέσβης της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, όπου και πέθανε το 1849 ή 1850.