Χαράλαμπος Βοζίκης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αλλαγή μεταβλητών του [[Πρότυπο:Πληροφορίες πολιτικού |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 54:
Γεννήθηκε το [[1862]] στον [[Άγιος Πέτρος Αρκαδίας|Άγιο Πέτρο Κυνουρίας]] και πέθανε στην [[Αθήνα]] στις [[30 Ιουλίου]] του [[1937]]. Σπούδασε στη νομική Αθηνών και στη συνέχεια πολιτεύτηκε στην ιδιαίτερη επαρχία του, στην αρχή υπό τον [[Θεόδωρος Δηλιγιάννης|Θεόδωρο Δηλιγιάννη]], στη συνέχεια υπό τον [[Αλέξανδρος Ζαΐμης|Αλέξανδρο Ζαΐμη]] και τέλος υπό τον [[Δημήτριος Γούναρης|Δημήτριο Γούναρη]]. Αποτέλεσε σημαίνον μέλος της [[Ομάδα των Ιαπώνων|ομάδας των «Ιαπώνων»]]. Υπήρξε ακέραιος, θυμόσοφος, εύστροφος, ευφυέστατος, ετοιμόλογος και μαχητικός ρήτορας.
Το 1895 εκλέχτηκε για πρώτη φορά ως φίλος του Δηλιγιάννη και έκτοτε εκλεγόταν συνεχώς. Το Δεκέμβριο του [[1912]] διορίστηκε Γενικός Διοικητικός Επίτροπος των νησιών του Αιγαίου. Το 1915 χρημάτισε υπουργός Παιδείας στην [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1915|πρώτη κυβέρνηση Γούναρη]] που σχηματίστηκε στις [[25 Φεβρουαρίου]] [[1915]], μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Βενιζέλου, λόγω διαφωνίας του τελευταίου με το [[Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας|βασιλιά Κωνσταντίνο]] για την εξωτερική πολιτική της χώρας. Στις [[13 Μαΐου]] ([[ιουλιανό ημερολόγιο|παλαιό ημερολόγιο]]) επιβιβάστηκε ως υπουργός Παιδείας μαζί με τον επίσκοπο [[Σύρος|Σύρου]], στο [[Γεώργιος Αβέρωφ (θωρηκτό)|θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ»]], το οποίο είχε διαταχτεί να πλεύσει στην [[Τήνος|Τήνο]] για να παραλάβει την εικόνα της Θεοτόκου και να την φέρει στην Αθήνα προς ίαση του πάσχοντος από βαριά πλευρίτιδα Βασιλέα Κωνσταντίνου.
Το Μάρτιο του 1920 δημιουργήθηκε η «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις», της οποίας ήταν ένας εκ των ηγετικών στελεχών της. Στις [[31 Μαρτίου]] ([[13 Απριλίου]]) [[1920]] έκανε την πρώτη της εμφάνιση με βίαιη κατά του Βενιζέλου διαμαρτυρία τον οποίο κατηγόρησε για κατάλυση του πολιτεύματος, τυραννική πολιτεία, κομματική εξαχρείωση και ασύστολη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, προέβαλλε δε ως αίτημα την διενέργεια εκλογών. Έκτοτε άρχισε περίοδος έντονης και σκληρής αντιπολίτευσης.
Το [[1921]] διετέλεσε για λίγο Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην [[Κυβέρνηση Νικολάου Καλογερόπουλου 1921|κυβέρνηση Νικολάου Καλογερόπουλου]] ([[24 Ιανουαρίου]] [[1921]]), αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του στις [[22 Φεβρουαρίου]] [[1921]]. Στις [[8 Μαΐου]] [[1921]] ανέλαβε Υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου και προσωρινά Υπουργός Δικαιοσύνης στην [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1921|κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη της 26ης Μαρτίου 1921]]. Στις [[29 Ιανουαρίου]] [[1922]] παραιτήθηκε από Υπουργός άνευ Χαρτοφυλακίου της [[Κυβέρνηση Δημητρίου Γούναρη 1922|Κυβέρνησης Γούναρη του 1922]] και διορίστηκε υπουργός Επισιτισμού και προσωρινά Δικαιοσύνης. Ταυτόχρονα ανέλαβε και την πολιτική διοίκηση της διοίκησης [[Θράκη|Θράκης]]. Στις [[16 Ιουνίου]] [[1922]] διορίστηκε Υπουργός [[Γενικός διοικητής Θράκης|Γενικός Διοικητής Θράκης]]. Το [[1926]] εκλέχτηκε βουλευτής στην περιοχή Αθήνας. Το [[1933]] χρημάτισε πρόεδρος της βουλής.
Χαρακτηριστικό της παλαιοκομματικής αντίληψης του Βοζίκη είναι το ακόλουθο συμβάν που συνήθιζε να διηγείται ο Κωνσταντίνος Τριανταφυλλόπουλος. Με την απελευθέρωση των νήσων Αιγαίου κατά τους Βαλκανικούς πολέμους ο Κ. Τριανταφυλλόπουλος (1881 - 1966) ορίστηκε Γενικός Γραμματέας της Διοίκησης των Νήσων του Αιγαίου, τις οποίες διοικούσε ήδη ο Χαράλαμπος Βοζίκης. Κάποτε τον ρώτησε ο Βοζίκης περί της τύχης μιας αίτησης κάποιου πολιτικού του φίλου. Εκείνος που τον ενδιέφερε η επίδειξη της ταχύτερης δυνατής διεκπεραίωσης των υποθέσεων απάντησε ότι το ζήτημα είχε ήδη λυθεί. Επακολούθησε δε ο εξής διάλογος:
|